Taçsız Yaşam (ASKIDA)

Taçsız Yaşam -Bölüm 14-

(Bölüm şarkısı: Son seslenişim- yüzyüzeyken konuşuruz, Bırak kadının olayım-Şebnem Ferah)

~~~

Yalanlar, yalanlar, yalanlar... İnsanlar yalandan ibaretti. Kendi menfaatleri için demeyecekleri yalan, yapmayacakları şey kalmazdı. Ezerlerdi geçerlerdi karşısındaki kişiye bakmadan. O yalanlarla çalmayacakları hayat kalmazdı. Bakmazlardı arkalarına. Ölen kim, kalan kim diye.

Artık bu yalanlardan sıkılmıştım. Bu yalanlardan o kadar sıkılmıştım ki güvenmemem gereken kişiye güveniyordum. İnsan çaresiz kalınca herşeyi yapabiliyordu.

İnsanların kendi menfaatleri için söyledikleri yalanların altında ezilmek istemiyorum.

Hafif esen rüzgâr irkilmeme sebep oldu. Kemal'le balodan ayrılıp orman gibi ağaçlarla dolu bir yere gelmiştik. Niye buraya gelmiştik bilmiyorum. En azından ikimizden birinin cesedi çıksaydı kolayca saklayabilirdik. Biliyorum bazen çok vahşice düşünüyordum.

Kollarımı birbirine doladım. Rüzgar yüzüme vurunca saç tutamları gözümün önüne geliyordu. Ama maskemi çıkardığım için rahattım.

"Niye buraya geldik?" Kemal sigarasını yakarak duvara yaslandı. O oldukça rahat görünüyordu. "Kimsenin bizi bulmasını istemedim. Aren büyük ihtimal seni şuan arıyordur ve bulacaktırda. Bende biraz zaman kazanmak için seni böyle bir ormanlık alana getirdim." Sigarasını ağzına götürdü, dumanını üfledi. Önüme gelen saçları kulağımın arkasına verdim. Doğru diyordu. Aren beni bulurdu. Her zaman da bulmuştu.

Ama şimdi bulmasını istemiyordum. Eğer o yalanların bazılarını Aren bana da söylediyse ya da söyleme gereği bile duymadıysa, nasıl tepki vereceğimi ölçemiyordum. Sadece herşeyin daha da berbat olacağının farkındaydım.

"Dinliyorum. Bana ne biliyorsan anlat. Yoksa yemin ederim ki seni şuracıkta gebertirim." Yapardım. Kaybedecek neyim vardı ki? Çantamdaki silahı çıkararak sıkıca tuttum. Kemal yaslandığı duvardan doğruldu. Sigarasını yere atarak ayağıyla ezdi. Bana doğru yaklaşarak konuşmaya başladı.

"Elina'nın bu dünyadan olmadığını biliyorum. Aren ve Arın'ın da melez olduğunu. Caner Ilgar'la Elina yıllar önce dünyada tanışıp evlenmişler. Tabii bu dünyaya ait olmayan biri eğer bu dünyaya gelirse bir hastalığa yakalanır ve ölür. Elina da dayanamayıp kendi dünyasına dönmüş. Döndüğünde ise annesinin öldüğünü öğrenmiş. Elina'yı dünyada ararken. Daha sonra Elina depresyona girdi. Aren'le Arın'a resmen eziyet ederek büyütmüş. Herşeye hakim değilim ama şöyle özet geçebilirim."

Duyduklarım yüzünden şok olmuştum. Elina'nın böyle bir şey yaşadığını düşünmemiştim. Kahrolmuştur ama çocuklarına eziyet etmesini haklı çıkarmaz. Ya Aren'e de birşey olursa endişeli gözlerle ona baktığımda neyi düşündüğümü anlamış olacak ki sessizce kıkırdadı. "Endişelenme Aren melez olduğu için ona birşey olmaz." İçim az da olsa rahatlamıştı ve Aren'e üzülmüştüm.