ENKAZ

HASRET RÜZGARLARI

"Ne yani Giyay Yakışıkyı diye heykes ona sevgiyi oyayım mı der?" Pusat kafasını belli belirsiz sallayınca Umay hemen ayağı kalktı.

"Ya of banane Giyay da benim sen de benim" diyerek Pusat'ın boynuna sarıldı. Pusat kıkırdadı.

"Bak bak yer cücesi şimdiden görümce oldu" Umay geri çekildi.

"Göyümce ne demek ki?"

"Şu demek güzel kardeşim. İlerde evlenirsem sen benim kardeşim olduğun için eşimin de görümcesi oluyorsun." Umay sevinçle ağzını açtı.

"Geyçekten mi? sen evyenirsen ben göyümce mi oycam" Pusat kafasını salladı. Umay sevinçle zıplamaya başladı. Aniden durdu ve Pusat'ın boynuna tekrar kollarını sardı.

"Abimm seni çok seviyoyum" Pusat bu anda huzur buldu ve kardeşine sarıldı.

"Ben de seni çok seviyorum abicim" iki çocuk birlikte oyunlar oynamaya devam ettiler. Bir süre sonra Umay'ın öğle uykusu geldiği için o gitmek zorunda kaldı. Giderken de "Abi Giyaya söyye uyup uyanıp geycem hemen gitmesin" diye tembih etti.

Pusat olduğu yerden hiç ayrılmadan Giray'ı beklemeye başladı. Saatler geçti ve yurdun önünde bir araba durdu. Sağ arka kapı hızla açıldı ve Giray koşarak içeri girdi.

"Pusat" dedi ağlayarak. Pusat hızla ayağı kalkıp ona koşan çocuğa koşmaya başladı.

"Giray ne oldu?" Dedi sarılırken. Yurdun kapısının önünde iki tane yaşlı kadın ve adam bir de genç kadın durmuş sımsıkı sarılan iki çocuğa ağlayarak bakıyorlardı.

"Giray Ömer amcam nerde?" Diye sordu merakla.

"Pusat" dedi Giray geri çekilirken. "Babam şehit oldu" bu cümle Pusat'ın küçücük yüreğine bir ateş düşürdü. Giray'ın gözleri ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu. Hem burnunu çekiyor hem de hıçkırarak göz yaşı akıtıyordu. Pusat ne yapacağını bilemedi. Onun da gözleri doldu ve Giray'a sarılıp ikisi de ağlamaya başladı.

"Babamız gitti Pusat" dedi Giray boğuk sesiyle. Ömer Giray'ın babası olduğu kadar Pusat'ın da babası olmuştu. Pusat da öz babası gibi sevmişti Ömer'i.

"Annem de gitti. Beni bıraktı." Giray aynı hafta içinde hem annesini hem de babasını kaybetmişti. Biri vatanı için şehit olurken diğeri de eşinin en yakın asker arkadaşıyla birlikte kaçmıştı. Ortada kalan da Giray olmuştu. Buraya da vedalaşmak için gelmişti çünkü dedesi, ninesi ve halası onu Trabzon'a götürecekti.

Pusat ve Giray birbirlerinden hiç ayrılmadan yere oturdular ve öyle ağlamaya başladılar.

"Umay nerde?" Hıçkırıkların arasından Zoraki söylemişti bunu.

"Uyuyor" dedi Pusat.

"Uyusun" dedi. "Daha az canı acır" Pusat Giray'ın ne dediğini anlamayınca geri çekilip yüzüne baktı.