Aşk Merkezi

12

Herkese Selam!

Bölüm geciktiği için üzgünüm. Dün tüm günüm hastanede geçti ve yarın da gitmem gerekiyor. Hastane olayları bir bitsin yine günde iki bölüm gelecek.

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın.

Keyifli okumalar.

İg:zeywatty

[][][]

Defne Sayes'in Dilinden...

Abim ve Serkan yan yana oturmuşken ben ise karşılarına oturmuştum. Serkan konuşmak istiyordu ama abim çok gergin durduğu için o da geriliyordu, bu yüzden de konuşamıyordu.

Derin bir nefes aldığımda Serkan'ın bakışları bana döndü. Tek kaşımı kaldırarak ona bakmaya başladım. Abime yapılanı unutmadım, unutmayacaktımda. Ama lise bittiğinden bu yana sürekli aramışlardı, özür dilemişlerdi, hediyeler yollamışlardı..
Ama abim hiçbirini umursamamıştı.

Sebebi ise lisede okul çıkışı kavga çıkmasıydı. Abimin kavgadan haberi yoktu tabii ki, arkadaşları kavga etmişti ve üstlerinde çakı taşıdıkları için kavga anında çıkarıp karşı taraftan birini yaralamışlardı.

Daha sonra kavgadan haberi olmayan abime çakıyı verip olaydan bahsetmemişlerdi. Olaya polis dahil olunca sorguya çekilmişlerdi ve abime iftira atmışlardı.

Bahaneleri bile hazırdı.

"Aramızda en cesaretli ve korkusuz olan sensin."

Ne kadar komik?

Serkan'a tersçe bakmayı bırakıp abime döndüğümde onunda bana baktığını gördüm. Ne yapacağını bilmiyordu ve benden hamle bekliyordu.

Arkadaşlarıyla dostluğu çok iyiydi, yiyecekleri olmadığında bile hepsi beraber bir ekmek alıp beraber yerlerdi. Olaydan sonra bile abime tam anlamıyla yalvarmışlardı. Hatta evimizin sokağında abimle tartıştıktan sonra Serkan ve Mete'nin ağladığını bile görmüştüm.

İftira kadar kötü bir şey yoktu ve en korktuğum şey de bana iftira atılmasıydı. Bunun abime bile yapılması canımı gerçekten çok acıtmıştı.

Tabii o zaman Sarp abinin kavgadan haberi vardı ama okul çıkışı abimi beklediği için kavgaya katılmamıştı. Diğerlerinin böyle bir şey yapmasını kınayıp, onlarla arasına mesafe koymuştu. Ara sırada olsa görüşürlerdi ama bunu abime söyleyemez gelip bana anlatırdı.

"Bence bunu tek başına değil," diyerek konuşmaya başladım. "Mete ve Fatih ile beraber halledin."

Abim kafasını diğer tarafa çevirirken, Serkan hemen abime döndü. "Akşam Sarp ile yemeğe gelin, konuşalım."

Abim hiç ondan yana dönmezken, Serkan ayaklanınca ben de ayaklandım. Elindeki buzu masaya koyup kapıya doğru yürümeye başladığında ben de yanında ilerledim.

"Sence affeder mi Defne?" diye sordu üzgünce.

Beraber kapıdan çıktığımızda kollarımı göğsümde bağladım. "Bunu bilemem."

"Konuş onunla."

"Yaptığınız hoş değildi, Serkan abi!" diyerek konuştum. "Sizi affetmesi için ikna edemem. Onu siz ikna edeceksiniz."

"Defne sen yapma bari ya." dedi üzgünce. "Seni dinler o."

"Bunun için konuşmayacağım zaten." dediğimde derin bir nefes alıp, ofladı.