İS

17. Bölüm

"Yağız Antep'e dönüyoruz" dedim sigarayı yere atıp tekrar şoför koltuğuna bindim.

.
.
.

Dilan'ın Ağzından

Bir saat kadar süren uçak yolculuğundan sonra Sabiha Gökçen havalimanına inmiştik. Bizi vito karşıladı. Bu arada sim kartlarımızı ikimizde kırdık. Beni bu şekilde bulduğunu düşündüğüm için ve Baran'ı da rahatsız etmesini istemediğim için.

"Heyecanlı mısın?"

"Sayılır" dedim derin bir iç çekerek.

"Çok iyilerdir, özellikle Aleyna hemen anlaşırsınız"

"Umarım"

Baran ile amcasının evine gidiyorduk. Babası öldüğü için ve annesi ile görüşmedikleri için tek ailesi onlarmış. Asıl evi orası yani. Aklıma gelenle Baran'a yöneldim.

"Benim durumlarım, iyi karşılarlar mı beni çünkü biraz hatta baya garip.."

"Amcam beni kızından ayırmaz. Anlatıcağım ona zaten şu Azad'ın icabına bakalım"

"Sakın Baran. Artık başının belaya girmesini istemiyorum kesinlikle. Hem dediğim gibi yeni bir hayat eski hiçbir şey olmasın." dedim ve masumca ona baktım.

"Biz belanın ta kendisiyiz ama sen öyle istiyorsan madem problem yok."

Rahatlayıp önüme döndüm. On dakika kadar sonra gelmiştik. İstanbul'da oturmalarına rağmen şehrin atmosferinden uzak kamufle olmuş bir yerdeydi evleri. Ev demişken çok büyük bir malikaneydi.

Derin derin nefes alıp Baran'ın arkasından kapıya yürüdüm. Baran onay almak istercesine benim gözlerime baktıktan sonra kapı zilini çaldı.

Kapıyı renkli gözlü orta yaşlarda bir kadın açtı. Baran'ı görmesi ile gözleri güldü adeta.

“Ooo hoşgeldiniz Baran Bey”

“Hoşbulduk abla” dedi Baran ve çok samimi bir şekilde sarıldı ona içeri geçerek.

Bende ardından içeri girdim.

“Hoşgeldiniz”

“Hoşbuldum” dedim çekinerek.

Ev baya lüx ve moderndi. İç mimarın elinden çıktığı belliydi.

“Bizimkiler yok mu?”

“Aleyna dışarıda, Kasım Beylerde işdeler”

“Hiç şaşırmadım” dedi Baran koltuğa oturarak.

Bende yanına oturdum. Bize birşeyler hazırlamak için çalışan yanımızdan ayrıldı.

“Nasıl beğendin mi burayı?” dedi Baran saçlarını öne alıp düzeltirken.

Bu yaptığı şey ile direk aklıma Azad geldi. Sinirlendiğinde yada gerildiğinde yapılı olan saçlarını bozar öne getirirdi.

“Dilan?”

“Ha, şey dalmışım ne demiştin?”

“Sen baya bir yorulmuşsun yemekten sonra ilaçlarını içip hemen dinlen yukarıda odan hazır”

“İyi olur” deyip geçiştirdim.

Yemeklerimizi yedik. Gerçi ben eskisi gibi iştahlı yiyemedim. Artık içimde bir bebek olmadığı için. Aklıma gelmesiyle kalbimden birşeyler koptu yine. Boğazım yumru yumru oldu. Her ne kadar kafamdan atmak istesemde...

İlaçlarımı içip odama çıktım. Beni bir hol ardından iki kişilik yatağım karşıladı. Beyaz-vişne tonları hakimdi odada. Ferah bir görüntü vardı. Ebeveyn banyosuda tıpkı içerisi gibi ferahtı.

Yanımda hiç eşyam olmadığı için birşey yapmadan yatağa kendimi attım. Kasım Bey ve Aleynayı çok merak ediyordum. Umarım beni severler.

Normalde beni sevmeyen ölsün derdim ama Azad piçi özgüvenimi düşürmüş olabilir. Peki ya Baran'ı aniden öpmem göt korkusuyla? Acaba Baran'a birşey olmasın diye miydi o öpücük yoksa Azad'a mı?

Tabikide Baran'a diğer orospu çocuğu ölsün gebersin. Herşeyimin katili o benim. Hislerimin, güvenimin, sevgimin ve biricik bebeğimin.

Doğsa kız mı olurdu yoksa erkek mi? Kesin kız olursa benim gibi olurdu. Havasından geçilmez benden bir tane daha çok güzel olurdu. Babasını delirtirdik(!)

Siktir Dilan Siktir. Düşünme artık şunu mal mıyım ben amına koyim. IQ'm falan mı düşük bir test mi yaptırsam ki kendime.

Yastığı alıp yüzüme bastırdım. Derin bir çığlık attım. İyi geldi.

Hatsız olan telefonumu karıştırdım biraz gündeme falan baktım. Zaten Twitter dışında çok birşeyim yoktu. Kapının çalması ile irkildim. Acaba kim geldi?

Aşağıdan kız sesi geldiğini duydum. Kesin Aleyna gelmişti. Ebeveyn banyosuna girip yüzümü yıkadım. Saçımı parmaklarımın arasına geçirip düzeltmeye çalıştım. Baya kaymış tipimya. Gerçi benim yaşadıklarımı başka biri yaşasa vay haline.

Kapının tıklama sesi ile “Geeel” diye seslendim.

Baran kapının arasından “Aleyna gelmiş, sizi tanıştıracağım müsaitsen”

“Müsaitim” dedim ve Baran'ın arkasından aşağı indim.

Sarışın, renkli gözlü çıtıpıtıydı. Yüzünden tanışmak istediği anlaşılıyordu.

“Bu Dilan çok yakınım. Bir süre bizimle kalıcak”

“Merhabaaa” deyip elini uzattı Aleyna.

“Bu da Aleyna kardeşim olsa bu kadar severim”

Bende elimi uzatıp selam verdim. Sıcak kanlıydı. Tanışmamız beklediğimden de iyi geçmişti. Genelde İstanbullu şımarık ergen kızlar gibi burnuk dik olmasını bekliyordum ama dediğim gibi öyle olmadı.

Oturduktan sonra Aleyna hizmetliye seslendi “Aşksuuuuu soğuk detoks çayı”

“Hemen getiriyorum” diye seslendi kadın içeriden.

“Ee anlatın bakalım çabuk nereden geldiniz, nasıl tanıştınız” demesiyle Baranla bön bön birbirimize baktık. Aleynaya ben Baranla dağ evine gittikten sonra evlenip Baran'ı her yerden engelledim daha sonra kocamdan hamileyken aldatıldığımı öğrenip Baran'ın engelini kaldırıp ona kaçtım diyemezdim.

Benden ses çıkmayınca Baran söze girdi “Uzun süredir tanışıyorduk aslında arkadaşız zaten ikimizde Antep'ten sıkıldığımız için buraya geldik.”

Aleyna bir bana bir Baran'a imali bir şekilde baktı “Arkadaşsınız yani?”

“E-evet” dedim mal gibi. O sırada hizmetli Aleynaya çayını getirdi ve akşam yemeği için sofrayı hazırlıyacağını söyledi.

“Amcam nerede gelmedi hâlâ” dedi Baran konuyu değiştirerek.

“Sen burada olmayınca bütün işler onda malûm fazla çalışıyor ama gelir birazdan”

Baran televizyonu açıp karıştırdı. Futbol kanalı bulunca define bulmuş gibi sevinerek sesi fulledi. Aleyna gözlerini devirdi. İkimizde birbirimize bakıp güldük. Cidden çok tatlıydı Aleyna.

Kapının çalması ile Kasım Bey geldi. Ellili yaşlarda iri bir adamdı. Baran'a hemen sıkıca sarılıp selamlaştılar.

“Sende hoşgeldin kızım. Baran bahsetti rahat olabilirsin” dedi.

“Hoşbuldum efendim. Teşekkür ederim”

“Hadi o zaman hepimiz acıktık buyrun”

Kasım Beyden sonra hepimiz oturduk masaya. Sıcak bir şekilde yemeklerimizi yiyip sohbet ettik. Aylardır keyif aldığım tek akşam yemeği olabilirdi...

Bol bol yorum bekliyorum bol bol.

Her satırda görmek istiyorum fikirlerinizi.