អភូតហេតុស្នេហ៍(ចប់)

ភាគទី០៥:ការចាកចេញដោយមិនដាច់អាល័យ🙂

<មិន.មិនពិតទេTaeហឹក.មិនដូចយល់សប្ដិទេហឺ~>ពេលនេះខួរក្បាលjiminក៏ស្រាប់តែរំលឹកដល់យល់សប្ដិ ធ្វើឲគេយំលើសដើម ប្រាកដជាគេគិតច្រើនមិនមែនTaeមកលាទេ មិនមែនទេវាគ្រាន់តែជាភាពគាប់ជួនមែនអត់

<Taeហឹក~ឯងមិនត្រូវកើតអីទេណាហឺ ក្រែងឯងថារៀនចប់ចង់បើកហាងមួយជាមួយយើងហីហឹក~ចឹងមិនត្រូវកើតអីទេណាហឹកហឺ ឯងកុំចោលយើងណាហឹក. កុំកើតអីសោះយើងទៅរកហឹក.ឯងហើយហឺ>jiminបើកឡានបណ្ដើរនិយាយទាំងទឹកភ្នែកបណ្ដើរ អង្វរមិត្តកុំឲកើតអីទោះគេមិនឮក៏ដោយ

∆ម្ខាងទៀត

ខណៈមនុស្សម្នាក់កំពុងតែចូលមន្ទីរពេទ្យមិនដឹងយ៉ាងម៉េចទៅហើយតែអ្នកមាននាមស្វាមីបែរជាលង់លក់យ៉ាងស្កប់ស្កល់

<Jungហា៎!ហឹកjung>TaeVដែលអង្គុយលើពូកនោះក៏លើកដៃអង្អែលមុខម្ចាស់ឈ្មោះនិងហៅដោយក្ដីស្រឡាញ់និងសម្លេងដង្ហក់ គេខំទប់ហើយខំទប់ចិត្តកុំឲយំមុខJungkookបុរសជាទីស្នេហារបស់គេព្រោះ គាត់ថាមិនចូលចិត្តក្មេងពូកែយំទេចឹងគេមិនត្រូវយំទេ

<ហុឹម!នេះឯងមកបានយ៉ាងម៉េច ឆាប់ចេញទៅកុំឲយើងចាប់បោះឯងចេញទាន់>ក្រោយភ្ញាក់ហើយjungkookក៏វាសដៃល្អិតដោយគ្មានអាសូរចិត្ត និងសម្លឹងដោយក្រសែភ្នែកបង្កប់ដោយភាពស្អប់ខ្ពើម

<ហុឹក តើបងស្អប់ខ្ញុំណាស់មែនទេ ចុះបើខ្ញុំស្លាប់បងសប្បាយចិត្តទេ>ស្ដាប់ប្រយោគប្រហារចិត្តកាយតូចហើយ រាងតូចក៏សួរទៅទាំងប្រឹងទប់សម្លេងអណ្តក់អណ្តឺត តែក៏ទទួលបានចម្លើយដ៏ឈឺចាប់ជាពន់ពេក

<មែនយើងស្អប់ឯង បើឯងស្លាប់បាត់ពីមុខយើងកាន់តែល្អ>គេស្អប់ក្មេងនេះណាស់មនុស្សមានគរគោកបែជាចង់រៀបការជាមួយគេវិញចឹងបើស្លាប់គឺល្អខ្លាំងណាស់ តែពាក្យសម្ដីដែលគ្រាន់តែបញ្ជួសពេលនេះវាបានក្លាយជាការពិតសមតាមបំណងគេអ្នកហើយ លែងមានKim TaeVដែលតាមរំខាន តាមបារម្ភ តាមសុំក្ដីស្រឡាញ់អ្នកទៀតហើយ

<ហឹក ពេលនេះបងអាចសប្បាយចិត្តបានហើយ ព្រោះបំណងប្រាថ្នាបងក្លាយជាការពិតហើយ>បងសមបំណងហើយ ខ្ញុំលែងនៅរំខាន លែងនៅបារម្ភ ហើយក៏លែងឈឺដោយសារស្រឡាញ់បងទៀតដែរ ចម្លើយបងអាចឲអូនទៅដោយស្ងប់ចិត្តលែងគិតបារម្ភថាបងនឹងយំពេលបាត់អូនទៀតហើយ មើលទៅអូនរំពឹងពេកហើយ