စိတ္ထဲ ေနာက္က်ိသြားေပမယ့္ ခြန္းတုံ႔မျပန္မိဘဲ သူ႔လက္ဖဝါးထဲ ဖိေခ်ခံေနရသည့္ စီးကရက္ဆီသာ အၾကည့္ပို႔မိသည္။
မၾကည္လင္သည့္ စိတ္ေၾကာင့္ ကံ့ေကာ္၏ မ်က္ႏွာတြင္ မေက်လည္သည့္ လႈိင္းတို႔ တြန႔္ေခါက္ေနမည္မွာ မလြဲ။
"ဘာလဲ မေက်နပ္ဘူးလား မင္းက "
ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးကို ဟမ့္ခနဲ တစ္ခ်က္မဲ့ကာ ေျပာလာသည့္ စကားသံေၾကာင့္ ကံ့ေကာ္ ေမာ့ၾကည့္မိသည္။
ကံ့ေကာ္၏ မ်က္ဝန္းေတြဆီ တည့္တည့္ၾကည့္ေနသည့္ မ်က္ဝန္းတစ္စုံ။
အို! ညာဘက္မ်က္ဝန္းထဲ မွဲ႔နက္ကေလးနဲ႔ပါလား။ အူယားဖြယ္ရာ။
ထိုမ်က္ဝန္းတို႔ေၾကာင့္ပင္ ၿငိမ္သက္ခဲ့မိသည္ထင္၏။
"ေဟာဒီ စီးကရက္ကေလ မင္းအတြက္ ဘယ္ေလာက္အႏၲရာယ္မ်ားတယ္ထင္သလဲ ဟမ္။ မင္းရဲ႕အဆုတ္ထဲ စကာေပါက္လို အေပါက္အေပါက္ေတြနဲ႔ မဲညစ္ၿပီး ပ်က္စီးေစမွာ သိရဲ႕လား။ အို စိတ္ရႈပ္လြန္းလို႔ မေျပာေတာ့ဘူး မင္းဘာသာ ေျပာမရလို႔ ေသာက္ခ်င္ရင္ ႀကိဳက္တဲ့ေနရာမွာေသာက္။ တို႔မ်က္စိေရွ႕ေတာ့ လာမေသာက္မိေစနဲ႔ "
သတိေပးသလို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ စားပြဲေပၚခ်ထားသည့္ စီးကရက္ဘူးကိုပါ ေကာက္ယူသြားေတာ့သည္။
လွည့္ထြက္သြားသည့္ ေက်ာျပင္မွာ ဆံႏြယ္ရွည္တို႔က ဝဲခနဲ။
ပန္ထားသည့္ သနပ္ခါးပန္းရနံ႔က သူထြက္သြားသည့္တိုင္ ကံ့ေကာ္နံေဘး ႂကြင္းက်န္ရစ္ေသးသည္။
အဲဒီအမ်ိဳးသမီးဟာ စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးျဖင့္ ပိုင္စိုးပိုင္နင္းေတြ ေျပာၿပီး လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္သြားတတ္သည္။
အမွန္ဆို ကံ့ေကာ္အိမ္ေပၚ တက္ေနတာ အဲဒီအမ်ိဳးသမီး ျဖစ္လ်က္ႏွင့္ သူ မႀကိဳက္တာေတြ ေရွာင္ေပးရသူသည္ ကံ့ေကာ္ျဖစ္ေနခဲ့သည္။
အႏၲရာယ္သိပ္မ်ားလြန္းသည့္မိန္းမေခ်ာကေလးဟု မၾကည္မလင္ ေကာက္ခ်က္ခ်ခဲ့မိေတာ့သည္။
~*~
"ေဒၚေလးတို႔က မင္းအိမ္က အကူဆိုေပမယ့္ အသက္အ႐ြယ္အားျဖင့္ အိပ္ေရးဝဖို႔လိုအပ္တယ္။ မင္းရဲ႕ အခုလို အေလလိုက္ၿပီး ေနာက္က်မယ့္ညေတြအတြက္ သူတို႔မွာ အိပ္ေရးပ်က္ခြင့္မရွိဘူး မ်ိဳးကံ့ေကာ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အိမ္ျပန္ခ်ိန္က ညဆယ္နာရီ၊ဆယ့္တစ္ တစ္ခုခုျဖစ္သြားဖို႔ သိပ္လြယ္တယ္ ဒါကို မင္းသိရဲ႕လား "
ကံ့ကော်တွေလား ဥဩသံချိုအောက် ဆိတ်ခဲ့ရပေါ့(၁)Z
Start from the beginning
