"ခင်ဗျား~~ ခင်ဗျားဘာလုပ်ချင်တာလဲ Ah-" ပိုင်မုက သူ ကောက်ကိုင်ခံလိုက်ရတဲ့အခါ အနည်းငယ် ထိတ်လန့်သွားတယ်။ စကားမဆုံးသေးခင်မှာပဲ သူ့နောက်ဘက်ရပ်၀န်းလေးက ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်နေတဲ့  ပူလောင်နေတဲ့ ကြီးမားတဲ့အရာကြီး နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း ထည့်သွင်းတာကိုခံလိုက်ရကာ မပြောရသေးတဲ့ စကားလုံးတွေက အာမေဋိတ်အဖြစ်ကို ပြောင်းလဲသွားတော့တယ်။

သူ့ရဲ့အားနည်းနေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြောင့် ခဲယ်လ်တစ်ရဲ့ကျယ်ပြန့်တဲ့ ပခုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားရတယ်။

"Huh~~အရမ်းသက်တောင့်သက်သာရှိတယ် ကိုယ် တကယ်ကို မင်းရဲ့အပေါက်လေးထဲမှာပဲ တစ်သက်လုံးနေချင်တော့တယ်"

"လူယုတ်မာ ခဲယ်လ်တစ်~~ မင်း~~ မကောင်းတဲ့လူ ငါ့ထဲက ဆွဲထုတ်ပေး Ah~~ အရမ်းနက်တယ်~~ မခံနိုင်တော့ဘူးလို့~~" ပိုင်မုက အဟန့်အတားမရှိ အော်ဟစ်လိုက်တယ်။ ခဲယ်လ်တစ်က သူ့ခါးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး သူ့ကိုယ်‌လေးကို အနည်းငယ် ပွေ့ဖက်လိုက်တယ်။ ထို့နောက် သူ့ကို လှဲချပေးလိုက်ပြီး သူ့ခါးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လှုပ်ရှားနေကာ သူ့ရဲ့ ခပ်မာမာအရာကိုတော့ မကြုံစဖူးအနက်ရှိုင်းဆုံးထိ ထိုးသွင်းထားခဲ့တယ်။

အကြိမ်အနည်းငယ် ထိုးသွင်းပြီးနောက် လှုပ်ရှားမှုတိုင်းက သူ့ရဲ့ခပ်မာမာအရာကို ပိုင်မုရဲ့ထိလွယ်ရှလွယ်တဲ့နေရာထိအောင် တိကျစွာ ထိမှန်စေနိုင်ခဲ့တယ်။

"ကိုယ့်ကို လှည့်စားဖို့ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ စကားလုံးတွေ မပြောနဲ့"ခဲယ်လ်တစ်က ပင့်သက်ရှိုက်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။

"ဝူး~~ah~~ah~~"

ခဲယ်လ်တစ်က သူ့မျက်၀န်းရှေ့ အဆက်မပြတ်လှုပ်ယမ်းနေတဲ့ ပိုင်မုကိုကြည့်ကာ ပိုတောက်ပလာတဲ့ ချယ်ရီသီးနှစ်ခုကို ကြည့်လိုက်တယ် ။ သူ့ပါးစပ်ကို မဖွင့်ပဲ မနေနိုင်တော့ပဲနဲ့ ကိုက်ပြီး စုပ်‌လိုက်တော့တယ်။

ပိုင်မုက သူ့ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းနက်နက်ထဲကနေ တသိမ့်သိမ့်တုန်သွားပြီ ရုတ်တရက် သူ့နောက်ဘက်ရပ်၀န်းကို ညှစ်မိသွားတယ်။ သူ့ချယ်ရီသီးထိပ်လေးတွေကို နှိုးဆွနေသရွေ့ သူ့ အပေါက်လေးက ပိုကျုံ့သွားမယ်ဆိုတာ ခဲယ်လ်တစ် တွေ့ရှိသွားပြီ‌လေ။ ထိုချယ်ရီစေ့လေးကို ကိုက်လိုက်တာနဲ့ သူ့ရဲ့နွေးထွေးပြီး တင်းကျပ်တဲ့ လမ်းကြောင်းထဲ သူ့ကြီးမားတဲ့အရာက အလိုလို ဝင်သွားတယ်။

နေရာလွတ်နှင့်အတူသားရဲကမ္ဘာဆီသို့ [COMPLETE]✓Where stories live. Discover now