YÜREĞİM DAVACI | TAMAMLANDI

28. BÖLÜM

Telefınumun arama sesini duyar duymaz telefonu cebimden çıkarıp arayan kişiye baktım. Merve arıyordu.

Şu an onunla uğraşamazdım. Takıntılıklarından daha önemli bir işim vardı.

Aramayı her reddedişimde aradı."Yeter..." diye homurdanırken aramayı cevaplayıp telefonu kulağıma yasladım. "Ne var?" diye sordum bıkkınlıkla.

"Evin... Benim kapımın önünde baygındı... Hastaneye kaldırıldı. Durumu nasıl bilmiyorum. Hemen İstanbul'a gelmen lazım."

Güldüm. "Sana niye inananayım?" diye sordum.

"Bu sefer inan, gerçekten çok kötü durumda. Yüzü tanınmaz haldeydi... Çok kötüydü..." Ağlayarak bana bunları söylemişti. Ağlayarak.

Merve hiç ağlamazdı.

"Adres ver. Korumaları oraya yönlendireceğim. Doğu ve Esila benden önce gelir." diye fısıldadım. "Kapat ve bana konum at." deyip aramayı sonlandırdım.

İnternetimi açtığımda WhatsApp'a girdim. Merve'nin attığı konumu hem Doğu'ya hem de Arjin'e atıp. Mesaj attım tekrardan.

Siz: Attığım konuma gidin sayısız koruma istiyorum.

Bu mesajı Arjin'e atmıştım ve hemen yanıt almıştım.

Arjin: Bir şey mi oldu abi?

Siz: Yengenin yanına git. Dikkatli olun. Her adımınızı temkinli atın. Uçakla gidin ben de geleceğim yanınıza.

Arjin: Tamam abi.

Ardından Doğu'dan da mesaj gelmişti.

Doğu İlhan: Ne oldu amk yine? Ne bok yedin?

Siz: Evin'i kaçırdılar.

Doğu İlhan: Biliyorum. Esila söyledi şimdi haber var mı?

Siz: İstanbul'dayımış attığım konuma gidin. Ben de geliyorum.

Ekrandan çıkarken Dilşad aramıştı. Ben hastaneden çıkarken havalimanına gidiyordum. "Efendim yenge?" diye sordum oflarken.

"Baran ben de gidiyorum haberin olsun.. Nasıl yüzü tanınmaz hale gelir... Umarım bebeğe bir şey olmaz. Evin şu an bitik halde Merve yüzünü attı... Çok kötüydü."

"Tamam sus kötü düşünmek istemiyorum." diye mırıldandım sıkıntıyla.

"Ben de gideceğim Şiyar'ı, Şiyar'a bıraktım o bakacak ben gelene kadar... İnşallah oğlumu kaçırmaz." diye korkuyla mırıldandı.

"Şu an konu senin oğlun mu sence Dilşad? Benim karım hamile ve ne halde olduğunu bile bilmiyorum. Oğlun şu an umurumda bile değil. "diye öfkeyle sesim yükseldi.

Birkaç dakika ikimiz de sessiz kaldığımızda, "Özür dilerim, ben sinirliyim...öfkemi kontrol edemiyorum."

"Özür dileme salak mısın? Ben seni biliyorum... Oğlumu canından çok sevdiğini de evet şu an tek karını düşünmen lazım... Biz gidiyoruz sen de gelirsin."

"Tamam görüşürüz yengeciğim."

"Görüşürüz."

💧

Hastanenin bahçesinde kaç dakikadır bekliyordum? Evin'in o hâlini görmeye hazır değildim.

Dilşad kaç dakikadır beni arıyordu?

Hazır değildim onu görmeye hazır değildim.

"Baran." diye seslenen bir kadın sesi duydum, kafamı yavaşça arkaya doğru çevirip sesin sahibiyle göz göze geldim.