"Yaydım edin..."
Uyudu Umay. Ama son hatırladığı şey bir adamın sesi olmuştu.
"Dayan küçük dayan kurtaracağım seni"
Sessizlik. Karanlık. Soğuk. Acı. Korku. Umay. Baş başa kalmışlardı şimdi.
****
Gözleri tekrar açıldı Umay'ın. Ama bu sefer dışard...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Seni buldum ya başka ne isterim Dursun dünya, tozu ben temizlerim...
B
ölüm Şarkıları;
• Harun Kolçak ve Gökhan Türkmen - Yanımda Kal
• Tolgahan Tarıoğlu - Bu Kalp
🇹🇷
Umay'dan
Bir hastane odası. Hastane odasının içinde bir yatak ve o yatağın içinde yatan bir koca bebek. Evet evet koca bebek. Giray... Sabahtan beri mızmızlanıyordu. "Ya yavrum çok sıkıldım ben." Bilmem kaçıncı isyanıydı bu isyan. Elimde ki kumandayı komodinin üzerine koyup koltuktan kalktım ve yanına adımladım. Benim geldiğimi görünce yatakta bir az yer açtı.
"Ne yapsak ki?" Dedim. Yarın sabah hastaneden taburcu olacaktık. Sağ kolunu bana doğru uzattı.
"Gel yat." Dedi tebessüm ederek. Aslında bunun olmasını istiyordum ama yarasından korkuyordum.
"Yaran?" Dedim kırgınca. Gözleri bana daha bi hayranlıkla baktı. Bakışlarına ölürüm adam...
"Sen iyileştirirsin. Her defasında olduğu gibi." Tekrardan kolunu gösterdi. "Gel hadi" bu kez dayanamadım ve dikkatlice koluna başımı koyup cenin pozisyonu aldım. Elini belime sardı ve başını saçlarıma gömüp derin derin kokladı. "Şu kokuna ömür verilir." Dedi boğazından gelen bir sesle. Derin bir iç çektim. "Gözlerine, gülüşüne, bakışına... Her şeyine ömrümü veririm." Bir insan bir insana bu kadar iyi gelir miydi? Giray bana çok iyi geliyordu. Aklıma gelen şey bütün huzurumu bozmuştu.
"Giray" dedim başımı kaldırıp. "Beni her şekilde, kim olursam olayım bu kadar çok sever misin?" Kaşını çatıp dediklerimi anlam vermeye çalıştı.
"Bu ne demek şimdi?" Gözlerimi ondan kaçırıp başka taraflara baktım. Gözlerimin dolmasına engel olmak için büyükçe yutkundum ama işe yaramadı.
"Ne bileyim işte. Sana layık değilsem ve bunu anladığında çok geç olursa? Ya benden nefret edersen?" Benim ağzımdan çıkan her kelime yüreğime Cam kırığı gibi batıyordu.
"Ben bu hayatta bir tek kadından nefret ettim. Beni yüz üstü bırakıp gittiği için. Ama söz konusu sensin. Ben senin yolunda ölmeye hazırken nasıl nefret edeyim? Söylesene." Kelimeleri dudaklarından o kadar net çıkıyordu ki o an beni bırakmayacağına emin olmuştum. "Sakın bir daha ağzından sana layık değilim kelimesi çıkmasın. Burda layık olmayan biri varsa o da benim." Elini kaldırıp birden baş parmağı ile dudaklarımla hafif hafif oynamaya başladı. Gözünü dudaklarıma indirince derin bir iç çekti. "Yürek titreten gülüşüne, nefessiz kalana kadar öpülesi dudaklarına.." bakışlarını gözüme kaldırdı. Her dokunuşu bedenimi cayır cayır yakıyordu. "Saymaktan sıkılmadığım çillerine, huzur bulduğum gözlerine layık olmayan biri varsa o da benim." Sesi haddinden fazla etkileyecekti çıkmıştı. Gözlerinde ki hayranlık her halinden okunuyordu. Dudaklarım kıvrıldı.
