မျောလွင့်နေသော ပြာမှုန်များ

Chapter 18.1

“ကြည့်ကောင်းအောင် ပုံဖော်နိုင်ဖို့အတွက်ဆိုရင် စိတ်အားထက်သန်မှုရှိရှိ ပန်းထိုးရမှာ ပြီးတော့ နင်က အဲ့ဒီထဲမှာ နင့်ရဲ့ နှလုံးသားနဲ့ စိတ်ဝိညာဉ်ကို မနှစ်မြုပ်ထားဘူးဆိုရင် အလုပ်ဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး… ချုပ်ရိုးတစ်ခုက တင်းပြီး နောက်ချုပ်ရိုးတစ်ခုက လျှော့တိလျှော့ရဲ ဖြစ်နေရင် သေချာပေါက် အလုပ်ဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး…”

ယခင်က သူ အချုပ်အလုပ် အနည်းငယ် လုပ်ဖူးခဲ့သည်ကို သတိရသွားသောအခါ ယီဟွေ့မှာ ၎င်းမှာ အဓိပ္ပာယ် ရှိသည်ဟု တွေးပြီး ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။

“ကြည့်ရတာတော့ လွယ်ပေမယ့် လုပ်ရတာ ခက်တယ်…ဒါပေမဲ့ နောက်ဆုံးအချောသတ် ရလာတဲ့ ပစ္စည်းကတော့ လှနေမှရမှာ…”

ကျန်းယီမန့်၏ မျက်လုံးများ တောက်ပလာသည်။ “အစ်ကို… တစ်ခါလောက် စမ်းကြည့်ဖို့ စိတ်ဝင်စားလား…”

ကျန်းယီမန့်မှာ ပန်းထိုးရသည်ကို ငြီးငွေ့လာပြီး သူ့ကို သူမ၏ အကူတစ်ယောက်အဖြစ် ဆွဲခေါ်ချင်နေကြောင်း ယီဟွေ့ သဘောပေါက်သွားသည်။

မူလက ကူညီပေးရန် ပြဿနာ ကြီးကြီးမားမား မရှိသလို သူ့ထံတွင် ထွေထွေထူးထူး လုပ်စရာ မရှိသော်လည်း ပန်းထိုးထားသည့် အဝတ်ပေါ်တွင် ရှိနေသူကို တွေးမိသွားသောအခါ ယီဟွေ့က နောက်ပြန်ဆုတ်သွားသည်။

“မရဘူး… ငါက နမော်နမဲ့နိုင်တယ်… ငါ မင်းရဲ့လက်ရာကို ဖျက်ဆီးမိမှာ…”

ထန်ဝမ်းရှီ၏ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း လွှမ်းမိုးမှုကို ခံနေရသည့် ကျန်းယီမန့်မှာ သူမ၏ ပါးစပ်ကိုဟကာ ချီးကျူးလိုက်သည်။

“ညီမလေးရဲ့အစ်ကိုက ပန်းချီပြိုင်ပွဲမှာ ရွှေတံဆိပ် ရထားတာလေ… သူ့မှာ အရမ်းကို အရည်အချင်းရှိတဲ့ လက်တစ်စုံကို ပိုင်ဆိုင်ထားတာပဲဟာကို… ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဖျက်ဆီးနိုင်ပါ့မလဲ…”

ယီဟွေ့မှာ ပြောရင်းဆိုရင်း မျက်နှာပူလာသလို ခံစားလာရသည်။ “ဒါပေမဲ့… ဒီနှစ်ခုက မတူညီတဲ့ အရာပဲလေ…”