"ၪီးငယ္ "

"မင္းနဲ႔ကို ဟူးးး ငါမွာျဖင့္စိတ္ပူလိုက္ရတာကြာ ဒီကေလးကေတာ့အေၾကာက္အလန္႔မရိွ အိမ္နဲ႔အေဝးႀကီးကိုေလ်ွာက္သြားေနတယ္တဲ့ေလ"

"ေကာင္းကင္ ဒီကေလးေလးက မင္းတူလာ"

"အင္း ငါအစ္ကိုဝမ္းကြဲသား သူတို႔ခရီးသြားလို႔ ငါနဲ႔အပ္ထားခဲ့တာ ငါေရအိမ္ေလးခဏအသြားမွာေပ်ာက္သြားတာ"

"အို႔... ကေလးေလးမင္းဒီလိုတစ္ေယာက္တည္းေလ်ွာက္မသြားရဘူးေလ မေကာင္းတဲ့လူေတြနဲ႔ေတြသြားရင္ဘာလိုလုပ္မလဲ "

"သားေလ်ွာက္သြားေနတာမဟုတ္ မမလြမ္း သားကိုရိုက္တယ္ ၿပီးေတာ့ သားကိုဒီအိမ္မွာမေနရဘူးလို႔ေျပာလို႔ အီးးးးဟင့္..."

"ဘာလို မင္းမမလြမ္းကိုအဲလိုေျပာသလား... မင္းကဒါဆို ၪီးငယ္ကိုေျပာေပါ့ ဘာလိုလုပ္ ဘယ္သူကိုမွမေျပာဘဲ ထြက္လာရတာတုန္း "

"အီးးးးဟီးးးးးး ၪီးငယ္နဲ႔တိုင္ေျပာရင္ သားကိုထပ္ရိုက္မွာတဲ့ "

"ကြၽတ္စ္ ဒီေကာင္မေလးေတာ့ ကိုယ္ထက္အငယ္ေတြ့ကို အႏိူင္က်င့္တာေတာ့မဟုတ္ေသးပါဘူး... "

"အီးးးး သား ျပန္မလိုက္ဘူး သားသား ကိုကိုခန္႔နဲ႔လိုက္သြားမွာ "

" ေသာ္ေသာ္ ကိုယ္ကမင္းၪီးငယ္သူငယ္ခ်င္းဆိုေတာ့ ကိုယ္ကိုၪီးၪီးလို႔ေခၚသင့္တာေနာ္ "

"အင့္ဟင့္ ကိုကိုခန္႔ဘဲေခၚခ်င္တယ္ သား ကိုကိုခန္႔အိမ္ကိုလိုက္မယ္ေနာ္ "

"ေသာ္ေသာ္ သူမ်ားကိုမေနွာက္ယွက္ရဘူးေလ"

" ရပါတယ္ ဒါေပ့မယ္ ကိုယ္ေတာင္ဘယ္ေနရာမွာသြားေနရမွန္းမသိေသးလို႔ မင္းေလးကို ေခၚသြားလို႔မရဘူး "

ခန္႔ဟန္ညား တစ္ေယာက္က ငိုထားတာေၾကာင့္ ပါးေလးနီရဲၿပီး မ်က္ရည္ရႊင္ေနတဲ့မ်က္လံုးေလးေတြနဲ႔ၾကည့္ေနတဲ့ကေလးေလးကို အားနာစြာေျပာလိုက္သည္။ ခုနားကမွသူအေဖနဲ႔ရန္ျဖစ္လို႔အိမ္ကဆင္းလာတာကတကယ္ပင္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ကေလးေလးကိုေခၚသြားခ်င္ေပ့မယ္

ေကာင္းကင္က ခန္႔ဟန္ညား ကိုလွည့္ၾကည့္ကာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ့မို႔အေၾကာင့္သိထားၾကတဲ့သူေတြပီပီ

After being reborn, he became her father (No Translation OC fic)Where stories live. Discover now