ၿငိသည္ တြယ္သည္ ခ်စ္သည္ ခိုင္
ေမာင္သည္ေန့ရံုးမတတ္
လက္ဒဏ္ရာႏွင့္ခြင့္ယူသည္
ေမာင္ထိုေန့ျပန္သည္ထဲက
ခိုင့္အေၾကာင္းပဲေတြးမိသည္
ခိုင့္အားေတြ့ခ်င္မိသည္
ဒါေၾကာင့္ေမာင္ဆိုကယ္ေသာ့ကိုယူကာ
ခိုင္ရိွရာေဆးရံုသို႔
"ေဒါက္တာခိုင္ျမတ္ခ်ယ္ရိွပါသလားဗ်"
ေကာင္တာရိွသူနာျပဳတေယာက္ကိုေမးလိုက္သည္
"ရိွပါတယ္ ဘယ္ဘက္ကေဒါက္တာ့ရံုးခန္ထဲမွာပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးပါဗ်"
ခိုင့္အခန္းေရ႔ွေရာက္ေတာ့ တံခါးေခါက္လိုက္သည္
"ဝင္ခဲ့ပါ"
ခိုင့္အသံ ခိုင့္အသံသည္ၾကားဖူးသမ်ွသီခ်င္းေတြထက္
ပိုနားေထာင္ေကာင္းလြန္းသည္
လြမ္းေနသည္မို႔ တံခါးအားအျမန္ဖြင့္ကာ
ဝင္လိုက္သည္ ေမာင့္ကိုျမင္ေတာ့
ခိုင္အံ့ဩသြားသည့္ပံုျပီးမွ
"ထိုင္ေလ ေမာင္ ဘာကိစၥခိုင့္ဆီေရာက္လာတာတုန္း"
"ခိုင့္ကိုအမ်ားႀကီးလြမ္းလို႔"
ေမာင္ခိုင့္မ်က္လံုးကိုစိုက္ၾကၫ့္ကာေျပာလိုက္သည္
"ခိုင့္ကိုလြမ္းရင္အျပင္ကိုခ်ိန္းေလေမာင္
ေဆးရံုမွာတကူးတကနဲ႔ ခိုင္မႀကိဳက္ဘူး
လူေျပာစရာျဖစ္တယ္"
ေမာင္ငိုခ်င္သြားသည္
ခိုင္ကအၿမဲသည္လိုပင္
ေက်ာင္းတုန္းကလဲ
လူေရွ႔လက္ေတာင္အကိုင္မခံ
အနားထိုင္ရင္ေတာင္ဆူတတ္သည္
"အင္းပါ ခိုင္ရဲ့
ေမာင့္လက္ကနာလို႔ေလ
ေမာင္ေဆးလဲမထၫ့္တတ္ဘူး
တေယာက္ထဲေနေတာ့ထၫ့္ေပးမဲ့သူမရိွဘူး
အ့မို႔ခိုင့္ဆီလာတာ"
"ဒါဆိုလည္ၿပီးတာပဲ လာေမာင့္လက္ေမာင္းေပး
ခိုင္ထၫ့္ေပးမယ္"
ေမာင္ခိုင့္အနားသို႔သြားလိုက္သည္
ခိုင္ကေဆးေသတၲာေလးဖြင့္တာ
ဂြမ္းထုတ္ရွာေနပံု
"ခိုင္ကသိပ္ဆြဲေဆာင္ႏိုင္တုန္းပဲေနာ္"
ခိုင္ေမာင့္ဘက္သို႔လွၫ့္ကာ
"ေမာင္ကခ်စ္တဲ့မ်က္လံုးနဲ႔ၾကၫ့္လို႔ေနမာေပါ့"
"အတည္ေျပာတာ ခိုင္ကခိုင္ပဲေလ
ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္တယ္"
"ကဲ ေပးလက္ကို ေဆးထၫ့္မယ္"
"အရင္ကတိုင္းပဲခိုင္သည္လိုစကားကိုေရွာင္တုန္း"
"ခိုင္ရွက္တယ္ေမာင္"
"ေမာင္ဖက္ထားမယ္ေလ"
"ေမာင္ ေသခ်င္လို႔လား ခိုင္သူငယ္ခ်င္းေတာင္မလုပ္ပဲေနမာေနာ္"
"ဒါဆို တပြဲေလာက္ႏႊဲၾကမလား ေစ့စပ္ပြဲျဖစ္ျဖစ္
လက္ထပ္ပြဲျဖစ္ျဖစ္ေလ"
"ေမာင္ ပါးစပ္ပိတ္
ခိုင္အာရံုေနာက္ရင္ပတ္တီးခပ္ႀကီးႀကီးစည္းေပးျပစ္လိုက္မယ္"
ေမာင္ရယ္လိုက္ကာ
"ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်"
ပတ္တီးစည္းေပးၿပီးေတာ့ေမာင့္ခံုမွာထိုင္ေနလိုက္သည္
"ေမာင္ ေဆးလိပ္ေတေလ်ာ့ေသာက္ပါ"
"ေမာင္အက်င့္ပါေနၿပီ"
"ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းေတျပာေနတယ္
မေကာင္းဘူးဆိုတာသိလား"
"ဒီလိုေတြေသာက္တတ္တာ
ခိုင္ေၾကာင့္ပဲေလခိုင္ရဲ့"
"ခိုင့္ေၾကာင္မဟုတ္ပါဘူး
ေမာင့္အျပစ္ေတြပါေမာင္
ေမာင့္အေၾကာင္းေမာင္သိပါ"
ေမာင္တခ်က္ေတြေဝမိသည္
ခိုင္ေျပာတာမွန္သည္
ေမာင္ကိုယ္တိုင္လုပ္ခဲ့သည္ပဲ
"ေမာင္ျပန္ေတာ့မယ္ခိုင္"
"အင္း သေဘာပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ခိုင္"
ေမာင္ထိုေဆးရံုမွထြက္လာမိသည္
ေမာင့္စိတ္ေတမြန္းက်ပ္သည္
အသက္ပင္မနည္းလုရႉေနရသၫ့္အခိုက္အတန႔္မို႔
ကမ္းနားလမ္းကခံုတန္းတခုနားတြင္
ေမာင္ဆိုင္ကယ္ေလးရပ္ကာ
ဧရာဝတီျမစ္အားၾကၫ့္မိသည္
ေမာင္တို႔ေတာင္အသက္ႀကီးလာပါၿပီလားခိုင္ရယ္
raindepamaung
