“ hyung...က... hyung..ကလေ..."
ထိုမျှသာ ပြောပြီး ဆက်ငိုနေပြန်သည် ။ သူတကယ် စိတ်ပူပန်လာပြီ ။
“ hyung...ကဘာဖြစ်လဲ "
“ ho-seok hyung..ကလေ...နှ...နှလုံးရောဂါတဲ့...."
“ ဘာ! နှလုံးရောဂါဟုတ်လား။ ဘယ်ကတည်းကလည်းကွာ...ငါဘာမှမသိရပါလား ။ "
Jung Kook တကယ်စိတ်တိုမိသည် ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ထုတ်မပြောဘဲ ကြိတ်မိတ်ကာ ခံစားတတ်သူ ho-seok hyung သည် အခုလည်း သူတို့ကို မပြောဘဲဝှက်ထားခဲ့ပြန်ပြီ ။ ဒါဝှက်စရာ ကိစ္စလား hyung ရယ် ။ သူတို့ကိုတိုင်ပင်သင့်တာကို ။
“ အခုတော့....အခုတော့...ငါတို့နောက်ကျသွားခဲ့ပြီ Jung kook ..."
ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ချကာ အသည်းအသန်ငိုနေသော Tae hyung ကိုကြည့်ပြီး Jung kook ကြောင်နေခဲ့သည် ။ ခန.... ခနက Tae hyung ဘာပြောသွားခဲ့တာလဲ ။ နောက်ကျသွားပြီဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုချင်တာလဲ ။
“ ဘာကိုပြောချင်တာလဲ နောက်ကျသွားပြီဆိုတာ။ ဟမ်!!။ "
Tae hyung နား သူထိုင်ချကာ Tae hyung ပုခုံးအား လှုပ်ကာမေးလိုက်သည် ။ ဘာတွေပြောနေတာလဲ ။
“ hyung...မရှိတော့ဘူး...Jung kook...ရ...၊ hyung ငါတို့အားလုံးကိုထားပြီး ထွက်သွားခဲ့ပြီ.... "
Jung kook သည် ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ဖင်ထိုင်ချလျက် လှဲကျသွားခဲ့သည် ။ ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မှာလဲ ရုတ်တရက်ကြီး၊ hyung ကဘာလို့ထွက်သွားရမှာလဲ ။ ဘာတွေလဲ၊ ဘာတွေဖြစ်နေကြတာလဲကွာ။ ကုတင်ပေါ်က hyung သည် ကြည့်လိုက်ရုံနဲ့တင် ဝမ်းနည်းစရာကောင်းလွန်းနေခဲ့သည် ။ အခုက ဘာတွေဖြစ်ပျက်သွားခဲ့တာလဲ ။ Jung kook သည်ကြားသမျှ စကားတွေကို မယုံနိုင်ကာ ငိုင်နေခဲ့သည် ။
hyung က အေးအေးချမ်းချမ်းလေးပါဆို ၊ hyung က သာသာယာယာလေး နေချင်ခဲ့ရုံလေးကို ။ ဆိုးရွားတဲ့ မိသားစုကနေ မွေးဖွားလာခဲ့တဲ့ hyung က ၊ ပျော်ရွှင်စရာကောင်းတဲ့ မိသားစုလေး ပိုင်ဆိုင်ချင်ခဲ့ရုံကို ။ အမြဲတမ်း ပြုံးပျော်နေတဲ့ နေရောင်ခြည်လေးလို hyung က ဒီလိုဝေဒနာတွေကို ခံစားနေခဲ့ရတာလား။ သူ့တို့နားကနေ hyung က ထာဝရထွက်ခွာသွားတော့မှာလား။
hyung မှာဘာ၀ဋ်ကြွေးတွေများရှိခဲ့လို့လဲ ။ ဒီဘဝမှာ ဆိုးရွားတဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေ ခံစားနေခဲ့ရတာ ။ hyung က လူတိုင်းအပေါ် ကြင်ကြင်နာနာလေးကို ။ ဘာလို့ hyung လိုလူမျိုးကိုမှ ထိခိုက်နေကြတာလဲ ။ Jung kook သည် ဆရာဝန်တစ်ချို့နဲ့စကားပြောနေခဲ့သော hyungမိဘတွေထံ စိုက်စိုက်မြိုက်မြိုက်ကြည့်နေခဲ့သည် ။ ပြဿနာ အရင်းအမြစ်သည် hyung ရဲ့ မိဘ၊ အဲ့ဒီလူနှစ်ယောက်ပင်။ Jung kook သည် ချက်ချင်းပင် ထကာ ထိုနေရာသို့သွားလိုက်သည် ။
𝕋𝕦𝕝𝕚𝕡𝕤🌷12
ابدأ من البداية
