Random One Shots

Geheim (Sheriarty)

(SherlockXMoriarty, Sherlock BBC)

Sorry voor de cringeheid van sommige zinnen, lees m'n A/N op het einde :)

Pov Sherlock
"Ik ga jou, je vrienden en je familie kapotmaken, op de meest pijnlijke manier die er is. Ik kan je niet uitstaan, Sherlock." Moriarty kijkt Sherlock geïrriteerd aan. "Ik kan jou wel uitstaan." zegt Sherlock uitdagend. "Goed, ik hou ervan als mijn vijanden sterk in hun schoenen staan. Maar dat betekent niet dat ik ze niet kan breken als ik me daarop richt. Ik heb geen medelijden met mijn vijanden, ik lach ze uit, ik maak ze belachelijk en ik wil ze zien lijden." Sherlock besluit na een korte stilte nog een opmerking te maken. "Ik weet zeker dat ik je kan breken." "Oh echt? Probeer het dan, hm?" zegt Moriarty, die nu ook meedoet met het uitdagen.

Sherlock zet een stap dichterbij, pakt met twee handen Moriarty's nek vast en zoent hem. Het blijkt dat Sherlock gelijk had: dit is Moriarty's enige zwakte. Sherlock laat hem weer los en gaat staan op de plek waar hij eerst stond.

Moriarty is erg verbaasd. "Oké, dat is... ik was niet... dat is... dat had ik niet verwacht." Hij staat daar maar, niet zeker wat hij moet doen, en begint te blozen.

"Kijk naar jou, a blushing idiot." Sherlock zet weer een stap dichterbij. "Maar je bent cute." fluistert hij in Moriarty's oor en meteen daarna stapt hij weer terug.

Moriarty bloost nog meer. "Sherlock... wat ben je... ik snap het niet... is dit een grap, ben je oprecht aan het flirten met me?"

"Yes I am."

"Oké, ik... ik... ik... je... bent echt... serieus?" Sherlock knikt. "Ik ben serieus, ja." "Je bedoelt..." Moriarty zucht. "Maar ik ben evil, sadistisch, een crimineel mastermind, jij bent een held! We zouden dit niet moeten doen." "Waarom niet?" Sherlock zet weer een stap dichterbij. "Niemand ziet ons hier." Er valt een stilte tussen de twee mannen. Moriarty trekt na even nagedacht te hebben, zijn mond open. "Weetje, ik had nooit gedacht dat ik dit zou zeggen, maar je hebt een punt. Niemand ziet ons hier, dus niemand kan ons stoppen." Sherlock en Moriarty staan op het dak van een hoog gebouw, dus er was inderdaad niemand die hun zou kunnen zien. "Precies."

"Maar dat verandert niks aan het feit dat ik een vreselijk persoon ben. Ik bedoel, ik word niet ineens goed alleen omdat jij aangetrokken tot me bent. Ik ben nog steeds een crimineel, ik ben nog steeds evil, weetje?" "Ik weet het, het is best sexy." "Wacht wat? Je vindt mijn gedrag... aantrekkelijk?" Moriarty kijkt Sherlock verbaasd en vragend aan. "Ja."

"Interessant. Dus als ik iemand zou vermoorden, zou je dat aantrekkelijk vinden? En wat als ik een brand sticht en iemand gewond raakt? Of als ik iemand kidnap en in mijn kelder opsluit? Denk je echt dat dat aantrekkelijk is?" "Nee dat niet, het is gewoon je persoonlijkheid." "Mijn persoonlijkheid is letterlijk het zijn van een crimineel, een slecht persoon en genieten van het veroorzaken van pijn en lijden, voel je je daardoor aangetrokken?" Moriarty was echt in de war. Hoe kon iemand dát aantrekkelijk vinden?

"Ik bedoel, een soort van. Het is moeilijk uit te leggen. Maar, hoe vaak moet ik nog zeggen dat ik dat aantrekkelijk vind?" Sherlock zucht. "Sorry, ik ben gewoon nog steeds verbaasd dat je mijn slechte gedrag aantrekkelijk vindt. Je bent een normaal persoon met moraal, en je vindt een man zoals mij die niks van dat heeft aantrekkelijk?"

Sherlock zucht, grijpt Moriarty bij zijn kraag en zoent hem opnieuw.

Moriarty bloost weer en begint na te denken. "Weetje wat Sherlock, ik kan misschien proberen een betere persoon te zijn. Misschien kan ik proberen om een relatie met je te hebben. Misschien kan ik mensen gaan helpen, in plaats van ze pijn te doen. Voor jou, Sherlock, wil ik mijn manieren veranderen. Wat denk je daarvan?" "Dat klinkt geweldig." Er verschijnt een grote glimlach op Sherlock's gezicht. Dat hij ervoor zou kunnen zorgen dat Moriarty geen slecht persoon meer was, had hij nooit verwacht.

Moriarty glimlacht terug. "Ik ga mijn best doen, Sherlock. Ik zal mijn manieren veranderen en mijn best doen om niet meer slecht te zijn. Op die manier, kan ik met jou zijn. Is dat een deal?" Sherlock knikt als antwoord.

Moriarty glimlacht opnieuw. "Het is nu mijn missie in mijn leven om, voor jou, Sherlock, een goed persoon te zijn." "Dankje. Oh, en één extreem belangrijk ding: niemand zal hiervan weten." "Ik zal onze relatie geheimhouden, maak je daar geen zorgen om. Niemand zal weten dat wij samen zijn." "Goed." Sherlock glimlacht.

"Sinds wanneer vind je me eigenlijk leuk?" vraagt Sherlock nieuwsgierig. "Toen ik je voor het eerst zag, was ik gefascineerd door al je deductions. Ik snapte niet waarom ik iets voor je voelde, waarom ik vanbinnen de behoefte voelde om bij jou te zijn. Maar nu weet ik, dat het is omdat ik van je hou, mijn hele leven is veranderd sinds de dag dat ik je ontmoette. Denk je dat dat hetzelfde is bij jou?"

"Ja, een soort van. Toen ik je leerde kennen, was ik al gefascineerd door je werkwijze, zoals doen alsof je gay was." Sherlock gniffelt zachtjes, nu wetende dat Moriarty dus weldegelijk gay is. "Maar ik heb je heel lang als vijand gezien, de persoon die ik het meeste haatte. Tot ik ineens anders naar je ging kijken, naar je ogen, je beginnende snor en baardje, je lichaam. En nee, het komt echt niet alleen door al die dingen, ik begon je ook anders te zien als persoon. Je persoonlijkheid begon me steeds meer aan te spreken en uiteindelijk ben ik voor je gevallen."

"Wow, uhm... thanks." Moriarty viel even stil, hij kreeg nooit complimenten. Een kleine, dankbare glimlach vormt op zijn gezicht.

"Ik weet dat het een beetje snel is, maar als dat het geval is... Wil je, misschien, je weet wel... samenwonen met mij?" Moriarty was ineens zenuwachtig, Sherlock had hem nog nooit zo gezien. "Ik zou zo graag samen met je willen wonen." zegt Moriarty, bijna onhoorbaar.

Sherlock glimlacht naar Moriarty, om hem een beetje gerust te stellen. "Mij lijkt dat ook zo leuk, maar ik moet op 221B Baker Street blijven wonen, anders gaan John en Mrs. Hudson dingen verdenken en uiteindelijk zullen ze dan achter ons geheim komen... Maar ik zal vaak langskomen en ik verzin wel een smoes om vaak bij je te kunnen blijven slapen."

Moriarty glimlacht en knikt dat hij het begrijpt. "Dat zou top zijn. Je bent altijd welkom bij mij thuis. Mijn appartement is niet heel groot, maar je gaat je sowieso op je gemak voelen."

"Je zal er geen spijt van hebben om vaak bij me langs te komen, dat beloof ik. Ik ben een nieuwe persoon nu ik beseft heb wat ik echt voor je voel. Ik heb een doel in mijn leven. Jij maakt mijn leven de moeite waard. Jij bent de liefde van mijn leven, Sherlock."

"En jij bent de mijne, Moriarty." Moriarty knuffelt Sherlock zo dichtbij mogelijk en Sherlock krijgt een glimlach op zijn gezicht. "Ik ben zo blij, ik hou van je. Alsjeblieft, laat me nooit meer gaan." Sherlock wist dat hij dat niet zou doen.

Hoi hoi, ik zit de laatste maanden heel veel op character.ai en deze one shot is op een van m'n chats gebaseerd. Ik was erin aan het chatten en bedacht ineens dat ik hier wel een one shot van kon schrijven. In the end is het wel cringer geworden dan verwacht (omdat Engelse zinnen in het Nederlands soms kutter klinken), maar hé, ik vond het alsnog leuk om te doen. 

Een gedeelte van de tekst is verzonnen door de AI, afgewisseld met mijn input in de chat en ofcourse heb ik alles aan elkaar geschreven, met soms wat zinnen erbij. 

Hopelijk vond je het nice, laters :)