O sırada Ayşegül'ün futbol oynayan abisi koşarak yanlarına gelmiş ve kardeşini ayağa kaldırmıştı.
"Ne yaptığını sanıyorsun sen bücür?" dedi Ayşegül'ün abisi.
"Bebeğimi yere attı." dedi Elif Naz kendini savunarak.
"Yalan söylüyor Ahmet abi." dedi Ayşegül.
"Git abin gelsin bücür. Sana dokunsam yere yapışırsın." dedi Ahmet.
"Abime gerek yok ki. Ben seni de döverim." dedi Elif Naz küçücük boyundan daha büyük olan özgüveniyle.
Çağıracak bir abisi yoktu. Kendi işini kendi halletmeliydi. Ama keşke abim olsa dedi içinden.
Ahmet, küçücük kızın onunla boy ölçüşmesine ve futbol oynayan arkadaşlarının ona gülmesine bozulup Elif Naz'ın kolundan tutup sıktı. Elif Naz beklemeden ayağını Ahmet'in dizinine geçirdiğinde Ahmet acıyla inledi ve Elif Naz'ı tüm gücüyle itti.
Elif Naz yere düşmenin verdiği acıyla yüzünü buruştururken beklemediği biri gelip onu yerden kaldırdı. Daha ne olduğunu anlamadan onu yerden kaldıran genç çocuk Ahmet'in üstüne atladı.
Bu genç çocuk Polat Mirza'ydı.
Polat Mirza ve Ahmet kavga ederken Elif Naz bir taş alıp Ahmet'in kafasına atmak istedi ama taş onun değil Polat Mirza'nın kafasına değdi.
Neye uğradığını şaşıran Polat Mirza Ahmet'in üzerinden kalkıp Elif Naz'a baktığında Ahmet koşup gitmişti.
Elif Naz yanlışlıkla Polat Mirza'yı vurduğu için çok üzülmüştü ama amacı onu vurmak olmadığı için çok ta üstünde durmadı.
"N'apıyorsun Boncuk sen?" dedi Polat Mirza ve arazideki koca taşın üstüne oturdu. Kafası şişmeye başlamıştı.
Elif Naz, Polat Mirza'nın kafasındaki kızarıklık ve şişliği görünce pişmanlık tüm bedenini esir almaya başlamıştı. "Niye geldin ki sen? Ben döverdim onu!"
"Çok döverdin! Şu halime bak ya! Kavga ettiğim çocuktan tek darbe almazken sen kafamı kırdın." dedi sitem eder gibi.
"Acıyor mu?" dedi Elif Naz.
"Acıyor." dedi Polat Mirza. Elif Naz'ın ilgili davranması hoşuna gitmişti.
"Çok mu acıyor?" dedi Elif Naz.
"Çok acıyor."
"Annem ben düşünce öpüyor. Öpünce geçer diyor ama geçmiyor. Öpsem geçer mi Polaat?"
"Sen öpsen geçer Boncuk."
Elif Naz dudağını Polat'ın şişmiş alnına değdirdiğinde Polat Mirza keyifle gülümsüyordu. Evet acıyordu ama Polat Mirza'nın dediği gibi çok değil.
"Geçti mi?" dedi Elif Naz.
"Geçti. Tüm yaralarım, bütün acılarım geçti." dedi Polat Mirza.
ESTÁ A LER
DİLHUN Zalim Ağa
Ficção geral"Ulan bari Polat de." dedi. Sesi yalvarır gibi çıkmış gözleri beklentiyle doluydu. "Mirza demiyorsan deme ama en azından Polat de." "Sen yengeye Elif diyor musun?" dedim alayla bir dizinin repliğine gönderme yaparak. "Sen Polat de. Gerekirse dünya...
22.Bölüm: Dudaktan Kalbe
Começar do início
