အိမ္ေရာက္သည္ႏွင့္ အရင္ ဆင္းသြားသည့္သူေၾကာင့္ တံေတြးအသာမ်ိဳခ်လိုက္ၿပီး ေနာက္ပါးက ကပ္လိုက္သြားရသည္။
ဧည့္ခန္းတြင္ ခါးေထာက္ရပ္ေနသူသည္ ေဒါသေျဖေနပုံ ေပၚေပမယ့္ ဘယ္တုန္းကမ်ား ေဒါသေတြ ေလ်ာ့ႏိုင္ခဲ့လို႔လဲ။ စိတ္၌သာ ေတြးရဲသည္။ အျပင္တြင္ေတာ့ ျမတ္ရင္ေသြးတို႔ အၾကည့္တစ္ခ်က္ေတာင္မွ အျပဳအမူမမွားရဲေပ။
ဝတ္ထားသည့္ နီညိဳေရာင္ရွပ္လက္ရွည္ကို တံေတာင္နားထိ ေခါက္တင္ထားကာ စတိုင္လ္ပင္ အနက္ျဖင့္ ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္း ဝတ္ထားေပမယ့္ ခန႔္လြန္းသန႔္လြန္းလွသည္။
ရင္ေသြးလို သရီးကြာတား၊ တီရွပ္ဖ႐ိုဖရဲႏွင့္ ျဖစ္သလိုေနတတ္သည့္ ေပတိေပစုတ္ကေလးႏွင့္ ထိုလူသည္ ညီအစ္ကိုဟု ဘယ္သူမွ ထင္မည္မဟုတ္။
႐ုပ္ရည္အားျဖင့္လည္း တစ္စက္မွ မတူသလို၊ အရပ္အေမာင္းသည္လည္း လက္မႏွင့္ လက္ညိဳးကဲ့သို႔ပင္။
အရာရာကို ေၾကာက္႐ြံ႕တတ္သည့္သူႏွင့္ ရဲရင့္ျပတ္သားလြန္းသည့္ ထိုလူ။ ႏွစ္ေယာက္ဆုံတိုင္း ရင္ေသြးသည္ အလြဲလြဲအမွားမွားေတြ ျဖစ္တတ္စၿမဲ။
"မင္း ကို ခိုင္းစားရေလာက္ေအာင္အထိ မင္းအေမ ငတ္ျပတ္ေနလား"
"မဟုတ္! မာမား မသိပါဘူး။ သိရင္လည္း မလုပ္ခိုင္းပါဘူး ကိုႀကီး"
ေမြးဖြားရာ မိခင္ခ်င္း မတူသည့္ ျဖစ္ရပ္သည္ ကိုႀကီးေရွ႕ေရာက္တိုင္း ရင္ေသြးကို အလိုလို သိမ္ဝင္သြားေစသည္။
အေမ့ကို မုန္းတီး၍ အိမ္ေပၚကေနပင္ ခြဲထြက္သြားသည့္ သူ၏ ေရွ႕ေမွာက္ ေရာက္ရသည့္အေခါက္ေရတိုင္းတြင္ အဆူအေငါက္သည္ မလြတ္ကင္းခဲ့။
ေဒါသထြက္လြယ္ၿပီး မညင္သာတတ္သည့္သူသည္ ေမေမ့သား ရင္ေသြးကိုေတာ့ လက္ခံေပးခဲ့သည္။
ေဖေဖဆုံးသြားတည္းက မေျပလည္ေတာ့သည့္ အေျခအေနတြင္ ရင္ေသြးရဲ႕ စရိတ္အတြက္ ကိုႀကီးက လစဥ္ေထာက္ပံ့တတ္ေပမယ့္ ေမေမ့ဖို႔ေတာ့ ျခဴးတစ္ျပားမွ မပါခဲ့ပါ။
ဇရာေထာင္းလာေလ၊ ခ်ဴခ်ာလာေလျဖစ္လာသည့္ ေမေမ့အတြက္ ရင္ေသြး အလုပ္ ရွာမိျခင္းျဖစ္သည္။
ကံမေကာင္း၊အေၾကာင္းမလွစြာပင္ ကိုႀကီးႏွင့္ ဆုံခဲ့သည္မို႔ ထိုအလုပ္ကေလးဆီ ေျခဦးျပန္တည့္၍ ရေတာ့မည္ မထင္။
လောင်ဆပ်(Z)
Start from the beginning
