Yemekte
Sibel sürekli Yamaçla sohbet edince Yaver sinir oluyodu
Baran Yavere
"Sende onu kıskandır"
Yaver "Nasıl olucak o?"
Baran yüksek sesle
"Yeşim geliyoo"
Bu sırada bi kız gelip
"Merhaba Sadettin abi "
Salih "Hangi rüzgar attı seni buraya"
Sibel "Buralardaydın her halde" der sert sesle
Yaşim "Yooo benim bi arkadaş yazdıki Yaver bu mekanda bende kalkıp geldim"
Baran Yaveri ittirerek kaldırıp
"Aa bak senin için gelmiş gidin şurada bi kahve çay falan için"
Salih kendi kendine
"Sibel bunu kesicek"
Sibel içinden "Yaver gitmiyicek ya gitmez gidemez"
Yaver "Oluur" diyip Yeşimle yan masaya geçerler
Bundan sonra masadakiler sohbet ediyo Sibel ise tırnağıyla oynarken pis pis Yaverle Yeşimi izliyodu
<•••>
Akşam eve döndükten sonra her kes odalara uyumağa çekildi Akında babasıyla aşağıdaki odaya geçti
...
Salih ve Baran tamamen siyah giyip evden çıktılar
Her kes uyuyodu ama Cumali uyumadîğı için bunu gördü
<•••>
Mezarlık
Salih ve Baran annelerinin mezarına kırmızı güller bırakıp fatiha okurlar
Baran acı tebessümle
"Kan Kahraman yaptırmış mezarı"
Salih "İşte bu yüzden o benim oğlum diyorum ya"
Biri sağa diğeri sola oturur ve anneleriyle dertleşmeye başlarlar
...
Salih "Daha önce gelemediğimiz için özür dilerim gülüm"
...
Baranın yanaklarını göz yaşları ıslatırken
"Ben seni hiç hatırlamıyorum be anne"
...
Salih kan damlayan göz yaşını silip
"Bak Baranı buldum aldım yanıma o benim yaşadıklarımı yaşamadı"
...
Baran "Annem güzelim kalk gidelim lütfen"
Baran sinir krizi geçirmeye başlayınca Salih ona sarılıp sakinleştirmeye çalışır
İkisi beraber mezarın başında ağlarken onları duyan tek şey soyuk mermerlerdi
...
Salih "Biz yine gelicez"
Baran "Kendine iyi bak"
<•••>
Salihle Baran eve döndüklerinde göz altları zıvarmış , üstlerine hafif toprak olmuştu
İkili kanepeye oturur bi süre sessizce boş boş bakınırlar
Cumali yan taraftan gelip
"İyi misiniz?"
Salih titrek çıkan sesiyle
"İyiyiz desen yalan olucak kötüyüz desen sebebi uzun olucak boş ver"
Baran "Kötünün berbadı vardır ya ondanız biz"
