Road to Escape (MIDNIGHT SERIES #4)

01

Celestia,

Heavenly, of the sky; joke ba 'to? anong heavenly? i feel hell even more.

"Pupunta ang tita Emma mo dito, Yara." Sabi ni Mama habang nag aayos sa hapag.

"Ma, paulit ulit mo na po 'yan sinasabi." Inis na sabi ko.

She chuckled softly and shook her head. "Kasama si Leion."

"Ma, hindi na po kami mag kaibigan simula nang isinama niya ang parrot ko sa Maynila! Hindi ko pa ho 'yon nalilimutan."

Leion. My bestfriend. He is the son of my mom's friend, Aunt Emma. We also became friends as we often met because our mothers were always at gigs. Kung iisipin ay namana namin ang talent ng mga nanay namin, nahiligan din namin kumanta. Minsan nga ay kinukuha namin ang mga gitara ni Mama at ni tita Emma at nagkukulong sa kwarto para pag-aralan 'yon.

Naging mag-kaibigan kami from grade 1 to grade 4, umalis sila dito sa Isabela noong pagtapos ng school year namin. Ang sabi ni Mama ay ikakasal daw kasi ang tita ni Leion sa Maynila.

"Maliligo po muna ako, Ma." Paalam ko. Kung pupunta nga si Leion ay dapat mabango ako, dugyutin na nga ako nung umalis siya dito, dugyutin pa rin ba ako pag balik niya? No way.

Pag pasok sa CR ay tinignan ko ang sarili ko sa salamin. I'm only a freshman in Verlice High School. Hindi naman ako mahirap pakisamahan, I'm a jolly person, i can easily get along with people. Pero syempre minsan meron tayong ayaw na tao dahil sa behavior nila, they are rude for no reason and i hate it. I hate to see people being bullied by their fellow human beings.

Sometimes they act like they think they are special, eh, pabigat lang naman sila sa magulang nila. I remembered the people I fought with when I was studying at Verlice Grade School. I'm in Grade 4 that time, Wala na si Leion no'n kaya walang pumipigil sa'kin makipag-palitan ng salita sa kanila. Si Leion kasi ang taga awat ko kapag may ganon na eksena. I'm good at socializing and making friends with people, but if you show me bad behavior, I won't tolerate you.

After maligo ay ginawa ko ang morning skincare ko, kalimutan ko na ang lahat wag lang ang sunscreen ko. I wear white floral dress na hanggang baba ng tuhod ko, sinuot ko rin ang white panda furry slippers ko. Sa bahay lang naman kami. Ang buhok ko naman ay ginawa kong topsy tail at nilagyan 'yon ng beige satin ribbon clip. Nag apply rin ako sa mukha ko ng make-up; soft make-up look lang 'yon para di ako maputla.

"Yara, Nandito na ang tita Emma mo!" My Mom shouted softly behind the door.

I breathed heavily at inayos ang konting side bangs ko bago buksan ang pinto. Makikita ko na ang bwisit na nag nakaw sa parrot ko. After 2 years, huh?

Pagbukas ko ng pinto ay bumungad si Mama sa'kin. Nginitian ko siya dahil nakatingin lang siya sa'kin.

"Tara na, Ma." Sabi ko at tinapik pa ang braso niya.

"Nak, dapat ba mag floral dress na lang din ako?" Tanong niya.

Kumunot ang noo ko. "Bakit po?" Tanong ko at tinignan ang ayos nya. "Ayos naman ang hitsura mo, Ma. Tara na." Pinauna ko na siya.

Hindi pa kami nakakababa mismo sa first floor ay rinig ko na ang ingay nila, nangunguna ang boses ng ate ko malamang. Hindi pa lubusang nakakababa ay kinalabit ko na si Mama.

"Ma, ayos ba ang hitsura ko?"

Ngumiti siya sa'kin. "Maganda ka, Yara." Sagot niya at tumalikod na.

Huminga ako ng malalim. Bakit ba ako na se-self-conscious? Para namang pamamanhikan ang sasaluhan ko.

Huminga ako ng malalim at bago pumasok sa dining area. Nakita ko ang pag lipat nila ng tingin sa'kin pero hindi ko 'yon pinansin at umupo na lang ng tahimik sa bakanteng upuan.