Çaresiz Bakışlar

Bölüm 22

𝕄𝕖𝕣𝕙𝕒𝕓𝕒 𝕙𝕖𝕣 𝕜𝕖𝕤𝕖
𝖄𝖊𝖓𝖎 𝖇𝖔̈𝖑𝖚̈𝖒 𝖌𝖊𝖑𝖉𝖎🖤

Uyan uyan Arda uyan! Ben geldim seni özledim oğlum.Bak baban geldi oğlum.
O an uyandım birisi beni uyandırdı.Babam babamdı babamı görüyordum rüyaymıydı gerçek timi anlamıyordum.Amma babam ölmüştü ben şuan onun ruhunu görüyordum.Belki de deli olmuştum.Şizofrendim de belki.
Kafayı yemiştim.Gözüm karaldı bayılıcaktım sanki öyle hissediyordum.

Amma bayılmadım.Sadece gözüm karaldı.Babam gitmişdi.Bunu birisine söylemek istiyordum.Kime söylesem ki,
Selinemi, Tuğçeyemi, akrabalarıma mı?
Her kes deli olduğumu düşünür.Yada kafayı yediğimi.

Kafamı dağıtmak için dışarıya çıktım.Öylesine geziyordum işde vaktimi geçiriyordum sadece.Yine oldu.Gözüm karaldi.Galiba ben şizofren hastası olmuştum.Gözüm karalınca başıma bir ses geliyor kafam sanki şuan partlıyıcak.
Ve sonra başım dönüyor ne olduğunu bilmiyorum.Bu gün başladı zaten.Amma hiç şaşırmıyorum.

Annemi kaybettim babamı da iki gün olur kaybettim.Daha ne olsun.Bir tek ben kaldım.Ölsem de hayatdan kurtulsam.Çok bıktım hayatdan.Her gün benim canım yanıyor her Allah'ın günü.Annesizlik babasizlik çok zor.Annemi kaybedeni yıllar oldu biraz alışıyorum amma babamı kaybedeni iki gün oldu alışamıyorum.Ne kadar kötü olsada babam di en azından babam vardı.Çok zor annesizlik, babasizlık, yalnızlık, çok zor dayanamıyorum.

Yemek yiyiyorduk.Yine de gözüm karaldı.
Belli etmek istemiyordum.Çünki akrabalarım yanımdaydı.Onlarin bilmelerini istemiyordum.Bilseler de deli, şizofren diyicektiler.Bundan adım gibi emindim.Onlari elimin içi gibi tanıyordum.

Bir az bekleyim belki geçer amma geçmiyordu.Galiba doktora gitmek zamanı gelmişti.Doktora gitmeye korkuyordum.Ya deli olursam vallaha kendimden her şey bekliyordum.Ailemi kaybettim  deli oluram da. Deli olsam hiç şaşırmam hiç.

𝕭𝖎𝖙𝖙𝖎.
𝖄𝖊𝖓𝖎 𝖇𝖔̈𝖑𝖚̈𝖒𝖉𝖊 𝖌𝖔̈𝖗𝖚̈𝖘𝖒𝖊𝖐 𝖚̈𝖟𝖗𝖊🖤