Belki bana soracaksınız "Böyle bir ailenin içinde yaşamak zor değil mi?" Diye. Arkadaşlar inananın İki asker, iki polis, bir bilgisayar mühendisi ve bir avukat -sanırsın market listesi- arasında yaşamak ne kadar zorsa. İşte o kadar zordu... dememi b...
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
Nabersiniz şekerlerim? Size bayram şekeri niyetine bölüm getirdim. Alın tepe tepe okuyun.
Biliyorum tiramisuya ne olduğunu da merak ediyorsunuz ehehe...
İnş bu bölümde öğrenirsiniz
E o zaman ben bölümün sonunda bekliyorum cicim
Güzel okumalar
3.Bölüm
"ÇAY BAHÇESİ"
Abimin dört gözle beklediği ancak benim ve annemin ağlamaktan helak olacağı o gün gelmişti. Evet evet. Doğru tahmin ettiniz. Bugün günlerden çarşambaydı. Bizim evde tüm hızıyla ağlamalar ve hazırlıklar devam ediyordu. Abim akşama yola çıkacağı için işlerimizin hepsini erkenden bitirmiş, hep beraber vakit geçirmek için salonda toplanmıştık.
"Annecim artık ağlamasan olur mu?" Evet. Annem dün iki gündür hiç durmadan ağlıyordu.
"Ağlamamak elde mi? Oğlumu gurbete göndermek kolay mı? Ben ağlamayayım da kim ağlasın?"
"Anacım senin ağlamak yerine gülmen lazım." Dedi abim gururlu bir şekilde göğsünü kabartarak.
"Nedenmiş o?"
"Çünkü oğlun vatanını korumaya gidiyor. Bundan ala bir güzellik olabilir mi?" Abim annemi çok güzel yerinden yakalamıştı. Annem bu hayatta görebileceğiniz en milliyetçi ve damarlarında en Türk kanı taşıyan insan olabilirdi.
"Güzel gözlüm." Dedi babam. "Bak böyle ağlamakla olmaz ki. Vakit geçirelim diye toplandık sen sadece ağlıyorsun."
"Sadece ben mi ağlıyorum hayatım? Kızında ağlıyor. Hem de üç gün üç gecedir."
Ah annem ah. Aslında iki gün iki gecedir sadece abim için ağlamıştım. Onun dışında ağlamamın ve şişik şişik gezmemin sebebi belliydi. O akşam Kartal'la aramızda geçen yükselişe nedense çok kırılmıştım. Hatta içerlemiştim. Resmen incinmiştim ya!
O olayın ardından attığı özür mesajını da sadece üstten okumuştum. Üstüne üstlük üç gündür de konuşmuyorduk. Şimdi diyeceksiniz tiramisuya ne oldu? Nimettir dedim yine kıyamadım Yiğit bize çıktığında onunla gönderdim. Tabii o bu tiramisunun teşekkür ve onun için yapıldığını bilmiyordu.
Neyse neydi. Şu an Kartal'ı düşünemezdim. Benim abim gidiyordu abim!
"Aman benim güzel kızım bak sende ağlama artık." Dedi babam göz yaşlarımı silerken. "Valla göz pınarlarınız kurudu yavrum."
