Sena, anne ve babasının gizemli ölümünün arkasında ne olduğunu, kimin olduğunu bulmak için avukat olmuştur. Peşinden gittiği izler sonunda gizemli bir mafya liderine ulaşmıştır.
Kafasındaki tüm soruların cevabı bu gizemli adamdadır. Fakat bir gün ö...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(12 yıl önce)
Hayat insanların önüne engel koymayı sever. Önemli olan insanların engelleri aşmaya çalışmasıdır. Ya engelleri aşarsın ya da engellerde ayağın takılıp düşersin. Her düştüğünde ayağıya kalkıp tekrar denersin. Sürekli, sürekli, sürekli...
Bilirsin ki bir gün o engeli aşacaksın. Hayat insana herşeyi altın tepside sunmaz. Hayat insanın herşeyi çabalayarak elde etmesini ister. Çabalamadan, çalışmadan, yorulmadan olmaz.
On altı yaşındaki genç kızın yurt odasındaki sessiz hıçkırıkları insanın içini parçalıyordu. Her gece sessizce ağlamaktan sıkılmıştı. Ama elinde değildi. Ölen ailesinin acısı dinmiyordu içinde. Küçük kardeşinin yanında ne kadar güçlü durmaya çalışsa da aslında çok yorulmuştu.
Yatağının üstündeki çizim defterini ve kalemini eline aldı. Her ağladığında hüznünü resimlere yansıtmayı seviyordu. En büyük hayalide buydu. Ama ölen ailesi için avukat olmak zorunda hissediyordu. En büyük hayalinden ailesi için vazgeçmişti. Bu yüzden hukuk üniversitesine hazırlanıyordu.
Yurt odasının kapısı açıldığında hızlıca gözyaşlarını sildi. İçeriye Selin ve Cansu girmişti. Selin simsiyah saçlara, yeşil gözlere sahip çok güzel bir kızdı. Ama bir o kadar Sena'dan nefret ediyordu. Onun yanındaki kız Cansu ise kahverengi saçlar ve kahverengi gözlere sahip orta tipli bir kızdı. O da Selin gibi Sena'dan nefret ediyordu. Sena bunun sebebini bir türlü anlamıyordu.
İki kız yurt odasından içeriye girdi. Sena'ya baktıktan sonra birbirlerine bakıp kahkaha attılar. "Bakın burada geleceğin küçük ressamı varmış." Selin alaycı gözlerle ona bakıyordu. Sena gözlerini devirdi. Bu kızlara sinir oluyordu. Ona karşı neden böyle davrandıklarını anlamıyordu.
"İşinize bakın," diyerek yatağının yanındaki abajurun ışığını kapattı. "Müdire hanım seni odasında bekliyor." Cansu sıkılmış gibi görünüyordu. Yatağına uzanıp yorganı üstüne çekti.
Sena şaşırmıştı. Müdire hanım onu yanına çok çağırmazdı. Sena merakla ayağıya kalkıp odadan çıkacakken Selin konuşmaya başladı. "Müdire hanım neden seni çağırdı bilmiyorum ama umarım güzel bir aile sen ve kardeşini yanına alır." Selin bunları söylerken zorlanmıştı. Ama söylemek istemişti. Sena şaşkınlıkla ona baktı. Onun için Selin'in böyle davrandığı gün herhalde kıyamet kopacaktı. "Hey, daha fazla zaman kaybetme de git." Selin tekrar sert ifadesini takınıp yatağına oturdu.
Sena daha fazla zaman kaybetmeden Selin'e gülümseyip odadan çıktı. Gerginlikle müdire hanımın odasının yolunu tuttu. Acaba kardeşine mi birşey olmuştu? Bir ailenin onu evlatlık alacağını zannetmiyordu. Bugüne kadar kimse onu ve kardeşini evlatlık almak için gelmemişti. Zaten kendiside istemiyordu. O ailesinin neden öldüğüne, o tırın kime ait olduğunu ve o arabadan kardeşiyle kendisinin nasıl sağlam çıktığını bulmak istiyordu. Birinin yardımı olmadan oradan çıkmazdı. Biri yardım etmiş olmalı. Biri onlara yardım ederken anne ve babasını bilerek ölüme sürüklemiş olmalıydı.
