Politician Series 2: The Governor's Secret Affliction [ COMPLETED]

04

Kakagising ko lang mula sa mahimbing na tulog. Dahil sa malayo ang byahe mula sa aming probinsya patungo dito, siguro ay napagod ako. Tinapunan ko ng maikling ngiti ang aking sarili sa salamin, nagpapanggap na maayos ang lahat kahit na sa loob ko ay may halong kaba at pangamba.

Lumabas ako mula sa aking kwarto at agad kong napansin ang mga katulong na naglilibot sa paligid. Sa unang tingin pa lang, naramdaman ko ang distansya sa pagitan namin. Hindi ako masyadong sanay na mayroong mga katulong at tagapag-alaga sa paligid ko. Sa aming tahanan sa probinsya, kami lang mag-isa ni Tatay ang nag-aasikaso sa aming bahay.

Sa paglalakad ko sa  bahay, nadama ko ang pagiging malamig ng atmospera. Naramdaman ko ang pagiingat at pagsusuri ng bawat galaw ng mga katulong na para bang takot na may mabasag na mga gamit. Hindi sila kasing-mahinahon tulad ng mga taga-probinsya may iba sa kanila na naka make up. Sa mundo na ito, lahat ay may kanya-kanyang tungkulin at limitadong puwang sa sistema.

Napansin kong may nagsisigawan sa malayo. Agad akong napatingin sa direksyon ng ingay at doon ko nakita si Lucian, ang aking asawa sa papel. Ngunit ang kanyang pagdating ay hindi kasamaan ng loob na inaasahan ko. Tila walang kagalang-galang na pagbati, walang anumang tuksong ngiti na dumampi sa kanyang mga labi. Ang kanyang mga mata ay nanatiling malamig at hindi tumatagos sa kaluluwa.

Nagkita na kami, ngunit ang pagtigil ng panahon at ang mga matatamis na salita ng pagmamahal na aking inaasahan ay hindi dumating, what should I expect? Kasal lang naman kami sa papel at wala nang iba. Ang puso ko'y biglang sumikip, hindi maintindihan ang dahilan kung bakit ganito siya.

"Hindi man lang binati?" ang bulong ko sa aking sarili, habang nagpupumiglas na pigilan ang pagdaloy ng mga luha. Wala namang masamang mag assume yun nga lang nasasaktan ako sa sarili kong imagination. Akala ko ay pareho ang mararanasan ko sa mga palabas.

Ngunit hindi ako magpapakita ng kahinaan. Hindi ko hahayaang mabuwag ang aking loob. Pinili ko ang sarili kong laban at hindi susuko sa harap ng pagsubok na ito.

Nagpatuloy ang mga araw at linggo, ngunit ang pagkakaiba sa aming mundong mag-asawa ay hindi gaanong natatanggal. Bawat pagtatagpo ay puno ng pananahimik at malamig na kilos. Sa loob ng aming tahanan, tila may malaking pader na humahadlang sa pag-usbong ng tunay na pagmamahalan.

Hindi naman mahirap ang buhay na ito para sa akin. Nag-aalaga naman ang mga katulong sa aming mga pangangailangan. Subalit hindi ko maiwasang ma-miss ang simpleng pamumuhay sa probinsya, ang pagiging malapit sa kalikasan at pagkakaroon ng tunay na koneksyon sa mga taong nasa paligid ko.

Naninibago ako sa lahat ng ito, ngunit hindi ako magpapatalo sa panahon. Kung ang aking asawa ay malamig at walang kagalang-galang, ako naman ay magiging matatag at magpapakatatag. Haharapin ko ang bawat hamon na ito nang may buong tapang at determinasyon.

Sa gitna ng aking mga pagdududa at pighati, hindi ko mawawala ang pag-asa. Naniniwala ako na sa oras at sa tamang pagkakataon, ang mga pader na naghihiwalay sa amin ay mababasag, at sa ilalim nito ay sasabog ang tunay na pagmamahalan na mag-uugnay sa aming mga puso na syang ipinag dasal ko at nais na maranasan sa amin.

Isang araw, umuwi ng bahay ang aking asawang si Governor Lucian, lasing ito. Hindi karaniwan na siya'y mag-uwi ng ganitong kalagayan, kaya't aking ipinagtaka ang dahilan ng kanyang pag-uwi. Walang pag-aalinlangan, lumapit ako sa mga katulong upang sila'y tulungan at ako na ang mag-aasikaso kay Lucian.

"Ako na po ang bahala. Maaari na kayong umalis," sabi ko sa mga katulong na may pagmamalasakit.

Puno ng galit at pagkabigla, tinitigan ako ni Lucian. Ngunit hindi iyon ang unang beses na pinagtangkaan niyang saktan ako. Mahigpit niyang hinawakan ang aking braso, at ramdam ko ang kirot ng kanyang hawak. Ngunit hindi ako nagpatinag sa pag-aalala para sa kanya.

Ngunit sa halip na magpasalamat o maunawaan ang aking intensyon, nagtulak siya ng mas matinding pagkamuhi sa kanyang mga mata. "Ikaw ang dahilan kung bakit naghiwalay kami ng aking girlfriend!" sigaw niya sa akin.

Hindi ko kinailangan ng mahabang paliwanag upang malaman kung ano ang ibig niyang sabihin. Ang kanyang dating kasintahan ay naging biktima ng pagkakamaling isipin na ako ang dahilan ng pag-iwan niya rito. Hindi ko maintindihan kung bakit mas pinili niyang isipin na ako ang may sala kaysa tanggapin na pareho lang kaming biktima sa gusto ng iba.

Sa mga oras na iyon, mas lalong nadama ko ang pagkadismaya at pagkalungkot sa aming sitwasyon. Umaasa ako na sana'y magkaroon ng kabaguhan at pagbabago sa aming relasyon. Ngunit sa halip na pagkakataong iyon ay mas lalo lang nagningas ang pag-iral ng pagkamuhi at galit.

Ngunit hindi ako sumuko. Sa kabila ng pagkakataon na ito, mas naging matatag ako sa pag-asa na mayroong pagbabago. Gusto ko ipakita sa kanya na ang pag-aasawa ay hindi lamang tungkol sa galit, pagkamuhi, o pagkakamali. Umaasa ako na sa tamang pagkakataon, magiging bukas ang kanyang puso at isipan upang malaman niya ang katotohanan.

Isang bagong araw ay nagbukas, at ako'y nanatiling umaasa na magkakaroon ng pagbabago sa aming relasyon. Ituturing ko itong pagkakataon bilang isang hamon at pagsubok sa amin. Umaasa ako na sa huli, ang pagmamahal at pag-unawa ay magiging batayan ng aming samahan, hindi ang galit at pagkamuhi na nagpapabigat sa aming mga puso.

"Kumusta na ang alaga ko?" Tanong ni Nana Carmen ng makita niya ako sa baba. Sya ang mayordama sa mansiyon at dating Nanny ng gobernador.

"Maayos naman po, naka tulog na din" sagot ko habang busy sa paglagay ng cotton sa mga galos na gawa sa aking magaling na asawa

"Oh anong nangyari diyan?" Lumapit sa akin su nana Carmen na may pag alala sa kanyang mga mata. "Sinaktan ka na naman ng alaga ko?" Bumuntong hininga sya ng wala syang makuhang sagot sa akin. " Sumusobra na talaga ang alaga ka na yun, pasensya na at mukhang hindi ko sya napag laki ng tama" tumingin aki ni Nana Carmen ng narinig ko ang pagkabasag ng kanyang boses.

"Ano kaba Nana! Napalaki mi syang tama tingnan mo, nanalo nga sya pag ka gobernador dahil  maraming nagmamahal sa kanya"ngumiti ng tipid sa akin si Nana Carmen. " Tsaka isa pa kaya lang naman niya nagawa ito dahil galit sya sakin"

" Hayaan mo sasabihan ko syang itigil niya ang panunumbat niya sa iyo "