ကြင်နာတတ်တဲ့ သားရဲကောင်လေး [Myanmar Translation- Completed✓]

အပိုင်း (၆၄)

သူမ ပြုံးလိုက်တယ်။

'T' မြို့က 'S' မြို့ကနေ နှစ်နာရီခန့် ကားမောင်းသွားရတာပဲဖြစ်တယ်။ ကျီရှောင်အုံး၏အိမ်သို့ ကားဆိုက်ရောက်ချိန်တွင်တော့ မှောင်တောင်မှောင်နေပြီဖြစ်တယ်။

မစ္စတာလုက ကားထဲမှ ထွက်ကာ သူမရဲ့ ခရီးဆောင်အိတ်ကို ကူသယ်ထုတ်ပေးလိုက်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။ "သမီး ဒီနေ့ ဦးလေးတို့အိမ်မှာ ညစာလာစားရင် ပိုမကောင်းဘူးလား"

ကျီရှောင်အုံးက ခေါင်းခါလိုက်ပြီး ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးပဲ ငြင်းဆိုလိုက်တယ် "သမီးအမေနဲ့အဖေတို့က အိမ်ကမထွက်ခင် အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်စင်တာကို အပြေးသွားလိုက်ရတာ။ အခု သမီး ခွမ်ခွမ့်ကို သွားခေါ်ဖို့ရှိလို့ပါ။ ဦးလေးလု ဦးလေးပဲ အိပ်အရင်သွားနှင့်လိုက်ပါ။ သမီး အိမ်ပြန်ပြီး လုပ်စရာနည်းနည်းရှိတာ လုပ်လိုက်ပါဦးမယ်"

မစ္စတာလုက သူမအား ထပ်မံဖိတ်ကြားချင်ပေမဲ့ သူမရဲ့မရမက တောင်းဆိုနေမှုကြောင့် သဘောတူလိုက်ပြီး လမ်းမှာ ဂရုစိုက်သွားဖို့ပြောကာ သူ ကားမောင်းထွက်သွားခဲ့သည်။

ကျီရှောင်အုံး အိမ်ထဲသို့ ပစ္စည်းတွေသယ်သွားလိုက်ပြီးနောက် သူမသော့ကို ယူကာ ပြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

ခွမ်ခွမ်က သူမ အပြင်ထွက်ဖို့ အကြောင်းပြချက်ထဲက တစ်ခုမျှသာဖြစ်တယ်။

သူမ အနီးနားရှိ ဈေးဝယ်စင်တာတစ်ခုသို့ သွားလိုက်ပြီး မနက်​ဖြန်​ မနက်​စာအတွက်​ ပေါင်မုန့်​နဲ့ နို့ဘူးတွေ ဝယ်လာလိုက်​ပြီး ​အဲဒီနောက် သူမ နေ့စဥ်သုံးပစ္စည်းတွေရှိတဲ့နေရာကို တည့်​တည့်​သွားလိုက်ခဲ့တယ်။

သူမ ဈေးဝယ်လှည်းကိုတွန်းပြီး စင်တစ်စင်နဲ့ တစ်စင်ကြား ကူးသန်းလိုက်ခဲ့တယ်။ စက္ကူသဘက်၊ မျက်နှာသုတ်ပဝါ၊ သွားတိုက်တံနှင့် သွားတိုက်ဆေး၊ လစဉ်သုံးဂွမ်းထုပ် အစရှိသဖြင့် . . သူမ လိုအပ်တာတွေ အားလုံးနီးပါး ယူလိုက်ခဲ့တယ်။

နောက်ဆုံးတွင် သူမ အဲဒီအကန့်မှ ထွက်ဖို့ လမ်းကြောင်းရှာလိုက်ပြီးနောက် မပုပ်သိုးနိုင်တဲ့ အစားအစာတွေဆီ သူမ ဆက်သွားလိုက်ခဲ့တယ်။ သူမ သီးသန့်ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်အား မတ်ပဲ၊ ပဲပိစပ်၊ မြေပဲနဲ့ အခြားအပင်တွေလိုမျိုး သီးနှံမျိုးစေ့တွေအား မေးမြန်းလိုက်ခဲ့တယ်။