"Ωραία", είπε. Έφτασε πίσω με το ένα χέρι και έβγαλε το πουκάμισό του. Πριν καταλάβω τι έκανε, είχε γυρίσει, είχε βγάλει το τζιν του και είχε ξεκινήσει να τρέχει προς τη λίμνη. Οι άνθρωποι που κολυμπούσαν εκεί τον είδαν και φώναξαν το όνομά του.

Η καλή μου διάθεση και η αυτοεκτίμησή μου βυθίστηκαν όπως και το σώμα του που βυθίστηκε στο κρύο νερό.

-----------------

Για την επόμενη μιάμιση ώρα, τον απέφευγα όσο το δυνατόν περισσότερο. Δεν ήθελα να τον δω- και μόνο η σκέψη του με έκανε άγχωνε.

Όταν πήγε πέντε το πρωί και οι περισσότεροι είχαν φύγει, οι μόνοι που είχαν απομείνει ήταν η Άννα, ο Λαιόν, η Γένα, ο Μάικ, που ήταν ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, κάποια ονόματι Σόφι, ένας φίλος του Νικ ονόματι Σαμ, ο Νικ και εγώ.

Βρισκόμασταν σε ένα σαλόνι γεμάτο μεγάλους λευκούς καναπέδες και πολυθρόνες, καθισμένοι σε κύκλο. Η Σόφι και η Γένα ήταν στη μία πλευρά μου- η Σόφι ήταν μια κατάξανθη κούκλα.

Ο Μάικ ήταν στα δεξιά μου,και ο Νίκολας ήταν δίπλα του. Χάρηκα γιατί αυτό σήμαινε ότι δεν χρειαζόταν να τον κοιτάζω κατάματα.

Δεν μου είχε πει λέξη από τότε που στεκόμασταν δίπλα στο δέντρο. Ίσως ήταν θυμωμένος ή ίσως ήταν χαρούμενος που μπορούσε να με ξεφορτωθεί.

Ένιωθα έναν πόνο κάθε φορά που τα μάτια μας διασταυρώνονταν τυχαία και εκείνος κοίταζε αλλού, αλλά ένα μέρος μου ένιωθε ανακούφιση.

Προτιμούσα να με αγνοήσει παρά να χρειαστεί να μιλήσω για ό,τι συνέβη.

"Γιατί δεν παίζουμε εκείνο το παιχνίδι που παίζαμε όταν ήμασταν παιδιά;" Είπε η Σόφι.
"Θάρρος ή αλήθεια ;" Η Γένα είπε χαμογελώντας. "Ωρίμασε, Σοφ".

"Όχι, ελάτε, ας παίξουμε", είπε ο Μάικ, με πονηρό ύφος. Αυτό ενεργοποίησε τις σειρήνες μου.

Μισούσα αυτό το παιχνίδι. Μια φορά είχα πει θάρρος και με είχαν βάλει να πιω ένα ποτήρι μαγειρικό λάδι. Ήταν αηδιαστικό.

"Πιάσε το μπουκάλι εκεί στο τραπέζι", ζήτησε ο Μάικ από τον φίλο του.

Εκείνος τοποθέτησε το μπουκάλι της μπύρας στο κέντρο του κύκλου και το γύρισε, και αυτό έδειχνε προς την Άννα.

"Θάρρος ή αλήθεια;" ρώτησε. Ο Νικ μετακινήθηκε αμήχανα.

"Ε... αλήθεια", είπε, ρίχνοντας μια ματιά πάνω του. Κοίταξα προς τα κάτω. Αν δεν ήταν γελοίο, θα είχα καλύψει τα αυτιά μου για να μην τους ακούσω.

My fault (Culpable #1)Where stories live. Discover now