mijn verhaal

12

'Oké, je hebt echt wat uit te leggen.' Zegt Jade terwijl ze binnen wandelt.

'Dat is het plan.' Zeg ik terwijl ik Sofie binnen laat en de deur sluit. We wandelen naar de keuken. We gaan aan tafel zitten en ik pak iets om te drinken voor iedereen.

'Ga je nu eindelijk vertellen waarom we afgesproken hebben in het huis van Mason en Lucas?' vraagt Jade ongeduldig.

'Ja ik moet nu ook toegeven dat ik nieuwsgierig ben naar jou uitleg.' Zegt Sofie.

'Oké dus het zit zo. Mijn ouders zijn gescheiden en ik woon normaal bij mijn vader. Maar hij heeft promotie gekregen waarvoor hij veel in het buitenland is. Dat is de reden dat ik naar hier ben gekomen. Na de scheiding is mijn moeder hertrouwd. Met de vader van Mason en Lucas. Dus nu woon ik hier maar ze hadden me gevraagd, nu ja gevraagd, eerder gedwongen om tegen niemand te vertellen dat ik hier woon of hun ken. Dat is dus de reden dat Lucas die opmerking maakte. Ik heb geen auto dus voorlopig heeft hun vader gevraagd dat ze mij naar school brengen. Lucas ging mij brengen die dag maar hij was terug in slaap gevallen.'

'Dat verklaard al een hoop.' Zegt Sofie.

'Ik kan niet geloven dat je hier woont en dat je hun stiefzus bent.' Zegt Jade duidelijk verbaasd.

'Aah heb je ze eindelijk alles verteld.' Hoor ik Lucas zeggen die de keuken binnen komt. Ik had beter op mijn kamer gaan zitten. Daar ben ik zeker dat er niemand binnen komt. Ik had ook niet verwacht dat hij ging komen maar hier staat hij.

'Wat doe jij hier?' vraag ik hem.

'Ik kom eten halen. Ik heb honger, dit is mijn keuken hoor.' Zegt hij en hij kijkt me lachend aan.

'Ga je me nauw wijsmaken dat jij weet hoe je eten moet maken, plus we hebben net gegeten hoe kan je nu al terug honger hebben.'

'Deze spieren hebben energie nodig.' Hij heft zijn arm omhoog en spant zijn spieren aan. Ik draai met mijn ogen. Hij pakt de popcorn uit de kast en kijkt op de verpakking. Ik ben benieuwd of hij wel weet hoe je popcorn moet maken.

'Wat zijn jullie nog van plan?' Hij kijkt nog altijd naar de verpakking terwijl hij dit vraagt.

'Ik weet het niet, misschien een filmpje kijken?' Ik kijk naar de rest wat zij hiervan denken. Ze knikken maar ze lijken meer aandacht te hebben voor Lucas dan mijn vraag.

'Ooh gezellig, heeft iemand er een probleem mee als ik meekijk?' vraagt hij. Hij kijkt naar Jade en Sofie die het duidelijk geen probleem vinden.

'Goed dan maar gedraag je. Eén rare opmerking en je bent niet meer welkom.'

'En dat nog wel in mijn eigen huis.' Zegt hij verontwaardigd.

'Ik meen het.' Zeg ik. Ik heb echt geen zin om een hele avond zijn opmerkingen te moeten aanhoren.

'Zou jij dan de popcorn willen maken?' vraagt hij met een brede glimlach. Ik had het kunnen weten dat hij niet wist hoe hij popcorn moest maken. Ik neem de doos uit zijn handen.

'Als jij drinken pakt en hun meeneemt. Jullie mogen de film kiezen ik kom direct naar jullie.' Ik maak de popcorn klaar terwijl ze een film kiezen. Ik loop naar de bioscoop zaal en zie Jade en Sofie verwonderd rondkijken. Dat is exact de reactie die ik had toen ik hier voor de eerste keer kwam. Lucas heeft zich al geïnstalleerd in een stoel.

'En welke film gaan we zien?' vraag ik hun.

'Euhm geen idee zeg het maar.' Zegt Sofie.

'Ja voor mij maakt het ook niet zoveel uit.' Zegt Jade en ze kijkt naar Lucas.

'Ik weet wel een goeie film.' Zegt Lucas, zijn brede grijns beloofd niet veel goeds. Ik kijk hem vragend aan wat zou hij van plan kunnen zijn? Ik knik in goedkeuring, het is niet dat ik een film weet dus ik vertrouw erop dat hij een goeie film uitkiest. Hij neemt de afstandsbediening en opent Netflix. Ik neem nog wat te drinken voor mezelf en een paar snacks. Als ik ga zitten zie ik welke film hij opzoekt.

'Dat meen je toch niet.' Hij kan toch niet serieus zijn.

'Wat het is een goeie film.' Zegt hij.

'Kies maar een andere film uit.'

'Maar het is echt een goeie film, er zit een goed verhaal achter.' Hij kijkt me met een pruillip aan. Hij wil duidelijk de film heel graag zien. Ik kijk naar Jade en Sofie en vraag stilzwijgend wat zij hiervan denken. Jade heft haar schouders, ze lijken het beide niet erg te vinden dus besluit ik toe te geven.

'Oke het is goed maar je weet wat ik heb gezegd, als je rare opmerkingen gaat maken ga je maar ergens anders kijken.' Hij zet Fifty shades of grey op en lijkt duidelijk heel tevreden dat ik toegegeven heb. Ik voel me niet helemaal comfortabel om deze film te kijken in hun bijzijn maar zij lijken hier geen probleem mee te hebben.

Tijdens de film voel ik mijn wangen een aantal keren rood worden maar het is donker en niemand lijkt het te merken. Ik moet toegeven dat hij wel gelijk had. Het verhaal is wel mooi. Hij heeft zich ook aan de afspraak gehouden. Hij heeft geen één opmerking gemaakt. Even dacht ik dat hij in slaap gevallen was maar hij was gewoon heel aandachtig naar het scherm aan het kijken.

'En wat vond je ervan?' Vraagt Lucas zodra de aftiteling begint.

'Hij viel wel mee.' Zeg ik niet van plan om toe te geven dat hij gelijk had en dat het wel een goeie film is. De rest blijft in stilte zitten. Ik sta recht en zet het scherm af. De rest staat ook recht.

'We moeten maar is vertrekken, morgen nog een dag les.' Zegt Jade. Het is duidelijk dat ze daar niet gelukkig mee is.

'Ja maar daarna is het weekend.' Zeg ik iets gelukkiger.

'Ja gelukkig maar, de week leek eeuwen te duren.' Zegt Sofie. We lopen naar de deur en ik zie dat Luca ook volgt.

'Ik had niet verwacht dat dit jou geheim was maar ik ben blij dat je het ons verteld hebt. Als ik in jou plaats had geweest dan had ik het vast de hele school al verteld.' Jade knuffelt me terwijl ze dit zegt zodat Lucas dit niet hoort.

'Willen jullie dit wel voor jullie houden. Ik heb beloofd om het niet verder te vertellen en ik heb eerlijk gezegd ook geen zin in gedoe.'

'Tuurlijk niet, ik begrijp het helemaal dat je dat niet wilt.' Zegt Sofie. Ik geef haar nog een knuffel en zie ze dan in de auto stappen.

'Moeten we vaker doen!' Roept Lucas ze achterna.

'Meen je dat nu serieus?' Vraag ik hem terwijl ik de deur dicht doe.

'Ja het was gezellig, ik wist niet dat je zo een leuke vriendinnen had gemaakt.' Ik kijk hem argwanend aan. Ik probeer te zien of ik enig teken van sarcasme vind maar tevergeefs. Ik loop terug naar de bioscoopruimte om al de rommel nog op te kuisen en Lucas gaat naar zijn kamer. Voor de rest van de avond hoor ik niemand meer. Ik ben blij met de rust. In mijn bed denk ik nog na over vandaag. Er is veel gebeurd maar uiteindelijk ben ik blij dat ik de waarheid heb kunnen vertellen. Ik vind liegen sowieso al niet leuk. Om dan nog eens te liegen tegen vrienden die ik net heb gemaakt geeft me veel te veel stress. Ik ben blij dat Mason het goed vond dat ik hun alles wou vertellen. Dit maakt mijn leven al een pak gemakkelijker. Ik hoop wel dat ze gaan zwijgen over dat ik bij hun woon. Ik heb echt geen zin in alle aandacht die ik dan zou krijgen. Laat staan de stress om wat Mason zou doen als het uitkomt.