"ဘာႀကီးလဲ"
"အဲ့ဒီေဘးက ခလုတ္ေလးကို ႏွိပ္လိုက္"
မေက်မနပ္နဲ႕ပဲ ေျပာသည့္အတိုင္း ေဘးကခလုတ္ေလးကိုႏွိပ္လိုက္ေတာ့ "ကလစ္" ဆိုသည့္ အသံႏွင့္အတူ ထြက္လာေသာ ေသာ့ေလးတစ္ေခ်ာင္း။
"ကား.....ကားေသာ့လား"
"အင္း။ ေဇေလးအတြက္"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"စာေမးပြဲေအာင္တဲ့ လက္ေဆာင္"
"ကို...ကိုေစ"
"ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေက်ာင္းသား ျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ လက္ေဆာင္ေပါ့"
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကိုေစ"
ေျပာကာ လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္လိုက္ေတာ့ ေအာင္ေစပိုင္က ထပ္မံရယ္ေမာလာျပန္သည္။
"ဒါဆို စိတ္ဆိုးေျပၿပီလား"
"အင္း...ဟီး...ေျပသြားၿပီ။ ခ်စ္တယ္ေနာ္ ကိုေစ။ ဘယ္တုန္းထဲက ဝယ္ထားတာလဲ"
"ၾကာၿပီ တပတ္ေလာက္ရွိၿပီ"
"အြန့္..ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္စာေမးပြဲ မေအာင္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
"ကိုယ္က ေဇေလးေအာင္မွာ သိၿပီးသားပါဆို"
"အင့္...လူလည္ႀကီး"
"ေဇေလး မေအာင္လဲ ကိုယ္ကေပးမွာပါ။ အဲ့ဒီ ေနပူထဲကို စက္ဘီးတစ္စီးနဲ႕ ေလွ်ာက္သြားေနတာ စိတ္ပူလို႔"
"ႁပြတ္"
ျဖတ္ခနဲ နမ္းလိုက္သည္ကို ေအာင္ေစပိုင္က သေဘာက်စြာျဖင့္ သူ႕ပါးေတြ နားသယ္စပ္ေတြကို ဆက္တိုက္ေမႊးၾကဴလာသည္။
"အမ္...ဒါနဲ႕ ကိုေစ ကြၽန္ေတာ္မွ ကားမေမာင္းတတ္တာ"
"ကိုယ္သင္ေပးမွာေပါ့"
"ဟီး...ဟုတ္"
"ၿပီးေတာ့ ကားကို ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ ေမာင္းရမယ္ေနာ္။ အရက္ေသာက္ၿပီး မေမာင္းရဘူး။ ကိုယ္နဲ႕တူတူ တစ္လေလာက္ အေလ့အက်င့္လုပ္ၿပီးမွ တစ္ေယာက္ထဲ ေမာင္းရမယ္သေဘာေပါက္လား"
"ဟုတ္ကဲ့"
လက္ထဲက ကားေသာ့ကို ေဆာ့ကစားရင္းသာ သေဘာက်ေနတဲ့ ေဇယ်ာတိုးကိုေတာ့ ေအာင္ေစပိုင္က ေခါင္းကိုပြတ္သပ္ေပးေနေတာ့သည္။
JE LEEST
နှလုံးသားအရင်းအနှီး [Complete]
Romantiekအလောင်းအစားတစ်ခုကြောင့် စခဲ့တဲ့ကစားပွဲတစ်ခုမှာ နှလုံးသားတစ်ခု အရင်းပြုလိုက်ရသည့်အခါ...။ (Drama မပါပဲ Romance သီးသန့်ပါ) Cover Art- Thwat Art Library အေလာင္းအစားတစ္ခုေၾကာင့္ စခဲ့တဲ့ကစားပြဲတစ္ခုမွာ ႏွလုံးသားတစ္ခု အရင္းျပဳလိုက္ရသည့္အခါ...။ (Drama မပါပဲ...
အပိုင်း ၃၅
Start bij het begin
![နှလုံးသားအရင်းအနှီး [Complete]](https://img.wattpad.com/cover/343906951-64-k944444.jpg)