what does people live for? | Sherliam

2

İhanete uğramış gibiyim
Kalbim kırık
Kafam dağınık
Ne düşünebiliyor ne de anlamlandırabiliyorum
Acı içinde ağlıyor ruhum
Kalbim kırık
Kafam dağınık
Nefret etsem de seviyorum

"William bu satırlar kime sesleniyor? Uzun zamandır bu tarz yazıyorsun, hani favorin polisiye idi.." Albert merakla konuşmuştu onu dikkatlice dinleyen William hafif bir sinirle "Dizelerimi ilk Sherlock'a okutuyordum neden ilk sen okudun? Şiirim kirlenmiş gibi hissediyorum. Ve bu satırlar Yarım Ay'a benim yarım olan Ay'a" Albert gülerek "Klasik yazar.. Üzgünüm ilk ben okuduğum için gidip Sherlock ile alay edeceğim. Unutma William o bir köle ne yazık ki asillere hizmet etmek için doğdu, insanların kaderlerini değiştirmemiz mümkün değil." William sinirlenerek "Lütfen, böyle düşünmeyin asiller onu bir köle olarak görse bile onun ruhu asildir. Asillerin ruhları gibi zenginliğin kölesi değildir. Onun ruhu gördüğüm en asil ruh." Albert gülümsedi kardeşinin bu tutumu hoşuna gitmişti ancak William için endişeleniyordu. "Unutma bu dünya üst sınıf ve alt sınıf olarak ikiye ayrılır. Alt sınıf işçi sınıfı üst sınıf ise ben sana bunu neden anlatıyorum ki? Zaten biliyorsun. Dikkatli davranda babamız öğrenmesin Sherlock'a olan duygularını, yaşatmazlar seni ve onu."
William Albert'ın gidişini izledi.

Yarın babaları ülkeye geri dönüyordu dikkatli olması lazımdı. Sherlock'a hissettiği şeyler diğerlerinin gözünde hastalıktı. Sherlock'un köle olması sorundu. Erkek olmasına değinilmesine gerek yok, değil mi? Sonuçta ne kadar zenginsen bir yere kadar her türlü sorununa çözüm bulabilirsin.

Ancak keskin bir şekilde ayrılmış toplumu nasıl bir araya getirilebilir? Yüzyılların problemi bu. Zenginler fakirleri hor görür. Orta sınıf arada savrulur gider. Nereye bakarsanız bakın hangi tarihe bakarsanız bakın toplumun problemi budur, sınıf ayrımı. Eğer paran yoksa hiç kimsesin sen. Bilge ol istersen dünyada ki bütün kitapları okumuş araştırmış ol sadece ruhun zengindir. İnsanların çok azı ruha bakar. İnsanların çok azı ruha aşık olur değer verir ve o ruhlarla ölür. Onları bulmak çok zordur. O insanlar bir tablonun değerli yapan parçasıdır belki bir renk belki bir fırça darbesi belki bir dokunuş tabloyu izlenmeye değer kılan değerine değer katan parçasıdır o insanlar. En büyük dileğim tablomuzu değerli kılan bu insanlarla karşılaşmamız Bu derin yalnızlığımızdan sadece onlar bizi kurtarabilir.
-Wjm

"William abi, bu satırlar gerçekten çok güzel."

"Bunları yazmama sebep olan kişi de çok güzel"