Nereden bilecektim ki;

İlk adım.

Sene 1984

Merhaba,  ben olivia 1969 da Londra da doğdum 15 yaşındayım.  En sevdiğim renkler siyah,yeşil gümüş. Hogwarts adlı bir okulda okuyorum. Garipsemiş olabilirsiniz, normal bir okul değil di ki ismi de normal olsun. Okuduğum okulda pek arkadaşım yoktu, bundan rahatsız da değildim. Genelde yalnız gezdiğim için bazı iğrenç insanlar tarafından zorbalık görüyorum. Sebebi ise ( yalnız ) olmam. Aslında yalnız değildim zaten bir kaç tane çok yakın arkadaşlarım vardı fakat gezmemiz için fazladan vaktimiz olmuyordu. Aslında bana ne derlerse desinler çok da takmıyordum. Ayrıca günlük yazmayı çok seviyorum bana terapi gibi geliyo bazen içine attığım şeyleri buraya yazıp rahatlıyordum aslında. Günlüğümü hep yanımda taşıyorum. Birisinin alıp okunmasından korkuyordum ne yazık ki bunu yapabilecek kapasitede insanlar vardı.

Ders başladı gelmiyor musun?
Olivia?

Ah, affedersin geldiğini görmedim

jessıca karşıma oturdu.
Yine günlük yazıyorsun, stresli misin?
İçimden güldüm, beni çok iyi tanıyordu artık.
Kafamı dağıtmak istedim biraz, herneyse gel derse girelim. Diyip oturduğum masadan kalkıp dolabıma doğru yöneldim. Kitaplarımı tek tek alıp cüppemi üstüme geçirdim. Sen git ben hemen geleceğim dedi jessıca.
Arkama dönüp;
Pekala bekliyorum. Dedim.
Derse yetişmek için hızlıca binadan çıktım.  Ders sanırım bitkilerle ilgiliydi. En aşağı katta olduğundan dolayı gecikecektim. Merdivenlerden inerken arkamdan da aynı hizada adım sesleri geliyordu. lılly ne çabuk geldi diyecekken arkamdakinin marvolo olduğunu gördüm. Sanki hıç  görmemişim gibi ilerlemeye devam ettim. Sanırım o da derse gecikmişti  onun gibi zeki birinin derse gecikmesi çok tuhaf. Bi kaç dakika sonra derse birlikte girmiştik, dışarıdan öyle görünüyordu ama birbirimizden bağımsız  girmiştik. " geç kalma sebebiniz özel değilse bunu sonradan konuşabilir miyiz bay riddle ve bayan Robert.

Peki diyip sırama doğru ilerlerdim. Bu kız ciddi mi? Bellatrix yerimi almış arkadaşı ıle oturuyordu. Açıkçası bir sıra için kavga etmek istemiyordum. Arkada iki tane boş sıra kalmıştı bende ortada olan sıraya geçmiştim.  Jessıca'nın gelmesini bekleyecektim. Zaten bi kaç saniye sonra da jessıca'da gelmişti. Profesör kusura bakmayın lütfen, profesör Dumbledore çağırmıştı beni. Deyip koşarak yanıma geldi. Ona fısıldayarak, Dumbledore ile işin mi vardı?
Ihımm evet. Jessica'yı  yakından tanıyordum yalan atıyordu. Sınıfta konuşmak istemiyordum daha sonra sıkıştırıp neden yalan söylediğini anlardım.

Gösterdiğim şeyi en pürüzsüz hali ile bana teslim eden ilk binaya 40p' diye seslendi sınıfa profesör. 

Deneyi yapabileceğimi düşünmüyordum bile deneyi geçtim, bu formülü anlamam çok zordu bir kere. Bu deneyi ilk bitiren muhtemelen hufflepuff binası olacaktır. Dedi jessica. 

Ben daha çok ravenclaw kazanır diye düşünüyorum sonuçta Onların uzman olduğu konu bu. Dedim. 

40 puanı almak isterdim de, gel gör ki deney şu kadar zor olmasa. Jessica hafif bir kahkaha atıp beni sarsmaya başladı, hafif ve tiz sesiyle Bunu diyen sen misin nasıl olurda Olivia robert bir deneyde zorlanır!!  diyerek gülmeye başladı bu hallerine dayanamayıp Bende onunla birlikte gülmeye başlamıştım. Jessica sıraya oturup gülmesine devam etti, ikimizin dersten atılmaması için Jessicayı durdurmaya çalışıyordum ama nafile. Profesör bizi görürse dersten kaytardığımızı düşünecekti ki zaten ortada da aynen öyle bir görüntü vardı. " Jessica gülme artık " dedim sessizce. Bayan brown sizden ricam lütfen Bay riddle ile yer değiştirin. Al işte kendi kendine kaşındı resmen.  'Ben asla ve asla o aptal malfoy ile oturmam' Tom'un yanında oturan Malfoya İğreniyormuş gibi baktı Jessica. Bu sırada bize bakan riddle ile göz göze geldim, yanıma geleceğinden hiç memnun değilmiş gibi bir ifadesi vardı. ' Sen şanslısın işte Riddle ile oturacaksın ' hızlı bir şekilde yüzümü Jessica'ya çevirip kafayı mı yedin der gibi bakmaya başladım. ' Nasıl bir şanslılıkmış bu Jessica hanım efendicim? ' Jessica küçük bir kahkaha atıp ' Zeki olması açısından demiştim, aa sen ne anladın oliviaa? Diyip tekrardan gülmeye başladı. Kitaplarını ve eşyalarını eline verip arkasından itekledim. Giderken de arkasına bakıp gülüyordu bu kız ne içip ne yiyordu? Bu arada Tom da yanıma gelmişti ve tabi ki de konuşmuyordu yine. Konuşmasını beklemiyordum ama en azından bana formülü açıklasa yeterdi. Sıradan ayağa kalkıp deneyi yapmaya çalışıyordu demek oluyor ki formülü çözmüştü bile. Bana anlatır mısın demek zor değil, bunu ' Tom'a ' demek zordu. O kadar soğuk bir insandı ki sanki merhaba desem beni azarlayacak gibiydi ama ben yine de şansımı deneyecektim. Boğazımı temizleyip ' Formülü çözebildin sanırım, rica etsem bana da biraz yardım edebilir misin acaba?. Tom kısa bir bakış atıp yanıma oturdu ve anlatmaya başladı. Bu arada sorduğum sırada profesör bize bakıyordu yani kesinlikle ben rica ettiğim için anlatmıyordu.