LOVE WITHOUT BOUNDARIES

CHAPTER 63

Natigilan ako. "Biglaan naman po yata?"

Buntong-hininga ang naunang sagot niya. "Saka ko na muna siguro ikukwento, Dainty. Sinundo ako ni Dirk, papunta na kami sa bahay ng mga Moon."

Kung gano'n, may kinalaman sa mga Moon. Humigpit ang hawak ko sa bag. "Naiintindihan ko po, 'nay," kahit nag-aalala ako, ayoko nang dagdagan ang stress ni nanay. Bakas na 'yon sa boses niya. "Uuwi po ako agad, 'nay."

"Tinawagan ko ang kuya mo, iniwan ko sa kaniya ang tatay mo. Hindi kayo maihahatid at masusundo ni Bree sa school dahil pumapasok din ang kuya mo. Hintayin niyo na lang ang pagbalik ko."

"Kami na pong bahala ni Bree, nanay. Babantayan po namin si tatay."

"Asikasuhin mo ang tatay mo pero 'wag mo ring pagurin ang sarili mo."

"Opo, 'nay. Ingat po kayo."

"Congratulations sa resulta ng exam mo, Dainty. Proud na proud ako sa 'yo." Hindi ko man nakikita, sigurado akong nakangiti si nanay nang sabihin 'yon.

Napangiti rin ako. "Salamat po, 'nay. Ingat po sa byahe."

Napatitig ako sa cellphone nang matapos ang usapan namin ni nanay. Ano kaya'ng nangyari?

Mabilis kong sinilid ang cellphone ko. Nag-iisip akong naglakad palayo nang may humintong sasakyan sa tabi ko.

"Dainty!"

"Gideon..." nagulat akong makita uli siya.

"Wala pa 'yong sundo mo?"

"Ano'ng ginagawa mo rito?"

Nakamot niya ang ulo. "Ano kasi..." ngumiti siya, nahihiya. "Hinihintay kong masundo ka bago ako umalis, madilim na kasi. Nandiyan na ba ang sundo mo?" ginala niya ang paningin.

Napatitig ako kay Gideon ngunit binalewala ang inasta niya. "Hindi ako masusundo ni nanay, eh. May pupuntahan siya." Napaisip na naman ako sa dahilan kung bakit pupunta sa Cebu si nanay.

Nararamdaman ko sa boses niyang may nangyari. Pero hindi ko mahulaan ang dahilan. Nangingibabaw ang pag-aalala ko sa halip na magkaideya.

Kumusta kaya si Maxrill Won?

"Gano'n ba? I'll take you home, then," presinta ni Gideon.

Napatingin ako sa kaniya. Gusto kong tumanggi. Pero dahil puno ng isipin, gusto ko nang makauwi agad.

"Maraming salamat, Gideon." Hindi na ako tumanggi. Mabilis siyang bumaba para pagbuksan ako ng pinto at alalayang sumakay. "Salamat."

Nilabas ko ang cellphone at nalungkot nang makitang walang message si Maxrill Won. Bumubuo pa lang ako ng text sa kaniya, para kumustahin siya, nang magsalita si Gideon.

"Gusto mo bang kumain muna tayo sa labas, Dainty? Maaga-aga pa naman."

Hindi ko naitago ang pagtanggi sa mukha ko. "Kailangan kong umuwi agad dahil may lakad si nanay, Gideon. Sigurado kasing walang magbabantay kay tatay."

"Oh, I see." Napapahiyang tumango si Gideon. "Sige, ihahatid na kita pauwi."

"Maraming salamat, Gideon."

Nagbukas ng mapag-uusapan si Gideon sa daan pauwi. Gusto kong pakinggan ang sinasabi niya pero mas kinain ng pagte-text kay Maxrill Won ang atensyon ko. Nasa kanto na kami malapit sa bahay nang mapagtuunan ko ang sinasabi niya.

"Sana okay ka lang, Dainty," aniya nang ipatabi ko ang sasakyan sa harap ng bahay.

"Pasensya ka na, Gideon, ah? Magkita na lang uli tayo sa school."