Z İ F İ R

13-BABA!

Herkese selammmm..

UZUN ZAMAN SONRA YENİ BÖLÜM GELDİİİİİİİİİİ

OKUMAYA BAŞLAMADAN ÖNCE YILDIZA DOKUNUP SATIR ARASI YORUM YAPARSANIZ ÇOK MUTLU OLURUM.

Kitabımızın simgesi gül ve siyah kalp.

 O gecenin zifiri karanlığında kimsenin haberi yokken kör bıçaklar bilenmişti. Onları bekleyen büyük savaşlar için.

Gerçekten insan kime güvenmeliydi kime sırtını dayayabilirdi. Bir an durup içerde beni bekleyen Yağız'ı düşündüm. Yeni başlangıç yapacaktık ama bu elimde tuttuğum kağıtta yazanlarda neyin nesiydi. Zifir'in düşmanlarından gelmiş olabilir miydi bu .Sahi tek düşmanı Devran değil di bu adamın. Ellerimi lavabonun kenarına dayayıp soluklanmaya çalıştım. Her şey normalleşmişken bu da neydi şimdi. Başımı kaldırıp aynaya baktım. Dışardan görüntüm mükemmeldi ama içim tam tersi yangın yeriydi. Notu avucumun içinde sıkıştırıp lavabodan çıktım.

Masada elindeki telefonla konuşarak dışarıya doğru bakıyordu Yağız. Ona doğru adımlarken beni hissetmiş gibi telefonu kapatıp bana döndü. Yerime oturmak yerine yanına yaklaşıp elimde ki kağıdı şiddetle masaya vurdum. Kaşları anında çatıldı, ilk önce yüzüme baktı sonra önüne koyduğum kağıdı alıp okudu.

''Bu ne Verda?''

Gerçekten bana mı soruyordu bunun ne olduğunu.

''Bence bunu senin söylemen lazım ne demek, bir anda tuvaletin kapısının altından içeriye atıldı ve üzerinde sana güvenmemem gerektiği yazılı.''

Biraz soluklanıp devam ettim.

''hiçbir neden yokken böyle bir notun bana ulaştırılması, belki de sana bu kağıdı göstererek hata yaptım şuan hiçbir fikrim yok. Ben neyin içindeyim Yağız.''

Sinirden titriyordum. Tam bir daha Yağız'ı görmeyeceğim dedikten sonra onun bu teklifini kırmak istememiştim resmen salak gibi onun baskın tavırlarla beni yönetmesine izin veriyordum. Aslında onun bana teklif ederken sorduğu soruların hiç birisi teklif değildi yapmamı istediği şeyleri söylüyordu ama direkt değil sanki kibar bir teklifmiş gibi.

''Sakin ol Verda bir şey olduğu yok bu basit bir not sadece, ayrıca sana zarar gelmesine asla izin vermem. Kim olduklarını bulacağım.''

Masanın üzerindeki suyu bana doğru eliyle itip içmem için işaret etti. Ve telefonundan kağıdın fotoğrafını çekip birini aradı.

''Alo Akın, hemen sana attığım fotoğrafa bak bizim şuan yemek yediğimiz mekanda ki tüm kameraları kontrol ettiriyorsun. Verda tuvaletteyken kapının altından ona bu not atılmış. Senden haber bekliyorum çabuk ol.''

Sessizce konuşmasını bitirmesini bekledim.

''Ben eve gitmek istiyorum. 'dedikten sonra sandalyeyi ittirip ayaklandım ve çıkışa doğru yöneldim.

Arkamda sinirli bir şekilde ismimi seslendikten sonra kolumu kavrayan güçlü parmaklarla durduruldum.

''Verda nereye gidiyorsun, seni bırakmam.''

Dudaklarım hayretle aralandı şimdi tekrardan mı başlıyordu onun yanında kaldığım günler. Kolumu parmaklarından kurtarıp geriye adım attım.

''Asla, istemiyorum seni, sürekli bela getiriyorsun başıma İSTEMİYORUM SENİ.''

Gerçekten bıkmıştım artık, yemekte zehir olmuştu. Yok tekrar tanışmakmış yok her şeye baştan başlamakmış ben nasıl inanmıştım. Komple adamın kendisi belaydı zaten. Ve bende onun yanında durarak kendi başımı da bu belaya sokuyordum.