Mıknatıs (Leyça)

bölüm 7

3 aylık aradan sonra tekrar buradayım millet! Keyifler nasıl?
Bu aradan dolayı özür dilerim hepinizden. İyi okumalar!

...

   Yaz tatilinin bitmesine 1 hafta kalmasına rağmen tek bir malzeme bile almamıştım çünkü evi tam anlamıyla yerleştirmek günlerimizi aldı. Büyük evler tam bir kâbus!

    Üzerimi giyip bir an önce çarşıya gitmek için evden çıktım. Annem tatil köyünün açılış hazırlıkları için ortaklarıyla birlikte köye gitmişti.
Saniye ana ise markete... Telefonum çalınca açıp kulağıma götürdüm

—Efendim anne

—Leya 10 dakika sonra tüm sitenin evlerini ilaçlayacaklarmış evden çık

—Anne evde değilim zaten ama bitkilerimi katletmelerine izin vermem!

—Bir balkon dolusu bitkiyi sırtla ve uzaklaş o zaman Leyacım kolay gelsin.

—Anne ba-

   Kapattı... Harbiden o kadar çiçeği nasıl koruyabilirim? Balkonu kitlemek en mantıklısı sanırım.

...

Çarşıya vardığımda bu kadar kalabalık olduğunu tahmin etmediğimden açıkçası birazcık tırstım. Okul listem elimde hazır ama ne tarafa gitmem gerektiğini bile bilmiyorum. Ne güzel!

    Rastgele bir sokağa girip yürümeye başladım. Şükür bir kırtasiye buldum ve içeri girdim.
Çok gezmek istemediğim için tüm malzemeleri burdan alıp çıktım ama 1 şey hariç: Okul formam. İçeri geri girip nerde forma satıldığını sordum ama sormaz olaydım! Amcanın tarif ettiği yerleri bilmeden dinlemeye devam ettim

   —En son Merkez camisinin sağındaki sokağa gir orda göreceksin kızım.

   —Peki amcacım sağol.

    Navigasyondan Merkez camiinin
Konumunu açıp yürümeye başladım. Caminin sağındaki sokağa girdim ve mutlu son!

    İçeri girip formayı aldım ve çıktım. Ne bunaltıcı sıcaktı o. Sanki 20 yıl havalandırılmamış gibi...
  
     Eve vardığımda annemin kapıya astığı notu gördüm.

   "İçeri girme kızım ilacın etkisi geçmedi parkta oturuyoruz istersen gel."
   
     Sanırım telefonla aramak yerine böyle romantik bi yol seçti. Anam bee!

Bu sıcakta saatlerce gezdiğim kıyafetlerimle parka doğru yürümeye başladım ama ayakalarım sanki "geri git Leya, eve git" der gibi çekiyordu beni. Yatma arzum o kadar büyük ki ayaklarımın altındaki beton zemine 2 80 uzanabilirim. (Uzanamam boyum 1.60) Ayaklarımı birkaç saatçik daha ikna edip adımlarımı hızlandırdım. Annemler parktaki en geniş çardağı bulmuş ve ortamı kurmuşlardı. Yaşıyorsunuz bu hayatı hanımlar!

   Kurabiyeler, pastalar yapılmış çaylar derlenmiştir. "Ah Leya şu ortamı kaçırdın ya aferin sana" gibi bazı iç konuşmalarımı bitirip yanlarına yaklaştım.

—Hanımlar afiyet olsun!

—Leya eve girdiysen kendini ölmüş
Bil güzel kızım çünkü evde tek bir böcek görmek istemiyorum.

—Hoşbuldum annecim bu ne güzel karşılama böyle.

    Derken masadan minik bir kurabiye alıp tek lokmada ağzıma attım.

   —Boğulacaksın leya!

  —Boğulmamak için çaba sarfediyorum anne.

     Parktaki bağırışları farkedip kafamı çevirdiğimde bir sürü çocuk oyun oynuyordu. Onlara katılmayı isterdim ama sanırım bu ayaklarım için iyi bir fikir değil. Çardakta kendim için ufak bir boşluk buldum ve oturdum. Masadaki sarmalara göz diktim ama almak için çok büyük emek harcayıp kolumu kaldırmam gerekiyor. Vücudumdaki enerji o kadar az ki kolumu oynatmak bile şuan imkansız.

...

Akşam saat 11 sularında çardak yavaş yavaş toplanırken ben de kaplumbağadan hallice yürüyordum.
Şu hızla eve 3 saatte anca gideceğim sanırım. Yarı uyanık bi şekilde yatak hayalleri kurarken koluma bir kız girdi ve beni biraz hızlandırdı. Kafamı kaldırmaya kendimi hazır hissetsem kim olduğuna bakacağım ama bana kafam bile çok ağır şuan şuraya bırakasım var.

—İçmiş gibi yürümeyi bırakır mısın?

—Sarhoş olduğumu sanıp benden faydalanacak mısın? sapık gibi koluma bi anda yapıştın da... Adın ne?

—Kızlar ilgimi çekmiyor malesef. İsmimi öğrenmen bana sapık damgası vurmanı engelleyecekse Tuana ben.

—Ben de Leya.

  Tuanayla biraz daha konuşmamızın ardından telefon numaramı istedi.

—yürüyor musun sen bana?

—yürümek ne kelime uçuyorum!

    Biraz da gülmek için enerji harcayıp tüm şarjımı tükettikten sonra yatağa giriş kısmına nihayet geldim...