Yemyeşil ağaçların, rengarenk kuşların, çiçeklerin, uğur böceklerinin bulunduğu çok güzel bir bahçedeydim. Hava o kadar temizdi ki solumaya kıyamıyordum. Sonra biraz daha ilerledim ve bir şelale gördüm. Epeyce yüksek dağlardan aşağıya gürul gürül akan bir şelale. O şelaleye bakarak çok güzel hayaller kuruyordum. Taki şelalenin arkasından sarı kısa ve kıvırcık saçları olan, hafiften enine uzamış bir yaratık "Uyan artık tembel teneke sabah oldu!" diye göz, kulak ve ruh sağlığımı ciddi olarak sıkıntıya sokacak şekilde karşıma çıkıp, avazı çıktığınca bağırana kadar.
Evet, bu bir yaratık değildi. Bu benim annemdi. Her ne kadar en güzel rüyalarımı bulup içine etse de, o benim canım annemdi...
Komedi ve dramın ağarlıkta olduğu bir konu işlemeye çalışıyorum. Umarım beğenirsiniz :)
