Son Günüm || Tom Marvolo Riddle

18 -ısırılmak

TOM'DAN

"Nasıl kaçmalarına izin verirsiniz o vanpirlerden bir tanesinin bile yaşamasını istemiyorum!"

Çok sinirliydim yeni ölüm yiyenlerim 3 vanpiri bile öldürememişlerdi ama diğer 2 kişiyi öldürmüşlerdi Mattheo koşarak toplantıya daldı nefes nefeseydi ve konuştu

"Tom acil konuşmamız lazım!'

"Şu an bişey konuşuyorum görmüyormusun ve toplantıya geç kaldın! Konu ne?"

"Konu Wendy"

Ölüm yiyenler fısıldaşmaya başladı

X: şu ölen kızmı?

X: lord onun için ağlamıştı

X: sizce yaşıyormu??

"KAPAYIN ÇENENIZI!"

birden hepsi susmuştu

"Mattheo ve Emily hariç herkes defolsun!"

Diğerleri yerlerinden kalkıp çıkmaya başladılar içerisi boşalınca konuştum

"Bi haber mi var??"

"Gördüm"

Emily konuştu

"Ne!?"

"Evet??"

"Wendy o yaşıyor onu gördüm vanpirlerle birlikteydi Tom onun kolundan tuttum ama beni tanımadı bile ve Jacob beni çalılığa itti"

"Jacob Diggory bu ismi duymayalı çok oldu"

" Mattheo. Diggory ailesinin nerde olduğunu biliyormusun?"

"Ne yazık ki hayır"

"Sadece Jacob'mu vardı?"

"Hayır Adelina bile vardı"

"Ölüm yiyenlere haber ver yenilerine değil o Diggorileri tanıyan Ölüm yiyenlerime haber ver ve Diggoryleri bulmalarını emret"

"Dur cidimisiniz? Wendy öl-"

"Eyer bir daha Wendy öldü dersen seni pişman ederim Emily!"

"Ne haliniz varsa görün!"

Ve gitti Wendy bulacaktım Eyer onu orda zorla tutuyorlarsa o vanpirleri doğduğuna pişman ederdim zaten edicem ama bu sefer acı içinde ölecekler

WENDY'DEN

"

Sana ne söyledim Adel. orman tehlikeli!"

"Lütfen yine kavga etmeyin Jacob Tamam bir daha dışarı çıkmiyicam"

"Sen buna karışma!"

"Ama-"

"Odaya git zaten sen geldikten sonra işler hep ters gidiyo-"

Adel konuştu

"Jacob!"

"Öyle demek istememiştim ben-"

Bişey söylemedim gözlerim dolmağa başlamıştı neden bana bu kadar sert davranıyor ki gitmem bence daha iyi arkamı dönüp evden çıktım Adel arkamdan geldi ve kolumdan Tuttu kolunu ittim

"Allison Jacob adına gerçekten üzgünüm sinirlendiğinde istemeden ağzından böyle kelimeler çıkıyor"

"Boş versene! Gidiyorum ben kardeşinin ne hali varsa görsün zaten en başından beni burda istemiyordu"

"Hayır Allison bekle gitme"

"Sakin gücünü kullanıp arkamdan gelme lütfen gelmeni istemiyorum"

"Gitmen çok tehlikeli Allison"

Bişey söylemedim ve gittim ne kadar tehlikeli olsada istenmediğim yerde kalamazdım evden çok uzaklaşmıştım bi ağacın altına oturdum Ağlamağa başladım neden neden hafızamı hatırlamıyordum artık bana hiç kimse yardım edemezdi

"Bir insan"

Ayağa kalkıp Arkamı hemen döndüm bir kız

"Ne istiyorsun?"

"Bi başına gecenin yarısı buralarda bir insan görüyorum çok cesurca"

"Benden uzak dur"

"Heyy sana zarar vermiyicem ben Ariana sen?"

"Bir vanpir ile neden konuşayım ki"

"Sana yardım ede bilirim"

"Nasıl?"

Bana yaklaştı

"Ağladığını gördüm"

"Nolmuş ağladıysam"

"İşe yararmı Bilmiyorum ama sarılmamı istermisin?"

Bir adım daha yaklaştı

" ben senin bildiğin vanpirlere benzemem"

Bense olduğum yerde kalıyordum s!ktir kımıldayamıyordum! Gözlerim onunkilere kilitlenmişti gözleri kırmızıydı hızlı hızlı nefes almağa başladım çünki git gide daha yakınlaşıyordu sonunda dibimde durmuştu sonra kulağıma eğildi

"Aslında iyi bildiğin vanpirlere benzemem"

Arkama geçti ve Ağzını açtı sivri dişleri ortaya çıktı hayır hayır hayır! Konuşamıyordum bile boynuma eğildi Dudaklarını boynumda gezdirdi

"Leziz insan kanı"

Ve işte o acı artık kıpırdaya biliyordum artık önüme geçti biraz uzağımda durdu elimi boynuma götürdüm boynumdan kanlar akıyordu ısırılmıştım hemde basitçe! ısırıldığım yer acıyordu başım dönmeye başladı kız ise dudağında ki kanı siliyordu elim hayla boynumdaydı kanı dindiremiyordum şu an bok gibiydim gözüme bir anı canlandı "naptım ben" bir kız o kızmı beni bıçaklamıştı? Gözümü kırpıştırdım ve anı yok oldu hayla başım dönüyordu ve yere serildim son gördüğüm şey Jacob'un Allison demesiydi...

_____________