Dear Ko Ko ( Complete)

Part -17

" အိပ်တော့ ကိုကို.."

ထယ်ယောင်းက ဆေးလိမ်းပြီးတာနဲ့ ဂျောင်ဂုကို စောင်ခြုံပေးပြီး နဖူးလေးကို အနမ်းပေးကာ သူပါဝင်ပြီး လှဲလိုက်သည်။ပြီးတော့ အိပ်ပျော်အောင် ကျောပင်လေးကို ပွတ်ပေးနေ၏။

ကိုကိုက လရင့်လာလေ တော်ရုံနဲ့အိပ်မ‌ပျော်ဖြစ်လာတတ်တာကြောင့် ထယ်ယောင်းမှာ စောစောအိပ်ရာဝင်ခိုင်းရ၏။အိပ်ရအဆင်မပြေလို့လည်း ပါမည်ထင်..ပူပြီးလုံးဝန်းနေတဲ့ ဗိုက်အလေးချိန်ကြောင့် ကိုကို့မှာ ပလက်လှဲအိပ်လို့မရ..မှောက်အိပ်လို့လည်းမရတာကြောင့် ဘေးတစ်စောင်းသာအိပ်ရသည်။အိပ်နေရင်း ကလေးကန်တာကြောင့် လန့်လန့်နိုးလာပြီး ပြန်ပြီးအိပ်မပျော်လို့ ထယ်ယောင်းမှာ ‌အိပ်ပျော်ဖို့ ကျောပြင်လေးကို ပွတ်ပေးနေရတာ ညတိုင်းလိုလိုပင်...လရင့်လာတော့ ဆီးခဏခဏသွားတတ်တာကြောင့်သန့်စင်ခန်းကိုလည်း တစ်နေ့ကို အခါနှစ်ဆယ်လောက်သွားရ၏။

မိနစ်အနည်းငယ်ကြာတော့ သူ့ကို ကျောပြင်ပွတ်ပေးနေတဲ့ မောင့်ရဲ့ လက်ကရပ်တန့်သွားပြီး သူ့ရဲ့ရှေ့ကမောင်က အသက်ရှုသံပုံမှန်နဲ့ အိပ်ပျော်သွားပြီ..သူကသာ အခုထိအိပ်လို့မရသေး...အိပ်ပျော်နေတဲ့ မောင့်ရဲ့ ဆံနွယ်တွေကို သပ်တင်ပေးကာ မောင့်မျက်နှာချောချောကို ငေးကြည့်မိသည်။

မောင့်ကိုငေးနေတုန်း ခါးက ပိုပြီးကိုက်လာသည်။တဆစ်ဆစ်နဲ့ အထဲက ထိုးနေသလိုပင်..တစ်နေ့လုံးကိုက်လိုက်ပြန်ပျောက်သွားလိုက်နဲ့မို့ ခဏကြာရင်ပျောက်သွားမှာပါဆိုပြီး ငြိမ်နေလိုက်သည်။မောင့်ကိုလည်း မနိုးချင်တော့ ..မောင်က တစ်နေ့လုံး သူ့ဝေယျာဝစ္စရော ကုမ္ပဏီအလုပ်တွေပါ လုပ်ရလို့ ပင်ပန်းနေတာ..အေးအေးဆေးဆေးအိပ်ပါစေ..

ကိုက်နေတဲ့ခါးကို မေ့ထားပြီး မျက်လုံးတွေမှတ်ကာ အိပ်ပျော်အောင်အိပ်လိုက်သည်။နောက်ဆုံး သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကပေါ့ပါးသွားပြီး မျက်လုံးတွေကမှေးစင်းသွားသည်။သေချာတာက သူအိပ်ပျော်သွားပြီဆိုတာပါဘဲ..

~

~

~

မခံမရပ်နိုင်အောင် ခါးတွေထိုးကိုက်လာတာကြောင့် ဂျောင်ဂုနိုးလာခဲ့သည်။ စားပွဲပေါ်က နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ဆယ့်နှစ်နာရီ မိနစ်လေးဆယ် ရှိပြီ...မောင့်ကိုကြည့်လိုက်တော့ အိပ်ပျော်နေဆဲ..ညဉ့်ယံမို့ တိတ်ဆိတ်နေချိန် သူတစ်ယောက်သာ နိုးထနေ၏။ဘေးတစ်စောင်းအနေထားကနေပလက်လှန်လိုက်ပြီး ဗိုက်ပေါ်လက်တင်ကာ နာကျင်တာကို အောင့်ခံနေမိသည်။