... Don't cry...❌ Stopping ❌

part 4

"အာ ... အင်း အင်းး ခေါ်သွားတာကဟုတ်တယ် ဒုက်ခပေးတာမဟုတ်ပါဘူး  hyung အဆင်ပြေပါတယ် တကယ်ပြောတာ စိတ်လျော့နော်han bin ။ ပြီးတော့ ကူညီလက်စနဲ့ တစ်ခု ထပ်ကူညီမလား Han bin"

" အင်း အကုန်ကူညီမယ် Hyungအဆင်ပြေရင်ရပြီ မဟုတ်ရင် အကောင်တွေ မြေလှန်ရှာပြီး ကျတော်က သတ်ပစ်ပစ်မှာ  "

ထိုစကားကြောင့် Speaker ကို လျော့လိုက်ကာ အခန်းတွင်းသို့ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ ဒီကောင်လေးဟာလေ ခုမှကျောင်းသားရှိသေးတယ် သတ်မယ်ဖြတ်မယ်နဲ့ တကယ် လူဆိုးကောင်လေး ။

" Han bin မဟုတ်တာတွေမပြောနဲ့ ခုပြောတာနားထောင် ပေး"

"ဟုတ်ကဲ့ hyung"

ဒီလိုကျ လေသံလေး ပျော့ကျသွား ကာ စကားနားထောင်တဲ့ ကလေးလေးတစ်ယောက်နဲ့တူသွားပြန်ရော ။ jiwoong က မျက်နှာအား ပြုံးလိုက်ပြီးမှ အတည်တကျ စကားပြော‌လေတယ်။

" Hyung ဒီမှာ ဘယ်လောက်နေရမယ်မသိသေးဘူး ကိစ်စတစ်ချို့ ဖြစ်ခဲ့တယ် အကြောင့် Hyung ပြန်မလာသေးခင်ထိ ညီလေး ကို ကျောင်းသွား ကျောင်းပြန်ဝင်ခေါ်/ပို့ ပြီး ကျောင်းမှာလည်း ဂရုစိုက်ပေးနိုင်မလားလို့ပါ သိပ်မကြာပါဘူး အနည်းဆုံး တစ်ပတ်ပါပဲ "

" ရတယ် hyung သာ ထိခိုက်ဒဏ်ရာ တစ်ခုမရှိပဲပြန်လာခဲ့ အတာ ကျတော့် ရဲ့ ပြန်တောင်းဆိုမှု ကတိပေး! "

Jiwoong က ထပ်ပြုံးပြန်ပါတယ်။ ပြီးကာမှ

"အင်း ကတိပေးတယ် ဘာမှမထိခိုက်စေရဘူး နော် hyung ညီလေးကိုလည်း ဘာမှမထိခိုက်အောင် စောင့်ရှောက်ပေး ကတိပေး "

" စိတ်ချပါ ကတိပေးတယ် hyung ညီလေးက ကျတော့် ညီလေးပဲ"

" အင်း ကျေးဇူး နော် Han bin အများကြီး ကျေးဇူးတင်တယ်"

"မလိုဘူးလေ အတာတွေ "

"အဆို ဒါပဲ နော်  ကျောင်းဆင်းခါနီးပြီ စာကောင်းကောင်းသင်တော့ ညီလေးကို‌တော့ သေချာလေး ပို့ပေးနော်"

"ဟုတ်ကဲ့ ပါ Hyung "

"အင်း အင်း ဘိုင့် ..."

ဖုန်းခေါ်ဆိုမှုလေး ပြီးဆုံးသွားတော့ ညီလေးတွက် စိတ်အေးသွားရသည်မို့ သက်ပျင်းလေး ဖွဖွချကာ အခန်းထဲသို့ ပြန်ဝင်လာရင်း ဝန်းရံတာတံခါးလေး အသာလှည့်ပိတ်ကာ နောက်အလှည့်