Jungwonကတော့ကလေးကိုချီပြီးသူအခန်းကို၀င်တော့Sunooတို့ကတော့ဧည့်ခန်းမှာ
*Hyungအမေရိကမပြန်တော့ဘူးလား*
*အေးလေ....ငါမပြန်တော့ဘူးex wifeနှင့်တိုးနေမှာလေ.....ငါလည်းတကယ်စိတ်နာတယ်*
*အော်ဗျာ။ဖြစ်ပြီးတာကိုမေ့ထားHyungရှေ့ဆက်ရမှာကများတယ်။ကလေးကိုပျိုးထောင်ဖို့ရော*
*ဟုတ်တယ်နော်အားတင်းရမှာပေါ့။ငါညီနေတဲ့အဆောင်ကမိုက်သားပဲနော်....apartmentအကောင်းစားကြနေတာပဲ*
*ဟာကျွန်တော်အလုပ်လုပ်လို့ဒီလိုနေရတာဗျာ
အမေတို့ကအစ်ကိုအိမ်ပစ်ထားခဲ့ကြတော့**သြော်Sunooမင်းကငါညီ၀မ်းကွဲပေမဲ့ငါမင်းကိုညီအရင်းလေးတစ်ယောက်လိုချစ်တာဟ။အစ်ကိုအိမ်လာလည်အုန်းလိပ်စာပြန်ရင်မက်ဆေ့ပို့လိုက်မယ်*
*ဟုတ်။*
*ညနေစာပါစားသွားအုံး*
*သြော်ရတယ်။ငါလည်းလုပ်ကိစ္စရှိတယ်
သွားတော့မယ်။ကလေးထားခဲ့လို့ရမလား**ရတယ်လေကျွန်တော့်တူလေးပဲဟာကို*
*အေးအားနာ....*
*မနာနှင့်သွားရင်သွားပေါ့ အပြန်လာခေါ်ပေါ့*
*အေးသွားပြီ*
ကျောင်းပြန်ဖွင့်တော့Jungwon
နှင့်Sunooကျောင်းစင်္ကြံမှာလမ်းလျှောက်ရင်း
၂ယောက်သားလေပစ်လေသည်။*ကျောင်းကပိတ်တော့ပျင်းလာသလိုပဲ*
*အေးပျင်း*
*ပျင်းတဲ့လူရှိလို့ပဲgoogleတွေပေါ်လာတာလေ*
*လာပြန်ပြီဒီစကား*
*သြော်အတည်ပြောတာလေ*
*ဆောက်ရူးပဲမင်းက*
*ဟား...ဟား...Sunooမင်းကစော်ကြည်ဘဲငါကအဖြုန်း၀ိဇ္ဇာ*
*ဟိုတစ်နေ့ကတစ်သိန်းတန်ရုပ်၀ယ်တာလေ*
*ကြိုက်လို့၀ယ်တာဆောက်ဆံရှိတုန်း*
*သူတောင်းစားဖြစ်မဲ့ကောင်ပဲ*
Sunooတို့အတန်းထဲ၀င်တော့
*မင်းပြင်တစ်ယောက်မှမရောက်သေးဘူးလား*
YOU ARE READING
ᴍʏ ʟᴏᴠᴇʀ
Romanceငယ်စဥ်ကတည်းကဘ၀ပေးအခြေအနေကြောင့်မိန်းကလေးလိုနေရတာသဘောကြတဲ့ကောင်လေးနှင့်အမှတ်မထင်တွေ့ဆုံမိတဲ့ကောင်လေးနှစ်ဦးကြားဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်။ *ဟန်ဆောင်နေရတဲ့ဘ၀မှာငါပင်ပန်းတယ်။သို့သော်အဲ့ဟန်ဆောင်မှုကနေအမှတ်မထင်တွေ့လာတဲ့မင်းကိုငါတန်ဖိုးထားတယ်အမှန်ကိုမပြောပြချင်ပေမဲ့...