Hacker | Minsung

58》hanji kod yazıyor

Ev her zamanki gibi yine çok sessizdi. Doğrusu hackerların bir çoğu henüz Minho ile yüzleşecek kadar cesaretli değildi. Bu yüzden zaten var olan sessizliğe bir kat daha sessizlik eklenmişti.

İkili, Minho'nun odasına kadar ortama uyum sağlayarak sessizliklerini korudular. Hanji kapıyı kapatır kapatmaz sıkıcı sessizliği böldü.

"Bu odaya ikinci defa geldiğimde bana duvarların ince olduğunu söylemiştin. Şu anda o günü anımsadım. Yalancısın."

Doğrusu Hanji ne konuşmaları ya da ne yapmaları gerektiğini bilmiyordu, Minho'nun da ondan hiçbir farkı yoktu. Bu yüzden sessiz bir anlaşmayla birlikte akıllarına gelen ilk şeyi konuşma kararı aldılar.

"O zamanlar odamın ses yalıtımında sorun vardı, yani aslında bu bir yalan değildi." dedi Minho odasında bulunan çift kişilik koltuğa otururken.

İkisi arasında hâlâ sürmekte olan garip bir atmosfer vardı. Ve doğrusu ikisinin de travmaları daha yeni tetiklenmişken bir süre daha böyle olacakları öngörülebilirdi.

Minho her ne kadar Hanji'yi öpmek, ona dokunmak istiyor olsa da kendisini geri çekiyordu. Hanji'ye iyileşmesi için zaman tanımanın iyi olacağını düşünüyordu.

Yanlış zamanda gösterilen sevgi de travmaları tetikleyebilirdi.

Ancak bir şeyden de deliler gibi korkuyordu. Ya ondan tiksindiğimi düşünürse düşüncesi Minho'yu içten içe yiyip bitiriyordu.

Hanji ise onunla aynı fikirde değildi. Evet, yaşadıkları çok zordu ancak iyileşebilmesi için sevgilisinin aşk dolu dokunuşlarına ihtiyacı vardı.

Ve belli etmese de arada sırada Minho'nun kendisinden soğuduğunu düşünüyordu.

Sessizlik sürerken Minho aklından geçenlere daha fazla dayanamayarak sordu. "Dokunuşlarımdan rahatsız olur musun?" Hanji aniden gelen soruyla birlikte afalladı "Ne?"

"Sarılmalarımdan olmuyorsun ama yine de sormak istiyorum. Seni öpsem rahatsız olur musun?" Hanji'nin yüzü şaşkın bir ifadeye büründü "Hayır, neden rahatsız olayım ki?"

"Bilmiyorum." Minho'nun verebileceği en uygun cevap buydu. Hanji odanın içinde büyük adımlar atarak Minho'nun yanına çabucak geldi ve yere diz çöktü.

Ellerini Minho'nun ellerinin üstüne yerleştirdikten sonra konuştu "Sevgiyle gelen her türlü zararsız temasa açığım." minik parmakları Minho'nun sargılı ellerinde hafifçe geziniyordu.

"Senden gelen dokunuşlar beni mutlu eder, iyileştirir." gözleri Minho'nun gözlerine dokunurken sözleri de onun kalbine dokundu.

"İtiraf etmem gerekirse yıllar önce bir süre boyunca dokunuş konusunda sıkıntılar yaşadım. Abimin dokunuşlarından bile rahatsız oluyordum." dudaklarını sargının üstüne basıp geri çekti.

"Sonra bir gün abim bana aniden sarıldı. Kaçmadım, kaçamadım çünkü iyi hissettirdi. O gün sevgi dokunuşlarına olan muhtaçlığımı anladım."

Ellerini Minho'nun ellerinin üstünden çekip işaret parmaklarıyla kendisini işaret etti "Sonra da bu davranışı tekrarladım, hem de hiçbir uzmandan yardım almadan. Kendi doktorum kendim oldum."

Minho gülümsedi, Hanji'nin saçlarını hafifçe karıştırırken de konuştu "Seninle her gün en az bir kere daha gurur duyuyorum. Çok güçlüsün."

Keşke senin kadar güçlü olabilsem. Aldığım en ufak darbede yerle bir oluyorum...

Hanji başını bir kedi misali Minho'nun eline sürterken konuştu "Tamam, belki tamamen iyileşemedim ama yemin ederim ki senden gelen hiçbir dokunuş beni kötü etkilemiyor."