စားေသာက္ဆိုင္သို႔ အခ်ိန္မွီေရာက္ရန္အတြက္ ခပ္သုတ္သုတ္သြားေနစဥ္ အေတြးအာ႐ုံပ်ံလြင့္သြားသည္မို႔ လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ ဝင္တိုက္မိေတာ့သည္။
"Oh! Sorry. My Bad. Are you Okay?"
"Oh! Nevermind.. It's Ok"
"Sorry"
ကိုယ့္အမွားေၾကာင့္ ျပာျပာသလဲလဲ ေတာင္းပန္မိေသာ္လဲ တဖက္လူက အျပစ္မယူပဲ ေဖာ္ေ႐ြေသာအၿပဳံးကို ၿပဳံးျပသျဖင့္ ေဇယ်ာတိုးလဲ သက္ျပင္းခ်လိဳက္မိသည္။
"ဒါနဲ႕ မင္းက သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္လို႔ ငါထင္တယ္။ ငါမင္းရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ေလးမ်ား ရနိုင္မလား"
"အို႔..ေက်းဇူးပါ။ ဒါေပမယ့္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ငါက လက္ထပ္ၿပီးသြားပါၿပီ"
အေရွ႕ကလူကို ၿပဳံးကာေျပာလိုက္ရင္း လက္စြပ္ဝတ္ထားတဲ့ လက္သူႂကြယ္ေလးကို ျပလိုက္မိသည္။ ထိုအခါ မ်က္စိေရွ႕က လူကလဲ အၿပဳံးတို႔ကိုျပန္ေပးလာရင္း
"အို႔စ္...ရပါတယ္။ မင္းအတြက္ ဂုဏ္ျပဳေပးပါတယ္။ မင္းပါတနာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းတာပဲ"
"ေက်းဇူးပါ"
အေရွ႕ကလူ သူ႕လမ္းသူဆက္သြားကာမွ ေဇယ်ာတိုး လက္စြပ္ေလးကို ၾကည့္ကာၿပဳံးရင္း တီးတိုးေရ႐ြတ္လိုက္မိတယ္။
"သူက ကံေကာင္းတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္က သူ႕ကိုပိုင္ဆိုင္ရလို႔ ကံေကာင္းတာပါ"
လက္သူႂကြယ္က လက္စြပ္ေလးအား တခ်က္နမ္းရွိုက္လိုက္ရင္း သူလဲ စားေသာက္ဆိုင္ဆီသို႔။
~~~~~~~~~~~~~
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ခနအနားယူရင္း ဖုန္းကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၿဖိဳးပိုင္ေအာင္က Facebook ကေန ဖုန္းတစ္ေကာ ေခၚထားေလသည္။ စားေသာက္ဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္ေနသျဖင့္ မသိလိုက္။ ထို႔ေၾကာင့္ အခုမွ ၿဖိဳးပိုင္ေအာင္ Miss Call ကို ေတြ႕ရၿပီး ျပန္ေခၚရန္ Video Call ခလုပ္ကို ႏွိပ္လိုက္ေတာ့သည္။
ဖုန္းစခရင္ မွာ ေပၚလာသည္က ၿဖိဳးပိုင္ေအာင္၏ မႈန္ကုပ္ကုပ္မ်က္ႏွာ။ တခ်က္သာ ရယ္လိုက္မိရင္း
"ဘာျဖစ္ျပန္ၿပီလဲ ခ်က္ႀကီးရာ။မင္းမ်က္ႏွာကလဲ အီးမွန္ထားတဲ့႐ုပ္နဲ႕"
![](https://img.wattpad.com/cover/343906951-288-k944444.jpg)
YOU ARE READING
နှလုံးသားအရင်းအနှီး [Complete]
Romanceအလောင်းအစားတစ်ခုကြောင့် စခဲ့တဲ့ကစားပွဲတစ်ခုမှာ နှလုံးသားတစ်ခု အရင်းပြုလိုက်ရသည့်အခါ...။ (Drama မပါပဲ Romance သီးသန့်ပါ) Cover Art- Thwat Art Library အေလာင္းအစားတစ္ခုေၾကာင့္ စခဲ့တဲ့ကစားပြဲတစ္ခုမွာ ႏွလုံးသားတစ္ခု အရင္းျပဳလိုက္ရသည့္အခါ...။ (Drama မပါပဲ...
ဇာတ်သိမ်းပိုင်း(End)
Start from the beginning