Mahiwagang Ballpen ni Sabrina (UNEDITED)

Chapter 4: Ang Mga Mata ng Kadiliman

Habang ang takot ay patuloy na sumasakop sa bayan, mas lalong lumalim ang misteryo at kababalaghan sa likod ng mga misteryosong pagkamatay. Si Sabrina ay hindi na lamang naghahanap ng sagot, kundi nagiging bahagi na ng malupit na palaisipan.

Isang gabi, habang siya'y naglalakad pauwi, napansin niya ang isang kakaibang lugar na parang lumulukob ng kadiliman sa gilid ng kanilang bayan. Ito'y isang matandang bahay na hindi matatagpuan sa mga mapa at sa pag-aakalang walang laman.

Pinukaw ng matinding kuryosidad si Sabrina at nagpasiya siyang pasukin ang bahay. Sa unang pagtingin pa lang, naramdaman niyang may masamang nagmamanipula sa likod ng bahay na ito.

Nang mabuksan niya ang pinto, mas lalong lumalim ang dilim sa loob. Ang mga kandilang nagliwanag sa paligid ay tila nagbibigay ng hindi malamang anyo. Sa bawat hakbang niya, parang may mga mata ng kadiliman na sumusunod sa kanya.

Nang makarating siya sa ikalawang palapag, napansin niya ang mga larawan at litrato ng mga taong nawawala at hindi na muling nakita. Nagkaroon ng masamang pakiramdam si Sabrina na tila ba ang mga multo ng mga ito ay bumabantay sa kanya.

Dahil sa takot at pag-aalinlangan, nais na sanang tumalikod si Sabrina at lumabas ng bahay. Ngunit parang may hawak na mahiwagang kapangyarihan ang bahay, na tila ba ito'y naghihigpit at ayaw siyang palabasin.

Sa paghakbang niya papunta sa hagdanan, biglang bumukas ang isang malaking pinto sa dulo ng palapag. Tumambad sa kanya ang isang malalaking salamin, na tila ba naglalaman ng mga bagay na hindi dapat niyang makita.

Nagulat siya nang mapansin ang kanyang sariling imahe sa salamin. Ngunit ang imaheng iyon ay iba sa kanya. Makikita niya ang kanyang sarili, ngunit may mga matang pula at angeryong ekspresyon sa mukha. Para itong ibang pwersa na nasa loob niya, na nagpapakita ng isang pagkatao na hindi niya nakilala.

Natakot at nag-alala si Sabrina sa kanyang natuklasan. May isang bahagi pala sa kanyang pagkatao na hindi pa niya lubos na naiintindihan, at ito'y may koneksyon sa kahindik-hindik na bahay na kanyang pinasok.

Isang malakas na hagulgol ang biglang narinig niya mula sa ibang silid. Tila ba may naghihingalo at nangangailangan ng tulong. Dala ng kanyang pagmamalasakit at tapang, dali-dali siyang tumakbo papunta sa direksyon ng pagtawag.

Sa pagpasok niya sa silid, nakita niya ang isang matandang babae na may kakaibang itsura. Nakabukas ang mga mata ng babae, at may isang malupit na selyo ng kadiliman na nakapatong sa kanyang noo.

"Ikaw ang may hawak ng selyo ng kadiliman," ang malakas na boses ng babae ay pilit na nagsalita. "Kailangan mong tanggalin ang selyo sa aking noo, upang ako'y muling makalaya at ang mga multo ng kadiliman ay mapigilan."

Hindi alam ni Sabrina kung paano tutugunan ang hiling ng babae, ngunit sa pamamagitan ng kanyang mahiwagang ballpen, tinapunan niya ng liwanag ang selyo sa noo ng babae. Isang matinding sigawan ang sumambulat, at unti-unti itong nawala.

Nang bumalik ang liwanag at kapanatagan sa silid, napagtanto ni Sabrina na ang babae ay isang dating may-ari ng kumpanya, at ito'y siya mismo ang nagdala ng sumpang kadiliman sa kanyang sarili. Ito ang dahilan kung bakit ang mga multo ay patuloy na nakakulong at nagdudulot ng kaguluhan sa bayan.

Ngunit sa pagbabalik ng liwanag, biglang nag-iba ang itsura ni Sabrina sa salamin. Ang pagkataong may pula at galit sa kanyang mga mata ay tila ba lumabas na naman.

Nang matunton niya ang sarili sa salamin, natagpuan niyang nahawahan na siya ng selyo ng kadiliman. Mayroon palang ibang puwersa sa bahay na iyon na nagdadala ng kadiliman at kasamaan sa kanyang pagkatao.

Isang malakas na sigawan ang ibinuga niya, sabay takbo palabas ng bahay. Ngunit tila ba ang bahay ay tumataas ang pagkadilim, at ang mga mata ng kadiliman ay patuloy na sumusunod sa kanya.

Nang makarating siya sa ibaba ng hagdanan, dali-dali niyang pinanikit ang mga pinto at sinisigaw ang pangalan ng matandang tindera.

"Doktora! Tulungan n'yo ako! Ang bahay na iyon ay puno ng kadiliman at kasamaan!" pananawagan niya.

Ngunit tila ba ang bahay ay nagkakaroon ng sariling buhay. Pinipilit nitong makuha si Sabrina at patuloy na naglalabas ng malupit na tawag.

Dala ng takot at pagod, patuloy siyang nagpilit na lumabas. Ngunit ang mga mata ng kadiliman ay patuloy na sumasalakay sa kanyang pagkatao, kagat na kagat ang puso at isipan niya.

Napagtanto ni Sabrina na ang bahay ay may sariling pagkakataong hindi niya malalaman. At ito'y maaaring magpahamak sa kanya at sa buong bayan.

Kailangan niyang matuklasan ang lihim sa likod ng bahay at alamin kung paano ito mapuksa. Sa pag-iisip sa susunod na hakbang, isang malupit na malamig na simbuyo ang biglang bumalot sa paligid. Ang bahay na puno ng kadiliman ay tila ba nagiging buhay at handang maghari ng karimlan sa buong bayan.