နှလုံးသားအရင်းအနှီး [Complete]

အပိုင်း ၉

[Zawgyi]

ဒီေန႕က ေဇယ်ာတိုး ဖြင့္ေျပာၿပီး ေနာက္ပိုင္း သုံးရက္ေျမာက္ေန႕။

အဲ့ဒီေန႕ ဖြင့္ေျပာၿပီး ေနာက္ပိုင္းကစ၍ ေအာင္ေစပိုင္ အိမ္လဲမလာေတာ့သလို ေက်ာင္းလဲ လာမႀကိဳေတာ့ေပ။

သို႔ေသာ္လဲ ေဒၚေဒၚႏြယ္ႏွင့္ အေမကေတာ့ ဖုန္းျဖင့္ စကားခနခနေျပာဆိုေနသံ ၾကားရသည္။

အစထဲက တမင္လုပ္ႀကံ ဖန္တီးယူထားတဲ့ ကံၾကမၼာပဲေလ။

အခုေတာ့ ၿပီးသြားၿပီေပါ့။

အစထဲက တပတ္ပဲ လို႔ေျပာသားပဲ။

ဟိုေကာင္ေတြအေလာင္းအစားေၾကာင့္သာ အဲ့ဘဲႀကီးနား ရွိေနရတာ။

ေအာင္ေစပိုင္ဆိုသည့္ လူႀကီးကို တစက္ကေလးမွၾကည့္လို႔ရတာမဟုတ္ဘူး။

အခုလို မေတြ႕ရတာ ပိုေတာင္ေကာင္းေသးတယ္။ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ဟ ဟ ေအးေဆးပဲ။

ကိုယ္အေတြးနဲ႕ကိုယ္ အေတြးလြန္ေနခိုက္ ေနာက္မွ ဇက္ပိုးကို ေျဖာင္းခနဲ ျမည္ေအာင္ ရိုက္ခံလိုက္ရသည္။

လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ၿဖိဳးပိုင္ေအာင္ နဲ႕ မင္းေဇာ္။

"မင္းကလဲ မွိုင္ေနလိုက္တာကြာ။ ဘာလဲ မင္းဘဲႀကီးကို လြမ္းလို႔လား"

"ထြီ...ဟေရာင့္ လြမ္းစရာလားကြ။ ငါက ေစာ္ေလးေတြရွိုးေနတာ။ ၾကည့္စမ္း ဘယ္ေလာက္ လွလိုက္တဲ့ အလွတရားေလး ေတြလဲ။"

"ဟုတ္မွလဲ လုပ္ပါ သားႀကီးရာ။ မင္း႐ုပ္က ေစာ္ငမ္းတဲ့ ႐ုပ္လဲ ဟုတ္မေနပါဘူး။ လင္ကို ေမွ်ာ္ေနၿပီး လင္ပူမိေနတဲ့႐ုပ္"

"မိန္းမႀကိဳက္ေတာ့ ေမွ်ာ္လိုက္တာ။ ေယာက်္ားႀကိဳက္ေတာ့ ဆိုက္ဆိုက္လာတဲ့။ အခုေတာ့ မင္းက ေမွ်ာ္ေနရၿပီေပါ့"

"ေတာ္ၿပီကြာ။ မင္းတို႔နဲ႕ စကားမေျပာေတာ့ဘူး ငါေစာ္ေလးေတြရွိုးေနရတာ အာ႐ုံပ်က္တယ္"

"ဟာ ဟိုမွာ မင္းဘဲႀကီးကား..."

အေပါက္ဝကို အလန့္တၾကားလွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ေတာ့ ဘာမွမေတြ႕။

ၿဖိဳးပိုင္ေအာင္နဲ႕ မင္းေဇာ္ကေတာ့ ခြက္ထိုးခြက္လန္ ရယ္ၾကေလသည္။