Η Αθηνά στο σημάδι του Έρωτα

~The end ~

Τα λεπτά περνούσαν βασανιστικά όσο εκείνος δεν έβρισκε την Αθηνά έτσι πήρε τηλέφωνο τον Κουρακο.

"Έλα Γιώργη..."

"Τώρα θα σε έπαιρνα Ιάκωβε"

"Γιατί;"

"Για να ενημερώσω ότι δεν κινδυνεύετε πια. Ο δράστης βρέθηκε και συνελήφθη" είπε ο Γιώργης και μια ανάσα ανακούφισης βγήκε από μέσα του

"Ωραία σε ευχαριστώ και συγνώμη για την ενόχληση " είπε και το έκλεισε.

"Καμία ενόχληση " και το χαρακτηριστικό μπιμπ όταν κλείνει ένα τηλεφώνημα ήχησε στα αυτιά του Ιάκωβου.

"Εδώ είσαι;" τον ρώτησε η Αθηνά και γύρισε αμέσως να την κοιτάξει"Γιατί είσαι έτσι;"

Χωρίς να απαντήσει σε καμία από τις ερωτήσεις της την πλησίασε αρκετά και έφερε τα χέρια του γύρω της αγκαλιάζοντας την.

"Δόξα τω θεώ είσαι καλά" είπε και απομακρύνθηκε

"Γιατί τι θα μπορούσα να πάθω στην τουαλέτα ήμουν χριστιανε μου. "

"Και εγώ γιατί δεν σε έψαξα εκεί;"

"Καταρχήν Ιάκωβε πόσο ήπιες και δεύτερον τι με ήθελες; "

"Ήθελα να χορέψουμε;;;"

"Με ρωτάς η μου το λες;"

"Και τα δύο "

"Ωραία πάμε να χορέψουμε αν και δεν μπορώ να σε καταλάβω σήμερα " είπε η Αθηνά και κατευθύνθηκαν πίσω στο γλέντι.

"Αθηνά μου..." είπε και εκείνη γύρισε και τον κοίταξε καθώς προχωρούσε μπροστά "Σ'αγαπάω"

Εκείνη χαμογέλασε και αμέσως μετά άρχισε να προχωράει με τον Ιάκωβο να την ακολουθεί.

"Σου είπα ότι σήμερα είσαι πανέμορφη;" την ρώτησε καθώς προχωρούσαν

"Τόσες πολλές φορές που το είπες βαρέθηκα να το ακούω αλλά σε ευχαριστώ. Και εσύ οι πάντως σήμερα δεν πας πίσω " είπε η Αθηνά και άρχισαν να χορεύουν μπάλο αφότου έφτασαν στο κέντρο του γλεντιού.
~•~

Αργά το βράδυ η Αθηνά νανουριζε την κόρη της ενώ ο Ιάκωβος έλεγε όπως κάθε βράδυ μια ιστορία στην Σοφία. Μόλις το μωρό έκλεισε τα μάτια του η Αθηνά κάθισε ανακουφισμένη στην άκρη του κρεβατιού. Δύο χέρια στους ώμους της την έκαναν να αναπηδήσει.

"Εγώ είμαι Αθηνά μου" είπε και φίλησε τον λαιμό της με την Αθηνά να σηκώνεται.

"Δεν μπορείς να κάνεις θόρυβο όταν μπαίνεις; Με τρόμαξες. "