Trajikomik ; Aden

~40~

Önce kendimi sevmeliydim değil mi?

"Gergin misin?" Dedi Bora

Anlamaz sözüne bakmam da hiç çekip başını biraz yere eğdi

" mahkeme için diyorum gergin misin?' Kaşlarım istemsiz çatılırken yerimde biraz dikleştim.

" Sen mahkemeyi nereden biliyorsun?'

Birkaç saniye dudaklarını birbirine bastırıp Yüzümü inceledi.

" dürüst olmak gerekirse Emir ve Poyraz aralarında Konuşurken duydum Ama şu anda bunu geç Sen soruma cevap ver İyi misin?'

Başımı salladım
" iyiyim Bora neden olmayayım mahkeme hiçbir şey değiştirmeyecek Ben onlarla kalmaya devam edeceğim.'

Dedim Sanki durumu umursamıyormuşçasına.

Inanmamış olduğunu bakışlarından belli etse de fazla üstelemedi.

Bir sürü arayıp Sessizlik girerken iyi konuşmaya başlatan yine oldu.

" onları istiyor musun?'

Kaşlarımı çattım.
"Kimi?'

"Karacanları.'

" Elbette istemiyorum." Dedim kısa keserken bu konuları konuşmak canımı sıkıyordu.

Devam et sen edercesine gözlerime baktı öylece elimi hiç çekip yeniden konuşmaya başladım.

" Bora... ben onlar için bir zorunluluğum. Beni sevmediler sevmiyorlar ve sevmeyecekler ben bunu iliklerime kadar hissettim ve hala hissediyorum. "

Elime avucunu alırken içten bir gülümseme bahşetti bana.

" Aden, güzelim. Ben seni seviyorum ya işte. Başkasına gerek yok. "

Cevap vermeden çantamı açtım. Som ders olduğu için çantam yanımdaydı.

İçinden su şişemi çıkarırken Bora çantamın içine baktı.

"Aden bu ne?" Dedi içinden sarı Kapaklı defteri çıkarırken.

Hızlıca nasıl cevap şişemi çantaya koyup elinden defterimi çektim.

"Günlüğüm ." Dedim kısaca.

Gözlerine bariz bir pişmanlik yerleşiekwn hızla konuştu

"Özür dilerim , bilmiyordum.'

Güldüm Onun bu komik haline.

" sorun değil , abartma'

Gülüşüme kısaca bakıp o da güldü.

"Çok seviyorum Aden seni."

Beklemediğim itiraf karşısında donakaldım.

Defterdeki gözlerim boraya tırmanırken ses çıkaramadım.

"Daha ne kadar kaçacaksım benden, hislerimden?"

Dedim acı bir tebessümle.

"Ben..."

Devamını getiremedim. Neden böyle yapıyordu şimdi. Nen böyle şeylere hazır deģildim.

"Sen ne? Sevmiyor musun beni? Bak öyleyse bile bir şans ver bana. İnanıyorum ben. Biz çok mutlu oluruz."

"Bora..."

"Bora ne Aden? Bora ne güzelim?" Sesi kısılmıştı.

"Bak ben...sana karşı o tür duygular beslemiyorum, üzgünum "

Duraksadı, sustu. Bir süre sessizce birbirinize baktık. Icim itirafım sayesinde rahatlarkan Bora tam tersi yıkılmış gibiydi.

Yutkunup önüne dondu.
"Anladım..." tebessüm etti.