“နေစမ်းပါဦးကွ…ငါမင်းကိုပြောစရာရှိလို့…”
ယန်ချန်းရွှမ်က ဝေ့လည်ကြောင်ပတ်လုပ်မနေတော့ပဲ ပြောလိုက်၏။ “အခုလေးတင် D တက္ကသိုလ်ဝင်းထဲမှာ ယီဟွေ့နဲ့အရမ်းတူတဲ့တစ်ယောက်ယောက်ကိုတွေ့ခဲ့တယ်..”
“အဲ့ဒီ့တော့ ဘာဖြစ်လဲ…”
“ကျစ်…မင်းမသိချင်ဘူးလား…”
ကျိုးကျင်ဟမ့်က စိတ်မရှည်ဟန်ဖြင့် ဆိုလာခဲ့၏။: “မင်းက တူတယ်လို့ပဲပြောတာလေ…အဲ့ဒါသူ မဟုတ်ဘူးမဟုတ်လား…”
ဖုန်းတစ်ဖက်ရှိ ယန်ချန်းရွှမ်က ရယ်မောလိုက်လေသည်။
“မင်းငါ့ကိုကောင်းကောင်းသိတာပဲ…အမှန်ပဲ..အဲ့ဒါသူ မဟုတ်ဘူး…ငါသေချာအတည်ပြုပြီးပြီ....”
အဆုံးသတ်တွင် ကျိုးကျင်ဟမ့် သိချင်သွားခဲ့သည်။ “မင်းဘယ်လို အတည်ပြုခဲ့တာလဲ…”
“သူ့လက်ခုံမှာ အမာရွတ်ခပ်ကြီးကြီးတစ်ခုရှိတယ် မဟုတ်လား…“ ယန်ချန်းရွှမ်က ဂရုမစိုက်ဟန်ဖြင့်ဆိုလာ၏။ “ငါ သေချာကြည့်ခဲ့တယ် သူ့လက်တွေကရှင်းနေတာ…ဘာအမာရွတ်မှမရှိဘူး...”
ဖုန်းချပြီးသည့်နောက် လမ်းမပေါ်တွင် အရှိန်ပြင်းပြင်းရွေ့လျားနေသော ကားဘီးများနှင့်အတူ ကျိုးကျင်ဟမ့်၏ ဦးနှောက်သည်လည်း မရပ်မနားလည်ပတ်နေခဲ့၏။
ယန်ချန်းရွှမ် ပြောသည့်အမာရွတ်မှာ အမှန်စင်စစ် အပူလောင်ခြင်းဖြစ်သည်။
အရူးလေး၏အသားအရည်မှာ ဖြူဖွေးလှသည့်အလျှောက် အမှတ်အသားများချန်ခဲ့ရန် လွယ်ကူလေသည်။ ရေနွေးပူပူလောင်းချခံရခြင်းဆိုပါက ပြောစရာပင်မလိုချေ။
တစ်ကြိမ်ပင်မက ကျိုးကျင်ဟမ့်၏မှတ်ဉာဏ်ထဲတွင် အဆိုပါဖြစ်ရပ်မျိုး သုံးကြိမ်တိုင်စွဲထင်နေခဲ့၏။
ပထမဆုံးအကြိမ်မှာ မတော်တဆဖြစ်သည်။ အရူးလေးက အိပ်ရာစောစောထလေ့ရှိပြီး သူရေဆာမည်ကိုစိုးသည့်အတွက် အိပ်ယာဘေးသို့ရေယူလာခဲ့သည်။ သူက လောလောလတ်လတ်အိပ်ရာအနှိုးခံလိုက်ရသဖြင့် စိတ်ဆိုးသွားကာ တစ်ဖက်လူအား တွန်းထုတ်လိုက်၏။ ဖန်ခွက်က ကြမ်းပေါ်သို့ အစိတ်စိတ်အမြွှာမြွှာကျကွဲသွားကာ ရေနွေးများသည်လည်း အရူးလေး၏ကိုယ်ပေါ်သို့ ကျဆင်းသွားခဲ့ရသည်။
YOU ARE READING
မျောလွင့်နေသော ပြာမှုန်များ
Fanfictionမင်္ဂလာ ညချမ်းပါရှင် အသစ်လေးတွေ လာကြေညာတာပါ ရှင့် ???? BL အတိုလေးနှစ်ပုဒ် PICK ထားပါတယ် အပိုင်းသိပ်မများတာလေးတွေပါ ဖတ်ပေးကြပါဦးနော် ... အားလုံးပဲ ကျန်းမာ ဘေးကင်း ဝင်ငွေတိုးကြပါစေ... ပုံအောက်မှာ Description ပါတယ်နော် ...
Chapter 8.2
Start from the beginning
