Di Huang Shu (Legend of Anle/ An Le Zhuan) မြန်မာဘာသာပြန်

အပိုင်း (၂၉)

စကားပြောတာပြီးဆုံးသွားတဲ့နောက်၊ ရန်အန်းလဲ့ ကြာပွတ်ကိုယမ်းပြီး မြို့တော်ဂိတ်တံခါးဆီသို့ အပြေးသွားလိုက်တယ်။ သူမရဲ့အနောက်ဘက်မှ ဟန်ရဲ့တစ်ယောက် သူမ,ထွက်ခွာသွားတဲ့နောက်ကျောပုံရိပ်လေးကို စောင့်ကြည့်ရင်း သက်ပြင်းရှည်ကြီးချလိုက်သည်။

“ရန်အန်းလဲ့၊ ကောင်းကင်ဘုံ၉ဘုံဆီ ပျံသန်းမယ့်မင်းရဲ့တောင်ပံတွေ ငါကိုယ်တော်ရဲ့လက်ထဲမှာ မကျိုးပဲ့သင့်ဘူး”

အသံဟာ အရမ်းနူးညံ့လွန်းပြီး၊ ပျံ့လွင့်နေတဲ့ဖုန်မှုန်တွေနဲ့အတူ လွှင့်မျောသွားကာ တဖြည်းဖြည်းချင်း မှေးမှိန်ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။

ခဏမျှကြာပြီးနောက်တွင် နှစ်ဦးသား မြို့တော်ဂိတ်တံခါးဆီသို့ ချဉ်းကပ်လာခဲ့ပြီး၊ မီတာ၁၀၀အကွာက မြင်ကွင်းကို လှမ်းမြင်နိုင်ကြ၏။ နှစ်ဦးသား ဇက်ကြိုးတွေကိုတင်းအောင်ဆွဲပြီး၊ မျက်လုံးတွေ လှုပ်ရှားသွားကြသည်။

မြို့တော်ဂိတ်တံခါး၌ သက်တော်စောင့်ပေါင်းရာချီဟာ ဘေးနှစ်ဖက်မှာ ဆန့်တန်းရပ်လို့နေကြပြီး၊ ချပ်ဝတ်တွေကိုဝတ်ဆင်ထားကာ လှံရှည်ကြီးတွေကို ကောင်းကင်ယံသို့ချိန်ရွယ်ထားကြသည်။ ဒီလိုခွန်အားမျိုးက မြို့တော်ကို ခိုင်ခံ့ပြီး ထည်ဝါနေသယောင် ဖြစ်စေခဲ့တယ်။

ရှစ်ကျိန့်ရန်လည်း ချပ်ဝတ်တန်ဆာကိုဝတ်ဆင်ထားပြီး၊ ဝိမ်းရှော့၏နံဘေးမှာ ယှဉ်တွဲရပ်နေခဲ့တယ်။ နှစ်ဦးသားဟာ အလှမ်းဝေးဝေးသို့လှမ်းကြည့်နေကြပြီး၊ လမ်းမကြီး၏အဆုံးမှာ ဟန်ရဲ့နဲ့ ရန်အန်းလဲ့တို့ ထွက်ပေါ်လာတာကို တွေ့လိုက်ရတဲ့အချိန်ကျမှ နောက်ဆုံးတော့ သူတို့ရဲ့စိတ်ပူနေတဲ့အမူအယာတွေ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ၊ မြို့တော်ထဲမှ မိုးခြိမ်းသံလိုဗုံသံတွေ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ စစ်သည်တွေဟာ ဦးခေါင်းတွေကိုငုံ့လျက်၊ လှံရှည်ကြီးကို မြေပြင်ပေါ်ဆောင့်ကာ ပြိုင်တူ ကြွေးကြော်ကြတော့သည်။

ရန်အန်းလဲ့၏မှိုင်တွေနေတဲ့အမူအယာကိုမြင်တော့ ဟန်ရဲ့ ခေါင်းလေးလှည့်ပြီး အပြုံးလေးနဲ့ဆိုလိုက်တယ်၊ “မုထျန်းစီရင်စုမှာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှကို မြို့တော်ဆီသတင်းပို့ပြီးသွားပြီထင်တယ်” သူ အရမ်းလျင်မြန်စွာ ချဉ်းကပ်ပြီးနောက် လျင်မြန်စွာထွက်ခွာသွားခဲ့တယ်၊ ရန်အန်းလဲ့၏နားရွက်ထဲမှာ ပေါ့ပါးတဲ့စာသားလေးတစ်ကြောင်းသာ ကျန်ရစ်ခဲ့၏၊ “အန်းလဲ့၊ မြို့တော်ဆီ အောင်မြင်စွာ ပြန်ရောက်လာတဲ့အတွက် ဂုဏ်ယူပါတယ်၊ တစ်ကမ္ဘာလုံးက မင်းရဲ့နာမည်ကို မှတ်သားထားလိမ့်မယ်”