secret secret || chanmin (edited)

Salı

Chan evden çıktığında saat 13.36 olmuştu. Buluşmaya pek özenmiş gorünmüyordu. Zaten canı sıkkındı. Changbin ile vakit geçirmek varken neden Seungmin ile buluşuyordu ki?

Her şey çok saçmaydı. Neden Changbin ile zaman geçiremiyordu ki? Biraz bekleselerdi ne olurdu sanki?

Buluşma esnasında Seungmin'e karşı öfke dolu bakışlarını nasıl gizleyecekti?
Changbin'in söylediği şey gerçek olabilir miydi? O çocuk seninle sevgili olmak istiyor, demişti. Gerçekten Seungmin bunu mu planlıyordu? Buna izin veremezdi. Changbin'e haksızlık olurdu. Chan'ı Changbin seviyordu. Chan'ı Changbin hak ediyordu. Chan, Changbin'in sevgilisi olmalıydı.

Chan bunları düşündükçe daha da sinirleri bozuldu. Durdu. Buluşmaya gitmek istediğinden emin değildi.

Changbin'i aramaya karar verdi.

Kafeye nasıl gideceğini gösteren haritanın uygulamasını kapattı. Telefon rehberine girdi. Changbin'i aradı.

Changbin telefonu üçüncü çalışta açtı.

"Efendim Chan?"

"Changbin, ben Seungmin ile buluşmak istemiyorum."

"O da nereden çıktı şimdi?"

"Changbin, yardım et lütfen."

"Ne yapabilirim?"

"Jisung'u ara, işimin çıktığını, buluşmaya gelemeyeceğimi falan söyle lütfen Changbin. Lütfen."

"Sakin ol. Biliyorum, benim yüzümden istemiyorsun. Şunu söyleyeyim, ben yaptıklarımda ve söylediklerimde sandığın kadar ciddi değildim Chan. Beni ciddiye almadın değil mi?"

"Şey, ben-"

"Anladım. Kafanı karıştırdığım için özür dilerim. Lütfen beni daha fazla düşünme Chan."

"Seungmin gerçekten benimle sevgili mi olmak istiyor?"

"Jisung öyle dedi bana."

"Tamam. Ben yapacağımı biliyorum."

"Chan sakı-"

Chan telefonu kapattı.

Kafasında plan yaptı. Seungmin'e sevgilisinin olduğunu veya gay olmadığını söyleyecekti. Kendisini Seungmin'e karşı kötüleyecekti. Kendisinden nefret ettirecekti. O zaman Seungmin'in nasıl o masadan kalktığını görecekti. İşte o zaman Changbin ile bolca zaman geçirebilirdi. Changbin, istediği kadar onu yatağa atabilirdi. İşte o zaman ciddi olacaktı. İşte o zaman Changbin'in sevgilisi olacaktı.

Ama önünde bir engel vardı.

Seungmin.

***

Chan, Seungmin ile buluşacağı kafeye geldi. Kafenin önünde biri vardı.

Acaba o Seungmin olabilir miydi?

Sormalı mıydı?

Ama utanıyordu.

Telefonu çalmaya başladı.

"Efendim Changbin?"

"Changbin mi? Aşkım, birtanem, bebeğim, her şeyim demeyecek misin?"

"Uhm.. efendim bebeğim?"

"İşte bunu bekliyordum, harikasın."

"Efendim dedim?"

"Ha, pardon. Şey, gittin mi kafeye?"

"Geldim."

"Tamam."

Changbin telefonu kapattı.

Changbin'in "tamam" derken sesi soğuk çıkmıştı sanki. Ya da Chan öyle sanıyordu.