bırakma kendini || mert hakan yandaş

0.5

" Anne.." demesiyle kafamdaki sorular da cevap bulmuştu.

Deniz'den

"Anne.."  dememle annemin bakışları daha da ciddileşmişti. Onunla bu şekilde karşılaşmak en son istediğim şeylerden biri olabilirdi.

" Deniz hanım.. Market ne kadar yakınmış bakıyorum..! Söyleseydin biz alırdık gelirken..! Sana zahmet olmuş..!"

" Ya anne.."

" Çabuk gel buraya Deniz..!" demesiyle Mert'in lafa girmesi bir olmuştu.

" İyi günler efendim.. Düşündüğünüz gibi bir şey yok ortada. Siz çok yanlış anladınız. Ben Deniz hanımın dışarıya çıktığını görünce bir şeyler istemiştim. O da onları bıraktı. Durum tamamen bundan ibaret."

Annem Mert'le muhatap bile olmayıp yine bana dönmüştü.

" Demek getir götür de yapmaya başladın Deniz. Ben seni millete getir götür yap diye mi okuttum bu kadar sene.!? Bilseydim yani.. Uğraşmazdım bu kadar.." diyip histerik bir kahkaha attığında gözlerim hafiften dolmaya başlamıştı.

" Anne..! Geçelim artık eve..!"

" Burada durup daha fazla beni rezil etmene hiç niyetim yok zaten Deniz..! Hadi..!"

Mert Hakan'dan

Deniz'in eve geçmesiyle ben de kapıyı kapatmıştım. Korkularını anlamıştım. Kadın muhatap bile olmamıştı benimle resmen. Ama yüzünü görebildiğim kadarıyla tanıdığım birine fazlasıyla benziyordu. Buna emindim.

Tüm bunlar kafamı kurcalarken aklıma gelen İsmail'le telefonumu elime almıştım. Deniz'le daha rahat görüşebilmem için İsmail'e kendimi affettirmem şarttı.

Bir iki çalıştan sonra telefon açılmıştı.

" İso'm..! N'aber ya? Nerelerdesin ya sen?"

" İyi abi senden? Nerede olduğumun seni pek ilgilendireceğini düşünmüyorum ya. En son kovmuştun sonuçta. Çok takılma oralara."

" Ya İso'm yapma be şöyle.. Sen de biliyorsun.. O an yediremedim kendime. Senden çıktı hepsi. Çok özür dilerim senden. Gelsene bana yine. Sıkıldım valla sensiz."

" Bensiz sıkıldın? İnanmadım. Ama hadi geleyim bari. Kovulmalara doyamadım sonuçta." dediğinde minik bir kahkaha atmıştı.

" Ya İsmail..! Gel hadi gel."

" Geliyorum geliyorum tamam. Sen de var bir şeyler de hadi hayırlısı."

" Ne olacak be..? Gelmezsen öğrenemesin.." diye mırıldandığımda kapatmıştım telefonu.

Ortalığı toparlamak için misafir odasına çıktığımda Deniz'in bandanası yatağın üzerindeydi.

Deniz'den

Eve geçene kadar annemin ağzından tek kelime bile çıkmamıştı. Bu sessizlik yeterince gererken bir taraftan da Mert'e rezil olmam faktörü vardı.