Dear death: please kill me

Falling

Hızla bana yaklaşıyor

Gülümsüyorum.

Gülümsediğimi gördüğünde daha da hızlanıyor.

O koşarken ben sadece olduğum yerde onu bekliyorum, gülümseyerek.

Fakat bana yaklaştığında

Gülümsemem yüzümden siliniyor ve gözlerim korkuyla açılıyor.

Bana yetişmeye çalışıyor.

Ben de ona koşuyorum.

Gözlerindeki korku ve endişe, beni öldürüyor.

"Bekle!" Demek istiyorum fakat dilim varmıyor.

Gözlerime inen beyaz ışıkla hızla ellerimi yüzüme siper ediyorum.

Asfaltta çığlık atan lastiklerin sesi kulaklarımı tırmalıyor.

Ellerimi indirdiğimdeyse, gördüğüm manzara aklıma dahi getirmekten korktuğum bir andı.

Yere savrulmuş küçük bir beden duruyor orada. Gözleri kapalı. Dudaklarındaysa ufak bir tebessüm var belli belirsiz.

Hiç durmaksızın uzaklaşarak karanlığa karışan arabaya küfürler savuruyorum.

Yerde yatan küçük bedene koştuğumda son gücüm de tükeniyor ve dizlerimin üzerine düşüyorum.

Ağzımdan çıkamayan grivler kalbimi parçalıyor.

Küçük kız, söylesene kimsin sen?

Ölü bedenlerin arasına uğurlanmadan önce, bekleseydin baharı.

Bedeni ölü, ruhu yaşayan kız.

Söylesene, nedir sevmek?

Veda etmeden önce gülümsemiştim sana.

Bu yüzden Kızdın mı bana?

Ölüme atlı gibi koşan kız,

Söylesene, kimdir şimdi yaşayan?

Karanlığa gömülmeden önce söyle,

Ölüm hep acı mı verir bize?

Hep son mudur gitmek?

Gidenler geri gelmez mi küçük kız?

Sekiz yaşındasın daha.

Adın nedir, söyle bana?

Yüzüne dokunuyorum zar zor.

Yerde yatan küçük kız,

Neden benim gibi olmak istedin?

Neden sen, ben olmak zorundasın?

Maskelerimden birini daha kaybettim.

Söylesene küçük kız,

hep acı mıdır çocukluk?

Sen gidiyorsun,

Ve ben yeniden,

Düşüyorum...

        .

        .

        .

        .

.             .

      .

Jeon jungkook-falling