You're No Good For Me || Rafe Cameron

jadon

Eve geldiğimde anneme sadece herkes ile kavga ettiğimi ve konuşmak istemediğimi söyleyip odama çıktım.

15 dakika sonra kapıyı çalarak içeriye girdi ve elinde bir elbise vardı.
İsadora: neler oldu bilmiyorum ama bugün gelmen lazım tatlım. Baban çok üzülür yoksa.

Carla: tamam anne akşam gelirim. Ve bu lanet elbiseyi de giyerim tamam mı? Sadece beni yalnız bırak.
Annem hiç bir şey söylemeden elbiseyi dolabımın kapağına asıp odadan çıktı. Bir kaç saniye öylece elbiseye baktım. Kafamı çevirdim ve yatmaya devam ettim. Sevdiğim herkesi kaybediyor muşum gibi geliyordu.

*22.00*

Ne kadar istemesem de annemin getirdiği elbiseyi giymiştim ve saçımı makyajımı yapıp aşağıya inmiştim. Aşağıya indiğimde annemlerle diyaloğa bile girmeden evden çıktım ve arabaya doğru ilerledim.

Arkamdan geldiklerini duyuyordum. Ben arabaya yaklaşınca babam arabanın kilidini açtı. Arka kapıyı açıp arabaya bindim ve kapıyı kapattım. Annemlerde bindikten sonra davetin olacağı büyük malikaneye gittik. Geldiğimizde annemler arabadan inerken ben bir kaç saniye durdum. Dışarıda beni beklediklerini görünce arabadan indim.

Christian: carla iyi misin?
Carla: evet.
Dedim ve hızla içeriye doğru ilerledim. Nereye gidecektim bilmiyordum. Buraya daha önce gelmemiştim. Kimseye gözükmeden yukarı katlarda bir oda bulup tüm geceyi yatarak geçirmekti planım.

Annemler ön kapıdan girerken ben arkaya dolaştım. İllaki arka giriş vardır diye düşündüm ve arkaya dolaşınca da düşüncem doğrulandı.

Etrafa bakındım ve kimseye gözükmeden içeriye girdim. Bahçeden giriş olduğu için göz ucuyla içeriye baktım ve veranda da kimsenin olmadığını gördüm. Hızlı adımlarla verandaya doğru ilerledim. Fakat veranda ve yukarıya çıkmam için lazım olacak merdivenin arası uzaktı. Beni görmelerini istemiyordum. Gelmediğimi düşünmeleri en iyisiydi.

Etrafıma bakınırken yanıma birinin oturduğunu hissettiğim için hızla yanıma döndüm. Gördüğüm kişi ile şok geçirdim. Yıllardır görüşmediğim ilkokul arkadaşım yanımda oturuyordu.

Jadon: naber?
Carla: inanmıyorum! Jadon!
Jadon gülerek kollarını açtı ve bende ona sarıldım.

Sohbet ederken jadon ayağa kalktı ve bana da gel işareti yaptı.

Büyük bir veranda olduğu için biraz ilerledik. Jadon içeriye bekle diyip içeriye gitti ve büyük bir içki şişesiyle geri döndü.

Sonra beraber denize bakarken sohbet etmeye devam ettik. Şişeden bir o içiyor bir ben içiyordum ama ondan fazla içtiğim kesindi. Başım dönmeye başlamıştı. Sohbetimiz iyi ilerlerken biri geldi ve jadon'ı çağırdı.

Jadon: üzgünüm gitmem gerek. İstersen sende gel.
Carla: hayır. Burada kalsam iyi olacak.
Jadon: tamam peki. Eğer gelmek istersen ara.
Dedi. Bir kaç dakika önce yeni numarasını vermişti.

Carla: tamam ararım.
Derken sarıldık. Sonra benden ayrılıp giderken el salladı. Ona el sallarken geri geri yürüdüm. Gittiğinde tam arkamı dönecekken birine çarpmam ile hızla arkamı döndüm ve geri çekildim. Çarptığım kişinin rafe olduğunu görünce içimden küfür ettim. Burada olduğumu görmemesi gerekiyordu.

Rafe: kimdi o?
Carla: jadon.
Rafe: ismini sormadım,carla. Kimdi o?  Neyin oluyor?
Carla: ilkokul arkadaşım, rafe?

Rafe: eski bir arkadaş için fazla samimi.
Carla: ne saçmalıyorsun rafe?

Rafe: fazla samimi diyorum carla.
Carla: bununla uğraşamam.

Derken arkamı dönüp gidiyordum ki rafe kolumdan çekti ve hızla verandanın merdivenlerinden inerken beni de çekiştirdi.