maybe, you | kimchay

0.7

Son sınavın bittiğini bildiren zil çaldığında Porchay ve Miyar, diğer öğrencilerin doldurduğu koridorda sonunda bütün sınavların bitmesinin sevinciyle koşturuyorlardı.

Miyar koşarak arkadan Porchay'in sırtına atladı.

"Sonunda beee sonunda ! Kurtulduk kardeşim kurtulduk, sayende matematik sınavım da çok iyi geçti." dedi Porchay'in yanaklarını sıkıp onu sevgi pıtırcığı haliyle bunaltırken.

"Senin bu mankafa halinle biraz zordu ama sayemde..." diye güldü munzır şekilde Porchay.

"Madem öyle diyorsun içecekler benden, hadi!" Onu çoktan kantine yönlendirmişti.
...

"Ee bundan sonra ne yapıyoruz?" diye sordu karpuzlu sodasını yudumlayan Miyar.

"Yarınki konsere gidiyoruz tabiki!" haykırdı ses tonundan bile heyecanı belli olan Porchay.

Onun mutlu olduğunu görünce Miyar da gülümsedi. "Sonunda hayallerin gerçek oluyor dostum." Konsere daha çok Porchay'i korumak ve kötü herhangi bir şeyde onun yanında olmak için gidiyordu.
'Umarım her şey iyi olur' diye geçirdi içinden.

...

Kafeteryada oturdukları sıra etrafta postacı görünümlü biri dolaşmaktaydı. Miyar Porchay'i dürttü ve gözüyle o kişiyi işaret etti. Postacı birkaç kişiyi gezindikten sonra onlara yanaştı.

"Porchay Kittisawasd?"

Porchay sabırsızca ayağa kalktı.

"Evet, benim." Postacı sonunda aradığı kişiyi bulmasıyla rahat bir nefes verdi.

"Buyurun, özel teslimatınız." Küçük bir zarfı eline tutuşturdu ve okulun çıkışına doğru bir anda kayboldu.

Porchay ne olduğunu bilse de içindeki kıpırtıların dürtüsüyle dikkatlice zarfın kenarını yırttı ve içindeki iki kağıt parçasını eliyle çekip çıkardı.
Beklendiği gibi konser biletleriydi. Gözleriyle elinde tuttuğu biletleri büyük bir dikkatle incelerken VIP biletler olduğunu fark etmesi kaşlarını havaya kaldırmasına ve şaşkınlıkla bakmasına sebep oldu.

"Oha, inanmıyorum!"

Porchay'in bu kadar şaşırmış olabileceği ne olduğunu merak eden Miyar yanına geldi ve biletleri elinden aldı.

O sıra elinde tuttuğu zarfın içinde başka bir kağıt fark etti Porchay. Üzerinde onun için yazılmış bir mesaj vardı.

"Seni görmeyi iple çekiyorum, gitarını getirmeyi unutma :)"
                                            -Wik

Kalp atışlarının hızı nefesini kesti ve içindeki sıcaklığın yanaklarına süzüldüğünü hissetti Porchay. O da onu görmeyi iple çekiyordu.

~ Ertesi gün ~

"Hadi oğlum, hazır değil misin hala? Kapının önünde ağaç oldum ağaç." Telefonda Miyar'ın sitemlerini dinlerken aynadan son kez kendine baktı Porchay.
Saçlarını birazcık düzeltti ve masasında bulunan parfümünden sıkmış bulundu.
Gitarını da alıp son sürat merdivenlerden aşağı indi.

Abisi Porsche onu duyup kapıya geldi. Ve kardeşinin ne kadar büyümüş olduğu gerçeğiyle tekrar yüzleşti. Zaman ne de çabuk geçiyordu.

"Sizi bırakmamı istemediğine emin misin?" Emin olmak için tekrar sordu Porsche.

"Evet P' , merak etme dikkatli olacağız." Güven veren sesiyle abisine gülümsedi.
"Hadi görüşürüz P' " Kapıdan çıkıp uzaklaşırken el salladı Porchay.