METRES

-1-

Memur bir ailede büyüdüm ben. Hayatta birçok şeye gıptayla baktım. Ekmeği vitrinin arkasında seyretmesemde ailemin imkanları kısıtlıydı. Eski bir apartmın 3.katında senelerdir kirada oturuyorduk. Annem ev hanımıydı. Babam ise yıllardır aynı şirkette muhasebeci olarak çalışıyordu. Şirketin demirbaşı olduğundan herkes çok sever saygı duyardı. İş hayatında nasıldır bilmem ama babam her zaman sert bir mizaca sahipti güldüğünü pek hatırlamazdım. Birde abim vardı ipsiz sapsız bir çocuktu. Etrafımda ki kızların abileri korur kollardı kardeşlerini bizimki ise anca kuru sıkı. Bazen ailemden nefret ediyordum. Çevremdeki insanların aileleri çok farklıydı. Sadece zengin hayatları değil mutlu aileleride kıskanır olmuştum. Neden zengin bir ailenin kızı olarak doğmamıştım ki...
Annem benim en büyük akıl hocamdı. Okumamı ve onun gibi olmamamı çok istiyordu. Ben önce okuyup bir meslek sahibi olmalıydım ama benim o zamanlar aklım bir karış havadaydı.

Evdekiler baskı yaptıkça yalan söylüyor ne dersaneye uğruyordum ne de deneme sınavlarına giriyordum. Aileye haber verme olayınıda arkadaşlarımdan birinin numarasını vererek çözdüğüm için rahatça gezebiliyordum. Cebimde çok para olmazdı. Zaten hesabımıda hep erkekler öderdi.
Öss sınavı yaklaşırken benim tek yaptığım dersaneye gidiyorum diye çıkıp erkeklerle gezmek, hayatımı yaşamaktı.2.kez hazırlandığım sınavdan yine iyi bir puan alamayacağım aşikardı. Benim kafam sanırım gerçekten basmıyordu derse deftere. Benim zengin bir koca bulup evlenmem gerekiyordu. Hayatta birçok şeyi istiyordum evet ama yapabilecek kapasitem yoktu.
En büyük hayalim televizyonlara çıkıp ünlü olmaktı. Bu kadar basitti hayat görüşüm.
Yine bir dersane günü diye evden çıktığımda kırıklarımdan biri evin alt sokağında bekliyordu.

Ben iflah olmazdım, erkeklerde oynak bir kız olduğum için pekte güvenmiyordu bana zaten. Peşimde koşanların aslında ne için peşimde koşup beni hediyelere boğduğunu acı bir tecrübeyle öğrendim ve hikayem bu noktada başladı.

Keşke başladığı yerde kalabilseydi....